Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#299 Niet veranderd

Tommy Wieringa - Joe Speedboot

Maar daarachter zijn wij niet gestorven, noch zijn wij van gedaante veranderd. Wij zijn hier nog.

De authenticiteit druipt van onze gezichten. We kijken met z’n drieën in de richting van de oude houtzaagmolen, wat een passend contrast vormt tussen de hoge elektriciteitsmasten verderop. Onze blik richting het noorden wordt bemoeilijkt door de doortastende avondzon die via onze wimpers door onze ogen wordt ontvangen. Ik zie mijn broer in zijn handen wrijven, waarna hij er kort aan ruikt. De ijzeren weidepoort vertoond oxidatie. Ik spring van het hek af om vervolgens mijn rugzak van de grond te pakken. Ik kijk mijn twee broers aan, haal eens diep adem en voel het simpele familiegeluk. Wij zijn met z’n drieën niet veranderd. Ik zie aan de stand van de zon hoe laat het is, wanneer ik naar bed ga en wanneer het gaat regenen. Wij willen de constante prikkels van de consumptiemaatschappij niet, sterker nog, we weten niet eens hoe dat voelt. Hoe kan je naar iets verlangen als je niet weet dat het bestaat? Velen zullen zeggen: ‘Het is naïef, jullie sluiten je ogen voor de werkelijkheid’. Dat klopt. Maar wij zien onze familie ten minste iedere dag, met een oprechte intentie. Het samenhorigheidsgevoel, omkijken naar elkaar en écht iets voor elkaar betekenen, dát is waarom ik hier niet meer weg ga. Ik trek de riempjes van mijn rugzak wat strakker, waarna ik merk dat mijn broers al verder zijn gelopen. Ik was weer eens verdwaald in een dagdroom. Als ik een stap zet op het asfalt van de Oude Bosseveweg trekt de puntige kerktoren mijn aandacht. Wandelend richting huis bedenk ik hoe ik dit gevoel elke avond wil voelen.

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Haha,

ik ken dit boek niet, maar heb nu wel zin om het te lezen. Een dingetje: kijken via je oogharen, dat kan echt niet, tussen je oogharen door zul je bedoelen 😊.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Thomas,

Joe Speedboot was een roman met veel vaart en branie, herinner ik me nog wel. Die energie zie ik ook wel in je stukje. Je schetst een mooie zomeravondsfeer met veel zintuiglijke details.

Een paar kritische nootjes:

  • Het woord 'daarachter' in je beginzin roept de vraag op waarachter.
  • Misschien kun je ook in andere opzichten meer verband aanbrengen tussen de eerste zin en de rest van het verhaal. Zowel inhoudelijk als qua opmaak staat hij er nu (te) los van.
  • Een andere opmaaktip: met een paar alinea's in plaats van een lang blok tekst wordt je verhaal meteen een stuk aantrekkelijker om te lezen.
  • 'de oude houtzaagmolen, wat een passend contrast vormt tussen de hoge elektriciteitsmasten verderop': daar bedoel je denk ik 'de oude houtzaagmolen, die een passend contrast vormt met de hoge elektriciteitsmasten verderop.'
  • Een doortastende avondzon zie ik ook niet meteen voor me. Bij dat bijv. nw. denk ik aan 'gewend om krachtig in te grijpen' (Van Dale), maar je bedoelt denk ik 'zo fel dat ik er niet tegenin kan kijken/krachtiger dan gemiddeld.' Voor die betekenis lijkt 'doortastend' me te ingrijpend.
  • Temeer omdat de avondzon meestal straalt vanuit het westen ;-).
  • Spellinkje: 'vertoond' is hier 'vertoont'.
  • En 'vertoont oxidatie' is opvallender taalgebruik dan 'roest'. Dat heeft dan meteen een functie in het verhaal, maar voor zover ik zie, gebruik je die functie verder niet.
  • (O ja: 'samenhorigheidsgevoel' is eigenlijk 'saamhorigheidsgevoel'.)

Nogmaals: een interessant verhaal met lekker veel jeu en in een paar opzichten nog voor verbetering vatbaar.

Groet!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Thomas,

Leuk stukje.

"Onze blik richting het noorden wordt bemoeilijkt door de doortastende avondzon..."

Volgens mij staat de avondzon niet in het noorden.

 Ik spring van het hek af om vervolgens mijn rugzak van de grond te pakken. 

Ik denk dat het sterker is : ik spring van het hek en pak mijn rugzak van de grond.

Hetzelfde doet zich wat lager voor.

. Ik trek de riempjes van mijn rugzak wat strakker, waarna ik merk dat mijn broers al verder zijn gelopen.

Ik trek de riempjes ... en merk dat mijn broers al verder zijn gelopen.

Is maar mijn mening. Voor de rest zie ik het gebeuren zo voor me. Leuke beschrijvingen met uitlopers zoals vb broer wrijft in zijn handen en ruikt er aan.

Goed bedoelde bemerkingen. Succes verder.

Groeten

 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Thomas,

Mooie tijdsprong aan het einde die ik eerst niet had opgemerkt. Ik had graag meer alinea-indeling om het met meer gemak te lezen maar het is wel een vloeiend geheel. Je hp die het verhaal vertelt heeft een persoonlijke stem en woordengebruik. Ben je beïnvloed door de stijl of wat je ervan onthouden hebt, van het boek?