Op de kale muur in het de huiskamer zouden kleine schilderijtjes opgehangen worden. Ik had dit zo bedacht en overlegd met moeder die mij zou assisteren. Met de handboor zou ik flinke gaten boren om er vervolgens met een hamer spijkers in te slaan. Dit karwei deed ik voor de eerste keer en dus was zei mijn moeder om het eerste gaatje zo laag mogelijk te boren. Ik begon driftig de handboor tegen de muur te duwen waardoor er een klein gaatje ontstond. Eerst hoorde ik mijn moeder niet, tot ze mij beetpakte bij mijn schouder. Ze wees naar de vloer tussen mijn benen. De volgende stap was om de eerste spijker erin te slaan. Toen ik de eetkamertafel observeerde ontdekte ik dat de onderste tafelpoot op gelijke hoogte was aan het gaatje. De kritiek van mijn moeder dat het boren zo laag mogelijk moest gebeuren was niet te veel gezegd. Zeker als het je eerste keer was. Maar ik baalde er niet van.

Opeens zag ik de voordeur opengaan en daar kwam vader naar binnen. Bangelijk durfde ik hem niet aan te kijken, want de beoordeling van het eerste gaatje zou hij vast niet goedkeuren. De schilderijtjes moesten veel hoger opgehangen worden. Mopperend hoorde ik mijn moeder zeggen dat het volgende gaatje voorzichtiger en hoger geboord moest worden. Toen mijn vader het gaatje zag werd hij niet direct boos. Wel moest ik even het huis uit om mijn ouders alleen te laten overleggen.

Bestuderend keek ik in mijn nieuwe achtertuintje. In gedachte wist ik al wat er veranderd zou kunnen worden. Er waren in maart al veel bloemetjes gezaaid en nu in juli waren ze in volle bloei. Als afscheiding waren er houten balken als schutting neergezet. Een groot dartbord of ronde krans zou de tuin een ander aanzicht geven. Mijn plan moest ik wel delen met moeder die ook in huis woonde. Ik wilde geen onenigheid dat moeder het niet goedkeurde. En deze achtertuin had een kleine oppervlakte, alleen de grote haag was een klein probleempje. De buurman wilde de haag laten kaalscheren wat betekende dat de groene dennenblaadjes zouden verdwijnen. De hovenier zou morgen al komen, alleen moeder wist het nog niet. Het karwei zou hooguit een uur duren. Het zou bovendien een enorme herrie geven. Om mijn moeder niet kwaad te maken durfde ik er nog niets over te zeggen.Toen ik mijn moeder zag aankomen besloot ik mijn mond erover te houden. Later zou ik met de buurman gaan praten of de afspraak niet afgezegd kon worden. Want ik moest ook mijn eigen tuintje nog inrichten.

Na vijf minuten besloot ik het huis weer in te gaan, mijn vader nog druk in overleg met mijn moeder. Zijn bezoekje aan het huis dat nog ingericht moest worden keurde hij duidelijk niet goed. En dus moest alles volgens vaders plan gaan anders zou ik huisarrest krijgen. Ik besloot na zijn vertrek naar het kleine schuurtje te lopen  om de tuingieter te gaan zoeken tussen alle andere rommel. Dan zou moeder ook zien dat ik de bloemetjes water wilde geven.