Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#301 Lenny's Dromengang

Lenny kan niet slapen. Hij staart met wijd open ogen naar het plafond. Planeten en sterrenstelsels lichten op, daar waar hij ze er met de speciale verf van zijn oma heeft opgeschilderd. De maan, die hij maakte van papier maché wiegt bijna onzichtbaar heen en weer in het briesje dat door het open raam naar binnen waait.
Lenny's hoofd zit vol van de beelden die hij die avond op tv zag. Die prachtige, witte raket, het vuur en de enorme rookwolken bij de lancering hadden hem de adem benomen.
'Crew Dragon.'
Hij spreekt de naam van de eerste bemande commerciële capsule hardop uit. Zoals de raket zich al vuurspuwend losmaakte van de aarde, leek het net een echte draak.
Lenny had voor de televisie gedanst. 'Dat ga ik later doen!' Hij had het bijna uitgeschreeuwd van enthousiasme. 'Ik word ook astronaut, van mijn eigen raket!'

Zijn vader had vanachter zijn krant hardop gelachen. 'Ach jongen, daar moet je heel erg slim voor zijn. Intelligent. Vergeet het dus maar.'
Hij hoefde niet eens zijn krant opzij te leggen om Lenny's droom te vermorzelen.
Lenny had zijn tranen ingeslikt en was naar boven gerend, maar eenmaal op zijn kamer kregen de waterlanders vrij spel.

Lenny wist maar al te goed dat hij anders was dan zijn leeftijdsgenootjes. In de klas kon hij niet meekomen. Het lukte hem gewoonweg niet zich te concentreren op rekenen of andere saaie werkjes. Alleen zijn oma leek hem te begrijpen.
'Je zit gewoon met je hoofd in de wolken,' zei ze steevast, 'een treetje hoger dan ons allemaal.'
En zo was het; alles waar in het normale leven geen ruimte voor was, kon hij kwijt in zijn fascinatie voor het heelal. De oneindigheid en de onontdekte mysteriën van die donkere wereld daarboven boden alle ruimte voor Lenny's ongebreidelde fantasie.

Lenny wrijft in zijn ogen en verdringt de echo van de honende lach van zijn vader. In plaats daarvan denkt hij aan Elon Musk en de woorden die hij sprak bij de lancering.
"Waar het vandaag om gaat, is de ruimtedroom nieuw leven inblazen."
Net als eerder die avond, voelt Lenny kippenvel over zijn armen kruipen. Want dromen, daar kan hij iets mee. Beter dan ieder ander.
Hij knijpt zijn ogen samen, houdt zijn arm recht voor zich uit, zijn hand uitgestrekt. Heel zacht blaast hij over zijn handpalm en daar, in het midden van zijn hand verschijnt, glanzend wit, de Dragon.
Lenny staat voorzichtig op en wil de raket een plekje geven bij het lucifersdoosje dat met een touwtje en een punaise aan het plafond is vastgemaakt en waarop met kriebelige letters 'ISS' is geschreven. Maar dan twijfelt hij. Hij kijkt naar het groepje flonkerende sterren helemaal in het hoekje van zijn kamer. 'Lenny's Dromengang' zo noemen hij en zijn oma dit kleurrijke sterrenstelsel.
Lenny stapt van zijn bed, loopt tot onder de Dromengang en geeft de raket een zetje.

Op datzelfde moment verdwijnt de Crew Dragon, die op het punt staat aan te koppelen bij het ruimtestation ISS, van de radar.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Edwin, Chantal dan wel Quinten (schrijven jullie met zijn drieën?),

Echt een heel mooi stuk. Hoewel Lenny's kamer vrij ingewikkeld ingericht is kan ik door jouw/jullie beschrijving zijn kamer heel goed voor me zien. Knap!

Ik leef mee met Lenny als zijn vader hem op zijn plek zet, al vind ik 'zoon' een beetje gekunsteld overkomen. Volgens mij zegt bijna niemand dat in het echt. Ik zou er 'Lenny' of 'jongen' van maken.

Al met al een knap in elkaar gezet verhaal!

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, wat een mooi verhaal. Ik leefde met de jongen mee toen zijn vader hem met een paar simpele woorden de grond in boorde. Met een beetje aanmoediging had hij in de volgende raket van Elon Musk kunnen zitten. 
Het einde laat ook veel ruimte om zelf te bedenken wat er met de Crew Dragon is gebeurd.
Met bewondering gelezen.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Chantal, een mooi verhaal over een fantasievolle jongen met een vader die daarentegen zeer nuchter is. Wat kunnen ouders toch fouten maken...Gelukkig is de jongen 'gelukkig' in zijn kamer en droomwereld. Goed geschreven. Het boeide me. Nog een fijne dag toegewenst. ;)

 

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Chantal, 

Je verhaal was leuk om te lezen. Het is zo geschreven dat je goed mee kunt leven met kleine Lenny. Ik wil niks anders geloven dan dat hij heel ver gaat komen. De zin "daar waar hij ze er met de speciale verf van zijn oma heeft opgeschilderd." loopt voor mij niet heel erg lekker. Misschien als je ervan maakt "op heeft geschilderd" dat het dan beter loopt. Daarnaast is het een klein beetje verwarrend dat de planeten op het plafond geschilderd zijn, maar de maan er aan een draadje aan hangt. Wat mij wel eens helpt is een ruimte uitgebreid beschrijven, ook onderdelen die ik niet in mijn verhaal gebruik, om te kijken of het past en een beetje logisch is. Je zou ook een schets kunnen maken van een ruimte, wanneer je het duidelijk voor je ogen hebt kun je het ook duidelijker maken voor je lezer.

Ik ben echt benieuwd hoe ver Lenny komt.