# 296 Alarm

Leuk verhaal, Ton, met een verrassende wending! Ik hoop voor mevrouw Strötmann dat het aanbod niet inhield dat zij op nr 23 het "smakelijke hapje" kon komen oppeuzelen ;>) Dank voor het woord "poolshoogte"...ik heb het opgezocht en kwam erachter dat ik het altijd verkeerd spel!  

Hoi Minne, dankjewel voor je reactie. Het aanbod behelsde slechts het hapje zelf, omdat de doorzichtige schorten op waren, wie weet wat er anders was gebeurd ... ;>)

Met brede glimlach gelezen, Ton.

@ Minne, ik blijk ook poolshoogte ook altijd verkeerd geschreven te hebben. Een wijs man wees me daarop.

Hoi Fief, dankjewel voor your big smile!

Ha Ton, heel kunstig weer, die onthulling, om maar even in de stijl te blijven, in de allerlaatste zin!

Hoi Kruidnagel, dankjewel voor je reactie. En zojuist las ik jouw bijdrage, en ik moet zeggen dat dat ook even zoeken was!

Hoi Ton, 

Wat ik heel leuk vind aan je verhaal is hoe je het telefoongesprek met de politie weergeeft met enkel de kant van de beller. Door het deel van de politie weg te laten, maak je het juist sterker en is het leuk als lezer om zelf je fantasie te gebruiken en je helemaal in te leven in de situatie. 

De combinatie met de andere kant van het verhaal in de nieuwsbrief, maakt het plaatje compleet. 

Heel tof om te lezen! 

Ik ben enkel een beetje jaloers. :-) Hier in België mogen we nog geen bezoek binnen laten, ook niet met mondmaskers, handschoenen en dergelijke. 

Vriendelijke groeten,

Els 

Dag Ton

Wat een wending aan je verhaal, dat vind ik tof en ik kan het me al inbeelden...

Het telefoongesprek: daar zou je wat meer spanning in kunnen brengen. Dat je de andere kant van de lijn niet laat spreken of die conversatie niet optekent, vind ik prima, maar nu lijkt het wat vlak. Je zou daar meer mee kunnen doen. De ongeruste beller kan bijvoorbeeld gedachten hebben bij het feit dat ze zo traag reageren, ik vermoed ook dat ze zich boos begint te maken als ze begint te dreigen met de burgemeester. Misschien friemelt ze ondertussen aan de telefoondraad, is ze bang dat haar batterij bijna plat is...

Wat de berichtgeving betreft: maak hier je zinnen wat actiever.

Maar toch fijn verhaal.

Hoi Ton, wat een heerlijk verhaal. Ik zie de mevrouw die belt zo voor me. Mijn overactieve snappertje voorzag iets in die richting maar de kooksessie was een verrassing. Genoten!

Hoi Els, dankjewel voor je reactie, ik word stil van je complimenten. En het ontvangen van bezoek; zie dat maar als een vrijheid die ik me bij het schrijven heb gepermitteerd, zonder dat ik uiteraard daarmee wil oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid.

Hoi Johanna, hartelijk dank voor je reactie! Ben blij met je opmerkingen, daar ga ik nog mee aan de slag en dan zet ik de nieuwe versie weer op SOL.

Hoi Mechtilde, dankjewel voor je reactie, fijn dat jij de belster zo voor je zag!

Hoy Ton,

Knap dat je niet weergeeft wat er aan de andere kant van de telefoon gezegd wordt. Leuk dat de lezer dat zelf moet bijdenken en/of afleiden uit het gesprek.

Die mevrouw is bang dat er iets ergs gaat gebeuren maar toch wint haar nieuwsgierigheid het en gaat ze in de tuin van de buren. Typisch voor dit soort figuren. Raak omschreven.

Het woordje 'Hermandad' begreep ik niet. Heb het moeten opzoeken. Het is nu duidelijk.

Verrassende wending. Mooi verhaal, heb het graag gelezen.

Was nog even op het verkeerde been gezet doordat die mevrouw zei dat ze helemaal niets aan hadden. Ik dacht aanvankelijk dat het om een orgie ging of zo maar zij bedoelde natuurlijk veiligheidskledij. Leuk.

Succes

Hoi Wilfried, dankjewel voor je reactie. Wat de mevrouw zag klopt wel, afgezien van de veiligheidskleding. Het venijn zit namelijk in de staart ...

VERBETERDE VERSIE

‘Hallo, met de politie?’
‘ … ‘
‘Ja, met mevrouw Strötmann. U moet snel langskomen, het gaat helemaal mis. Bij hem van hiernaast, op nummer 23.’
‘ … ‘
‘Op 21, ik woon ernaast. Strötmann, met o-umlaut en dubbel-n. Margaretha Johanna Elise, naar mijn grootmoeder. Roepnaam Marrie, met dubbel-r.’ Ach mens, wat maakt mijn roepnaam toch uit, schiet in ‘s hemelsnaam op!
‘ … ‘
‘Nee, dat is mijn roepnaam, niet die van mijn grootmoeder. Haar roepnaam was Greet. Maar stuurt u nou snel een patrouillewagen?’
‘ … ‘
‘Nee, geen overlast, ik hoor verder niets.’
‘ … ‘
‘Nee, ik zie geen wapens. En niemand met een mes in zijn lijf. Ook geen bloed. Het is zo al erg genoeg, dat zou er nog bij moeten komen! Stel je voor zeg!’ Ja kom op, hoe moet ik dat nou weten? Kom dan zelf langs en een beetje gauw, verdorie.
‘ … ‘
‘En nee, ook geen brand of explosie.’ Tjeses, waar slaat dit op?
‘ … ‘
‘Nou daar is de politie toch voor? Voor als het fout gaat? En reken maar dat het hiernaast helemaal niet oké is. Ze zijn met zijn tienen, in één kamer. Hoort u? In één kamer, met zijn tienen! En die man woont daar alleen.’
‘ … ‘
‘Nee, ik kan niet harder praten, dan horen ze me.’
‘… ‘
‘In de tuin, van nummer 23. Ik ben door de heg geglipt, in de achtertuin. Want vóór zijn de gordijnen dicht. Achter is de luxaflex maar half gesloten, ik kan er zo doorheen kijken. En ondanks de beslagen ramen kan ik zien wat zich daarbinnen afspeelt.’
‘ … ‘
‘Hoezo, mag niet? Er klopt daar iets niet, en dan is het mijn burgerplicht om de politie te waarschuwen.’ Oh gottegottegot, ‘mag-niet’ is het toverwoord, dan hoeven ze zeker niet te komen.
‘ … ‘
‘Maar het is onveilig; ze hebben helemaal niets aan, niet eens mondkapjes.’
‘ … ‘
‘Dat kan wel wezen, maar het is daar heel onveilig. Dat heb ik toch al gezegd.’
‘ … ‘
‘U moet weten, dat ik niets heb tegen de buurman, hij is alleraardigst en we drinken samen weleens koffie. Ik doe alleen maar mijn burgerplicht door de politie te bellen over een onveilige situatie. En als u niemand stuurt, zal ik de burgemeester persoonlijk laten weten dat de politie niets doet met een melding over een gevaarlijke situatie. Met hem heb ik ook weleens koffie gedronken, begrijpt u? Maar zover hoeft het toch niet te komen?’ Zo, nou jij weer!
‘ … ‘
‘Goed zo, ik ben blij dat u dat doet. Dank u wel. Goedenavond.’

Uit de nieuwsbrief van Tabula Rasa

In verband met de coronamaatregelen is het jaarlijkse kookfestijn niet doorgegaan.
De organisator, ons lid en gepensioneerd kok Koos Vrijbrief, heeft echter zijn huis en keuken ter beschikking gesteld, waardoor er toch gezamenlijk kon worden gekokkereld.
De negen aangemelde leden hebben samen heerlijke gerechten bereid.
Aan alles was gedacht, tot en met doorzichtige latex handschoenen, schorten en speciale gelaatsschermen.
Over dit culinaire samenzijn hing echter een kleine schaduw.
De politie kwam poolshoogte nemen omdat er melding was gemaakt van een onveilige situatie.
Al snel werd het de Hermandad duidelijk dat iedereen voldoende was uitgerust met beschermende middelen, zodat het kookfeestje gewoon doorgang kon vinden.
De aanwezige keukenprinsen en -prinsessen vonden het bezoek van de politie een onwelkome onderbreking.
Maar onder het motto lief zijn voor elkaar hebben zij de vermoedelijke meldster even later een smakelijk hapje aangeboden als dank voor haar getoonde bezorgdheid.

Hendrik Swaman,
secretaris vereniging Naturistencamping Tabula Rasa

Hoi Ton, 

Wat een heerlijk stukje. Ik heb me eerlijk gezegd al regelmatig afgevraagd of deze mensen er zijn: de melders van deze 'misdrijven'. Kan niet anders natuurlijk. Leuk om het dan in een verhaal terug te lezen. 

Eerlijk gezegd zou ik alle schuingedrukte toegevoegde stukken weer wissen :). Haha.. fijn hoor, die meelezers die verschillende dingen vinden. Ik vond de spanning in de dialoog prima en dat nam af met die toegevoegde stukken. 

Je schrijft: 'Ach mens, wat maakt mijn roepnaam toch uit, schiet in ‘s hemelsnaam op!' Juist het feit dat ze haar naam helemaal uit gaat spreken op dit moment, draagt bij aan de spanning, namelijk: wat is dit voor een mens? Wat is er ooit aan de hand dat ze de politie belt, maar hier nog wel de tijd voor neemt. Dat moet ze niet gaan relativeren. 

Ik merkte dat ik wat moeite had met de brief. Niet vanwege hoe die geschreven is, maar het was wat te lang en anders na de dialoog. Die ging snel, riep veel vragen op en met de brief neem je heel veel tijd om de vragen die ontstaan te beantwoorden. Maar hoe dan anders, dat zou ik niet direct weten. Zodra je 'negen aanmeldde leden' hebt geschreven, is voor mij duidelijk wat er aan de hand was. 

Groetjes Elza

Sorry Ton, heb ik overgekeken. Was me helemaal niet opgevallen. Nonchalant van mij. Subliem van u.

goede herwerking!

Hoi Elza, de cursieve passages zijn de gedachten die de meldster heeft tijdens het telefoongesprek met de politievrouw. Ze drukken het ongeduld en onbegrip uit over de manier waarop de politie haar te woord staat.
En dank zij jouw opmerking over de nieuwsbrief heb ik die iets ingekort, waardoor weliswaar het contrast met het telefoongesprek niet wegvalt, maar de kern beter tot zijn recht komt. En, zoals gezegd; het venijn zit in de staart ...  

Hoi Wilfried, leuk dat je nog even terug kwam lezen. Dankjewel!

Hoi Johanna, hartelijk dank voor je laatste reactie. Je had me enkele tips gegeven, waarmee ik goed uit de voeten kon.

Heerlijk stukje Ton! Ik vond het oorspronkelijke telefoongesprek helemaal top. Ik heb smakelijk gelachen om die irritante Marrie, die je perfect neerzet. De brief is een extraatje, maar de lezer in het ongewisse laten over wat er nou allemaal gaande is op nummer 23, zou ook een optie kunnen zijn geweest. Ik heb genoten van je verhaal!

Hoi Chantal, dankjewel, ik heb op mijn beurt weer genoten van jouw reactie! Mijn weekend kan niet meer stuk ;-)

Dag Ton, wat een leuke visie op de huidige situatie. En dat allemaal zonder het bewuste woord te schrijven. Maak er een mooie dag van!