Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#302 De eerste bochten

Jean spreidde zijn armen. Hij stond middenin de schoonste kapperszaak die ik ooit heb gezien. Het leek erop alsof de hele zaak, inclusief Jean, was opgeleverd als een nieuwe auto. Zo hup, uit de fabriek, net de doek eraf, klaar voor gebruik.
‘De eerste klant! Na al die maanden!’ riep hij uitgelaten.
Het zou inderdaad een feestje moeten zijn. Toch, er klopte iets niet. Misschien was het zijn plastic lasmasker. Zijn grijns werd er enigszins door vervormd. Het hadden ook zijn glimmende handen kunnen zijn: druipend van het infectiemiddel. Corona had Jean, de hypochonder, niet alleen financieel geraakt.
Ik huiverde. Achteraf gezien had ik toen al terug moeten gaan. Dit was de eerste hint. Het was natuurlijk geen nieuwe auto, het was een oude die opnieuw in moest rijden. Ik had zelf weleens uit nood enkele maanden niet achter het stuur gezeten. De eerste bochten gaan altijd stroef.
‘Heb je nog illegaal geknipt tussendoor?’ vroeg ik, hoopvol.
‘He-le-maal niet! Hoe wil je het?’
De stem van Jean werd vervormd door het masker, al was het onmogelijk om te plaatsen wát er nou precies anders was. Hij onderzocht mijn haren gretig vanachter zijn plastic. Hij likte zijn lippen. Ik zette mij schrap, voorbereidend op twee handen die zich op mij zouden storten. Tot mijn verrassing raakte hij het juist voorzichtig aan, onwennig, onzeker eigenlijk. Ik besloot het niet erger te maken door er wat van te zeggen, maar juist om zo normaal mogelijk tegen hem te doen.
‘The usual,’ zei ik, waarbij ik mijn schouders ophaalde alsof dit een dag was zoals elke dag in de week. Jean was hierdoor direct gerustgesteld. Dit was de tweede hint. Ik had die omslag naar geruststelling moeten wantrouwen. Ik had vragen moeten stellen. Dat heb ik niet gedaan. Ik ging juist mee in zijn houding. Mijn arme kop in het zand.
Hij pakte zijn schaar, al duidelijk losser in zijn schouders, en ging aan de slag.
‘Oeps,’ zei hij enkele seconden later.
‘Wat?’ riep ik.
Een flinke pluk haar viel op de grond.
‘Gaat het?’  vroeg ik.
‘Ah joh,’ zei Jean, ‘maakt toch niet uit?’
De derde hint …

‘Het komt helemaal goed!’ riep Jean uit. ‘Je lijkt gespannen.’ Hij klopte geruststellend op mijn schouders. ‘Vertel me anders eens een verhaal. Sluit je ogen en ontspan. Concentreer je op dat beeld en laat alles aan mij over.’
Met gesloten ogen liet ik me naar achteren zakken in het leer van de stoel. Ik vertelde over mijn nieuwe baan als autoverkoper. Iedereen daar was een soort van kledingmodel, die je in de bladen ziet. Niet per se de meest luxe bladen, maar sommige zouden zeker bij de C & A kunnen liggen. Ik voelde me toch een vreemde eend in de bijt, ondanks dat complimenten over mijn uiterlijk me niet vreemd zijn.
Jean humde instemmend. Hij klonk ver weg. Ik ontspande. Ik hoorde zelfs geen schaar meer knippen. Er was alleen een zachtjes trekken aan mijn haar, wat zich langzaam over mijn schedel verplaatste. Mijn buik ging kalmpjes op en neer; diepe ademteugen brachten mij verder op mijn nieuwe werk.
Ik vertelde door, over hoe ik nog twee weken proefperiode had.
‘De manager, Pineau, is een vieze man. Ik kan het niet anders omschrijven. Hij slaat me op mijn kont na elke succesvolle verkoop. Ik heb het geld nodig, maar volgens mij heeft hij me alleen maar aangenomen om mijn look en …’
‘Klaar!’ riep Jean.
Ik opende mijn ogen. Mijn kale schedel glansde in de felle lichten van de kapperszaak. Jean stond fier rechtop, zijn armen trots over elkaar.
‘The usual!’
‘Dat is niet the usual!’ schreeuwde ik uit.
‘Clean shaven?’
‘Nee! Hoe kom je erbij!’
Wanhopig greep ik naar mijn hoofd, maar mijn handen grepen geen plukken haar. Ze schoven over een gladde huid.
‘Ik heb er nog olie opgedaan,’ zei Jean, alsof dát iets hielp.

Dus nu ben ik wat ik ben: een kale man. De wind glijdt langs mijn schedel. Regen voel ik in haar volle kracht, alsof ik de hoogste boom in de jungle ben. Naar Pineau hoef ik niet meer terug: of hij ontslaat me direct, of hij zal me straks de hele dag over mijn hoofd aaien. De crisis heeft mij nu ook geraakt. Corona zet ons land op zijn kop: one person at a time.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Karel, leuk verhaal. Het zal je maar gebeuren. Mijn hp zou er misschien nog wel blij mee zijn, hoewel kaal? Met een glimlach gelezen. Misschien nog een originele titel?
Over de tekst heb ik een paar opmerkingen:

Ik dacht aan de tijd dat ik mijn auto drie maanden kapot was,  --- de tweede ik is teveel. 
Autorijden is toch net zoiets als fietsen. Dat verleer je niet snel, zeker niet in drie maanden.

Jean, waarvan ik vermoedde dat hij eigenlijk gewoon als Jan geboren was,  --- dit stukje komt me bekend voor. 
Waarom heb je van Jean geen vrouw gemaakt? Dan had je een duidelijk andere insteek gehad. Je gaat in je verhaal verder met hij, dus ik neem aan dat Jan/Jean alleen zijn naam veranderd heeft. 

zoals een gevangene een vrouwelijk lichaam zou onderzoeken door het plastic bezoekersraam. --- dit zie ik niet direct voor me.

Zij kon in trance van de wereld zijn  ---- is dit niet dubbelop? 

Het laatste stukje vind ik erg leuk. De oplossing voor het kale hoofd zou een pruik kunnen zijn.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hé Fief, zoals altijd: weer erg bedankt voor je commentaar! 
Ja, bizar dat we allebei op de kapper-die-eigenlijk-Jan heette uit kwamen. Het was oprecht geschreven nog zonder jouw verhaal te lezen. Het is inderdaad alleen iemand die gewoon een beetje fancy doet door zijn naam te veranderen. Sowieso hadden volgens mij bijna alle verhalen de typische kapper :). 
Verder heb ik het verhaal aangepast op je feedback, tnx! Alleen de gevangene moet ik nog even over denken, ik zie het nog wel voor me. En oja, die titel ben ik het mee eens, ook nog iets voor bedenken.
 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal Karel. Het begin loopt wat stroef voor mijn gevoel maar het einde maakt het helemaal goed. De les is weer: altijd erbij blijven als je geknipt wordt, overgave kan je duur te staan komen.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal over hoe je compleet afgeleid kan zijn door eigenlijk je eigen verhaal en vervolgens niet doorhebt dat je haar verpest wordt. Triest ook voor het personage, ze lijkt nog zo erg op haar hoede. Ik had nog twee kleine zeurtjes;

‘Grapje, grapje,’ zei Jean. ‘Wat maakt dat nou uit? Komt helemaal goed! Je lijkt gespannen.
Deze zin vond ik wat lastig te rijmen met zijn eerdere meer gespannen houding. Tenzij hij vooral zijn eigen spanning wegpraat natuurlijk.

Ik ben niet meer terug naar werk gegaan. Hopelijk kan ik een tijdelijke baan met thuiswerken vinden.
Het verhaal lijkt eigenlijk afgelopen op het moment dat ze de kapperszaak uitloopt. Heb het idee dat deze zinnen misschien beter zijn als inleiding voor een vervolgverhaal.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk plot!

In de eerste alinea pak je de apparaten als perspectief, direct de volgende al stap je over naar de (meer voor de hand liggende) kapper. Ik zou voor een van beide kiezen.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Karel

 

Dat is een verhaal hoe het moet zijn, je brengt er een goede fantasie in, het heeft een fijne wending en zowel zinnen als dialogen zijn verzorgd.

Het enige wat ik van plaats zou verzetten, een onbenullig detail ook is de 4Ik huiverde': ik vermoed dat hij pas huiverde nadat hij de kapper in volle uitrusting zag en niet omdat alles opgeblonken in de schappen lag?

Vond het fijn om lezen,

 

Johanna

   

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Katja!

Dank voor je feedback. Ik snapte denk ik wel wat je bedoelde dat het wat stroef liep. Ik heb het hele verhaal daarom herschreven. Hopelijk loopt het nou wat soepeler.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuoso,

Dank voor je "zeurtjes!" Ik heb ze aangepast. De spanning heb ik er wat vloeiender in proberen te verwerken, het einde heb ik herschreven. Het voelt toch onaf om het daarbij te laten, maar ik zie ook je punt wat betreft de feedback. Ik heb het dus zo proberen op te lossen :).

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Floris. Aangepast! Goed punt, tnx! Dat is altijd belangrijk om in de gaten te houden, dat perspectief, hier had ik die inderdaad gemist.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Johanna,

Ook jij erg bedankt voor je feedback! Ik heb het aangepast, nu zit het er hoop ik wat vloeiender in, maar ook meer binnen de sfeer van het verhaal.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Karel

Je hebt je tekst aangepakt en echt waar, dat is het. Ik vind dat je alle opmerkingen goed geabsorbeerd hebt en er op een fijne manier mee aan de slag bent gegaan.

Het is meteen een stuk spannender.

Goed, werkelijk goed.

Johanna