#300 Afstand

Ik heb het vertrouwen geschonden. Naar mijn idee was er geen exclusiviteit, en al helemaal geen verbintenis. Heb ik het verknald? Zittend achter mijn bureau bekijk ik het tafereel dat zich afspeelt in de lucht – de zon maakt langzaam plaats voor een gigantische donkerblauw, grijze cumulus nimbus. Ik knip mijn stalen bureaulamp aan met de gedachte dat die zo weer uit moet omdat de lamp naast licht ook hitte afgeeft. Ik voel me vervreemd van mezelf en mijn werk. Al die cijfertjes elke dag, ze begonnen op ten duur met me te praten. Mijn raam staat op een kier, buiten hoor ik felle harde geluiden gevolgd door een pratende menigte. Mijn kantoorruimte wordt gevuld met de opera Lohengrin, waarin de solo zangeres mij het signaal geeft dat ik de conventies de rug moet keren en mij moet gaan richten op wat ik echt wil. Doordat ik Richard Wagner heb leren kennen ben ik dichter bij mezelf gekomen. Hij spreekt tot me in zijn opera’s en ik ben een verwonderde ontvanger.

Ik pak mijn tas en loop de trap af. Met de brief in mijn binnenzak open ik de voordeur van mijn pand. Het plein lijkt op een winkelstraat op Black Friday. Ik draai me om en wend me naar mijn pand. De witte blokletters tegen de gevelrand geven nog steeds dezelfde boodschap:

FINANCIEEL ADVIES DE WIT.

Als ik het plein verlaat hoor ik de deur symbolisch achter me dichtvallen. Dan pak ik de brief uit mijn binnenzak, gevolgd door een pen. Ik lees: “Wie anders dan Wagner leerde ons, dat de onschuld bij voorkeur interessante zondaren verlost?” (Nietzsche, 1888). Ik kan het dus altijd nog rechtzetten. Ik loop de Leipzigerstraat in waar ik ga zitten op een houten bankje. Ik maak de brief af:

Bij deze neem ik afstand van mijn positie in VOF Financieel Adviesbureau De Wit. Ik draag mijn volledige functie over aan mijn compagnon Frits. Ik stop per direct mijn werkzaamheden om mij te storten op dat ene probleem dat Richard Wagner niet opgelost kreeg: Het gestoorde losmaken van de mens, het labyrint van de menselijke ziel ontvluchten.

Wanneer ik de brief keurig opvouw en terug in de envelop doe, voelt mijn telefoon roodgloeiend aan. Zes gemiste oproepen van Frits. Er is nu geen weg meer terug.