#295 Brief aan de Koning

Hoi Willem,

Geen Koningsdag dit jaar. Ik klaagde erover tegen mijn vrouw. Toen zei ze: schrijf maar een brief aan de Koning. Dus bij deze. Ze kent me, dus ze zei ook nog: “en laat de hoop doorspreken voor de toekomst.” Mijn God.
  Ik kan een mooi verhaal houden over hoe ik het vioolspel van een 3-jarige waardeer, of hoe trots ik ben dat de Keuringsdienst van Waren elke straatBBQ bij de eerste witranden van de kooltjes al weet te blussen. Ik snap: dat is belangrijk. Ook de astma-gevoelige, safe-space-beschermde, transgender-neutrale plastic-bubbel-burger moet een veilig hapje kunnen eten op deze heuglijke dag.
  Ik kan ook zeggen dat ik zoveel prachtige spullen op de kop heb getikt tijdens eerdere edities.  Dat zou niet eens volledig gelogen zijn. Ik heb vaak speelgoed voor de kinderen gekocht van zo’n smerig kleedje: goed voor de weerstand. Ook daar geloven we nu opeens allemaal niet meer in. We moeten binnen blijven. Bang voor onze onzichtbare vijand.
  Weet u wat voor mij Koningsdag is? Zuipen. Natuurlijk, dat is wellicht niet de manier waarop we in deze tijd, zeker in Corona tijd, tegen nationale dagen aan moeten kijken. Maar weet je? Bier drinken is vrienden, bier drinken is vrijheid en bier drinken is toegestaan. We leven hier verdomme niet in een dictatuur, ook al is het een Koninkrijk. In ieder geval pak je me mijn bier niet af.
  En dan nu mijn hoop voor de toekomst. Ik hoop dat we gewoon weer, met zijn allen, klassiek, zoals het altijd is geweest, arm in arm, hardcore kunnen zuipen. Geen gezeik over Corona, fatsoen, BOA’s, rotonde’s, mijn schoonzus, de Koloniale-misdaad-van-de week, of wat dan ook. Gewoon …  Zuipen. Willlem, als je langs komt, krijg je er ook eentje. Dus gebruik maar gewoon je Bilderbergermacht en gooi die zooi weer open.

Martin

p.s. Epstein didn’t kill himself.