Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#303 - Mijn stille Dam

Ik ben duizelig. Mijn ogen draaien nog. Ik doe ze dicht en spreid mijn armen. Mijn oren suizen. De Dam, ik hou ervan. Ik voel me één met deze plek en langzaam begin ik weer te draaien, in het midden van het plein. De demonstratie was het laatste teken van leven in de stad. Drukte waar het niet mocht. Afstand houden, ik heb naar premier Rutte geluisterd. Thuis zat ik voor de televisie en zag mijn Dam nog voller stromen.

Ik open mijn ogen en kijk naar boven. De duiven zijn er nog, zij wel. Enkele boven me, de rest aan mijn voeten, pikkend in mijn schoenen. Leegte en stilte. De plotselinge knallen werpen mij tegen de grond. ‘Help!’ In een reflex kruip ik naar de dichtstbijzijnde lantaarnpaal en ga er met mijn rug tegenaan zitten, mijn armen om mijn knieën. Ik tril over mijn hele lijf en mijn kaken klapperen. Geschreeuw uit alle hoeken van het plein. Van wie? Ik was de enige hier. Een man en kind struikelen in mijn richting en komen voor me zitten. Ik denk aan de verplichte afstand, die er nu niet is. Ik wil het meisje tegen me aan trekken, maar voel haar niet. De klanken van het draaiorgel zweven over het plein. Dan klinkt weer een salvo van knallen. De muziek is gestopt. Ik kijk om de paal heen en zie mensen wegduiken achter het orgel. Er vlak naast ligt een vrouw in een plas bloed. Een klein jongetje loopt wankelend over het plein.

Dan is er weer die stilte. Doodse stilte. Langzaam word ik in de richting van de hoek Dam/Kalverstraat getrokken. Op de gevel hangt een gedenkplaat en ik fluister de woorden: ‘Ter herdenking van de burgers die 7 mei 1945 op de Dam gevallen zijn.’ Mijn stille Dam.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Linda, het ligt ongetwijfeld aan mij, maar ik begrijp niet goed wat je precies probeert te vertellen. Wat gebeurt er? Wat zijn die harde knallen?

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief, goed dat je het zegt. Die knallen komen uit de geweren van Duitse soldaten die schoten op de burgers die de vrijheid vierden in 1945...

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Linda,

Enkele inconsquenties:

'Ik denk aan de verplichte afstand, die er niet is.' Dit leest als: er is geen verplichte afstand.

Je bent nu in coronatijd en je woonde de plechtigheid via tv bij. Toch wil je het meisje tegen je aantrekken.

Je hoort geschreeuw, maar bent de enige daar. Toch zie je ook mensen wegduiken.

Je wilt twee, of zelfs drie, situaties op de Dam verbinden, dat was toen, in de oorlog, inderdaad een andere wereld, en nu weer, met corona. 

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Linda,

Spannend verhaal waarbij je meermaals lijkt te switchen tussen heden en verleden. Ik vind de details waarmee je de lezer terugkrijgt naar wat er 7 mei 1945 gebeurd is, sterk. Je verhaal lees ik als HP die op de Dam loopt en flashbacks heeft aan die gebeurtenis. Daarbij zijn die flashbacks zo sterk dat hij/zij letterlijk weer even terug lijkt in het verleden, hoewel er dus ook nog wel enig besef is van bijvoorbeeld de huidige coronaregels. Is dat ook ongeveer wat je voor ogen had?

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Linda, 

gaaf gedaan! Het is hier en daar wat verwarrend, maar de strekking is duidelijk. Je gebruikt krachtige beelden om de situatie en de gevoelens te omschrijven. Knap gedaan. 

 

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Katja Stienen

@Katja Stienen,

Dank voor je reactie. Omdat je in de opdracht van heden naar verleden mocht (en er dingen konden gebeuren die 'apart' zijn) noem ik het zelf geen inconsequenties, denk ik. Je bent i.v.m. corona alleen op de Dam, maar krijgt beelden en geluiden door van 1945, toen er een schietpartij was op de Dam. 

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Het verhaal was voor mij vanaf het begin duidelijk. Mysterieus maar dat is de opdracht. Mooi geschreven. Ook hoe je de liefde voor de Dam hebt overgebracht waar blijkbaar in de oorlog iets heel naars is gebeurd. 

groetjes, Nynke

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Linda, interessant verhaal! Je mengt op een bijzondere manier het heden en verleden. Ik denk wel dat juist deze mengeling het verhaal wat onduidelijk en verwarrend kan maken. Wat hieraan ook bijdraagt is dat we niet weten hoe oud de vrouw is. Ik weet dat de opdracht de overgang van een realistische naar een onrealistische wereld was, maar doordat we niet weten hoe oud de vrouw is komt het ongeloofwaardig over dat de vrouw de coronamaatregelen meemaakt en zich tegelijkertijd zó erg in kan leven in het verleden van 1945...

Graag gelezen!

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Mike, dank voor je feedback! Ik begrijp je 'verwarring'. De vrouw heeft deze gebeurtenis niet meegemaakt, maar maakt een reconstructie in haar hoofd n.a.v. wat ze erover weet. Levendige fantasie van haar...en mij.

Groetjes Linda