#300 Zout op mijn huid: Het kruispunt

Hoi Nynke, wat fijn om weer iets van jou te lezen! Ik vind het een pakkend verhaal, dat ik even tot me door moest laten dringen. De titel is veelzeggend en dekt de lading van jouw verhaal maar ook van het leven volledig; iedereen maakt wel situaties mee waarin je keuzes moet maken die bepalend zijn voor de rest van je leven.
De symboliek van de kleur rood, het vuur en de rozen vind ik heel mooi!
Ik heb je weer graag gelezen!

Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd

Hoi Nynke, Ton heeft het gras al voor mijn voeten weggemaaid. Hebben we niet allemaal al eens op een kruispunt in ons leven gestaan? Achteraf zal blijken of je de juiste keuze hebt gemaakt.
Mooi geschreven, met bewondering gelezen.

Mooi Nynke, en zoals Ton het al schreef; die rode stip (de cape) blijft bij de lezer op het netvlies staan. Deze tekst heeft iets spiritueels, en je hoofdpersoon maakt een ontwikkeling door, terwijl ze daar op het kruispunt staat. Ik denk dat dit voor veel lezers herkenbaar is, en je hebt het op een hele eigen manier vorm gegeven. Een suggestie; schrijf meer actief. Dat wil zeggen, maak minder gebruik van hulpwerkwoorden, de lijdende vorm en kunnen/zullen. Hierdoor is je tekst minder goed leesbaar. Bijvoorbeeld deze zin: 'Wanneer je in zou kunnen zoomen en de jonge vrouw steeds dichter in je hart zou kunnen toelaten dan zou je haar voelen.' In actieve taal wordt dit: "Wanneer je inzoomt en de jonge vrouw in je hart toelaat, dan voel je haar.' 

Dank je wel Lizette, voor de mooie en praktische feedback. Ik heb de tekst aangepast. Het leest inderdaad beter nu. 

groetjes, Nynke

Dank je wel, Ton voor je mooie reactie. Leuk inderdaad om weer terug te zijn en te zien dat er nieuwe namen maar ook nog oude bekenden op dit forum zitten. Nu mijn boeken gepubliceerd zijn heb ik weer meer tijd om wat verhalen te schrijven en te plaatsen. 

groetjes, Nynke

Dank je wel voor je positieve reactie, Fief. 

groetjes, Nynke

Hoi Nynke,

Beeldend verhaal! Mooi hoe je eigenlijk vanuit één moment een heel (liefdes)leven pakt. Voor mij was het wel een beetje zoeken met de metaforen soms. Ze heeft een (echte) liefde gevonden en zich daar aan gebrand. Die kan ik me voorstellen. Maar het klinkt niet alsof deze vrouw echt "over de rozen" is gelopen, en zich daarbij heeft geprikt. Daarbij krijg ik het beeld dat zij die echte liefde als het ware heeft vertrapt, wat een heel andere dynamiek is dan je branden aan een heet vuur.

Ook wordt in het begin gezegd dat ze een zware last met zich meedraagt, terwijl ze op het einde juist aangeeft dat ze eigenlijk nu zich bevrijd voelt (zo lees ik het in ieder geval), waarbij ik niet het idee heb dat er in het middenstuk iets voor haar verandert. 

Ook vind ik het enigszins verwarrend dat ze op één moment er nog niet uit is of ze zich om gaat draaien en terug naar het punt waar ze was, maar later aangeeft dat ze niet meer achterom gaat kijken. Dit kan op zich natuurlijk, dat ze opnieuw besluit een pad terug te lopen zonder achterom kijken, maar het lijkt wat tegenstrijdig.

Nou, zoals je ziet, het verhaal heeft me geïntrigeerd en dank daarvoor, en voel je vooral niet verplicht je aan de wat dommige lezer aan te passen, maar hier kwam ik niet helemaal uit dus :).

Dank je wel voor je uitgebreide feedback, Karel. ik zal kijken of het ergens nog wat aanpassing behoeft. Het verschilt denk ik ook wat je er als lezer uithaalt.

Gr. Nynke