opdracht#297-vogelvrij

Hallo Marijcke,

Ik vind het een mooie tekst. Het moet wel even inwerken. Ik kom hier later nog op terug.

Groet,

Johanna

Hoi Marijcke,

Mooi om te verwijzen naar de per definitie onbereikbare einder die soms als een Sirene zingt. Maar ben je dan vrij of juist gevangen? De titel van het gedicht doet denken aan een mens die té vrij is en daardoor een bedreiging lijkt voor anderen, of op zijn minst iemand die is ontsnapt. Samen met de tweede strofe krijgt het gedicht daardoor een vrijbuiterig sfeertje. Maar de ik heeft zichzelf vogelvrij verklaard. Dat innerlijke conflict, die dreiging: ontbreekt die niet in het gedicht?

Dag Chantal, fijn een reactie te krijgen op het gedicht Vogelvrij. Het is inderdaad een ziel die verzucht om vrij te zijn en dit op een enigszins vrijbuiterige manier kenbaar maakt. Een beetje chockeren mag toch wel, hè? Men mag in deze maatschappij niet buiten de lijntjes lopen, nu zeker niet in deze crisissituatie. Ik denk dat ik bij sommige mensen wel eens op gevoelige tenen trap en heb getrapt.

Over die dreiging moet ik nog eens nadenken. Je kunt gelijk hebben maar voor het moment zie ik dat niet. Ik heb er veel aan zitten denken. Mijn conclusie is dat echte vrijheid niet bestaat. Zelfs als je helemaal alleen in je eentje zit en kan doen wat je wil, blijken er toch altijd zaken te zijn die MOETEN, zoals (neem me niet kwalijk) naar het toilet gaan en voor voeding zorgen.

Ik denk dat alleen je eigen gedachten vrij zijn om naar waar dan ook te zwenken.:)

Hoi Marijcke, hier Chantal (haha, nee, ik ben Kruidnagel),

'None of us are free' sprak een beroemd filosoof eens - die het daarbij vermoedelijk niet had over de wc en ander lichamelijk ongemak. Toch blijft het inderdaad fascineren waarom je pas vrij lijkt als je tot in detail je oren laat hangen naar de strapatsen van je geest en lijf - twee verwende blagen die voortdurend jengelen om acute, oprechte en onverdeelde aandacht. Ook de apostel Paulus verzuchtte het al: 'Ik ellendig mens! Wie zal mij verlossen van het lichaam dezes doods?' (Ook hij doelde niet op het kleinste kamertje, maar zat wel degelijk in het gevang). 

Het onderstreept maar weer eens: vooral je fantasie is inderdaad vrij. Frappant genoeg lijkt dat mechanisme vooral te werken bij mensen die ontberingen hebben doorstaan  of op zijn minst heel gevoelig zijn. Het is wreed, maar ja; als we alles cadeau krijgen, worden we verwende prinsjes zonder diepgang. Hoewel: als je talent hebt of veinst, sleep je ook daar inspiratie uit. (En ook je fantasie móét je dresseren als je er iets mee wilt, al bestaat er vast ook een soort paradadaïstisch purisme).

Vogelvrij zijn we feitelijk allen: in mijn omgeving lag er laatst een man van 25 ineens dood op bed. Oorzaak noch reden. Maar zo extreem gaat het meestal gelukkig niet.

Zijn we vrij in het stabiele huwelijk of juist in de platte flirt die onze slapende hartstocht wakker schreeuwt? Ben ik vrij als ik kan kijken naar gecureerde arthousefilms, of pas als ik zelf de bagage heb om arthousefilms te kunnen cureren? Of pas als ik anderen kan laten betalen voor arthousefilms die ik heb gecureerd?

Vrij zijn lijkt soms de graal van deze tijd: niemand legt ons iets op (je ziet Mark Rutte alhier zich dan ook in allerlei atletische bochten wringen om maar te benadrukken dat hij écht niet de baas is, al wekt hij natuurlijk wel sterk de verdenking met al die coronabeperkingen.) We zijn een land waar de ene helft freelancet of flext en de andere in deeltijd werkt. Maar of we daardoor echt vrij zijn blijft sterk de vraag. Ook draait het natuurlijk gewoon om de pecunia. Toch is het fijn om geen baas te hebben.

In The Matrix is het de red pill; in het altijd efficiënte zakenleven vorder je van onbewust onbekwaam naar bewust bekwaam en lonkt daar de herwonnen, vrijere vrijheid. In Genesis snoepte de mens van de boom der kennis van goed en kwaad. Zou vrij zijn veel meer om het lijf hebben dan je vrij voelen? In de oorlog hadden ze vast gezegd van wel, maar zo extreem gaat het meestal gelukkig niet.

Amen. ;-) 

Hoi Marijcke, nu wel een reactie van Chantal :).

Dat je de woorden in je eerste gedeelte niet netjes in zinnen plaatst, maar de ruimte geeft om op te stijgen, hun vleugels uit te slaan, vind ik erg mooi. Het benadrukt de inhoud van je gedicht, en geeft de eigenzinnigheid van de schrijver aan ;). Zij zoekt haar eigen vrijheid en volgt niet de gebaande paden. Het verlangen wat uit je gedicht spreekt is voelbaar. Ik wil met je mee vliegen!

Een ding; Ik twijfel over 'krijsend', omdat dit woord vrij hard overkomt. Maar goed, om je los te weken van de meute, moet je misschien ook wel je stem verheffen. 

Hallo Marijcke,

… een heel verschil: "vogelvrij" zijn en je zo "vrij als een vogel voelen".

Ben je vogelvrij verklaard dan ben je niet door de wet beschermd. Je bent dan een "niemand", je zou als het ware niet meer bestaan. Dat was al in de middeleeuwen zo. Ik las lang geleden in: Publieke werken van Thomas Rosenboom dat op een dansavond een onvruchtbare vrouw door de aanwezige kerels vogelvrij werd verklaard. Zij konden met haar doen wat zij wilden. Ik gruwde ervan, net als van de IS nu. Ik was dagen van het pad. 

Je zo vrij als een vogel voelen, lijkt me heerlijk. Gelukkig zijn we niet echt helemaal vrij (ook al hebben wij goddank geen oorlog)  stel je voor wanneer er geen verkeersregels zouden zijn. Het werd een janboel!

Vrij zijn betekent dus je aan de regels houden. Met je gedachten kun je overal zijn.  

Sorry, wat een preek en dat op Moederdag. Een fijne Moederdag, Marijcke!

Beste schrijfvrienden/vriendinnen, wat ben ik blij met jullie mooie reacties. Fijn dat er een soort gesprek op gang kwam. Van deze gesprekken had ik veel voldoening en ik heb er veel van geleerd.

Laat ik onthouden of laten wij onthouden dat vrijheid in alle  vormen bestaat en dat ieder deze vrijheid naar believen kan gebruiken. Nog veel sterkte toegewenst in deze lockdownperiode in het leven.