Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht #294 Red de wereld

 

‘Heal the world make it a bettter place, for you and for me and  the entire human race’ (Michael Jackson)

Is het waanzin te denken dat we de wereldbol kunnen helen, is deze wereld maakbaar? We gedragen ons al decennia lang alsof dat zo is. Stel je voor het is de waarheid, is de redding dan nabij? Of is het maakbare er alleen op gericht om ons leven zo comfortabel mogelijk te maken? 

 Het kan niet op, we creëren, produceren alles wat we nodig denken te hebben om te leven. Stampend als  verwende kinderen draven we net zo lang door tot we hebben wat we willen. We noemen dit 'leven'.

Zonder dat we het door hadden, de vervelende  waarschuwende en knagende stemmetjes voor het gemak bedolven onder materie en junkfood, hebben we de aarde getergd. Die bol draait eindeloos door, met een geduld dat nooit op lijkt te raken. Langs zinderend vuil, zand in de ogen gestrooid door verraderlijke glans, steeds een schilfer vernietiging erbij. 

De maat is vol.

Opklimmend vanuit het diepste der dieptes, mijlenver van onder de bodemloze onderwaterwereld is ze via haar oneindige weg naar de wrevelige korst gekomen. Onverschrokken dapper, een paar turven hoog, haar tijd is nu. Op het reizen van de tijd slingerend langs slangenkuilen, zwoegend door krochten der aarde, verliefd door de betoverende glinsterende paradijzen, vindt ze haar weg naar het einde. Een stralend kind, vervuld met levensmissie, ogen als pijlen die in rechte lijn de roos in schieten. Het einde voor een nieuw begin.

De laatste loodjes baant ze zich een weg dwars door vochtig frisgroene jungles en kurkdroge savannen. Leeuwen, tijgers, apen, vogels, slangen, vlinders, panda’s, haar kleurrijke bonte aanzwellende stoet van alles wat leeft, bloeit en groeit alsmaar groter.

Daar! Als het licht van de helderste ster, de schittering  van de kostbaarste diamant, daar ligt haar eindbestemming, ongeduldig wachtend op haar. Haar kleine hand knetterend van vurige passie drukt met alles wat ze in zich heeft op de smekende knop.

Piepende remmen, krakende barsten, vliegende vonken, schrik, angst, ongeloof, verbazing, verwondering, het is gelukt! De wereld staat stil, we horen de vogels fluiten, de wereld heelt.

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ingeborg, ik ben onder de indruk van je verhaal. Het is vaag, maar mooi geschreven. Ik heb het geboeid gelezen. Er zit een duidelijke boodschap in en een poëtische oplossing. Wat die oplossing is, is me niet helemaal duidelijk. Desalniettemin heeft het me geraakt.

Een paar opmerkingen over de tekst:

De zwart gedrukte stukjes tekst vind ik niet mooi. Alleen schuingedrukt komen ze ook goed tot hun recht.

door krochten  --- door de krochten

vervuld met levensmissie --- vervuld met een levensmissie

van alles wat leeft, bloeit en groeit alsmaar groter.  ---- achter groeit mis ik nog een woord. Je stoet groeit alsmaar groter, maar zoals je het nu schrijft hoor groeit bij alles wat leeft en bloeit. 

Piepende remmen, krakende barsten, vliegende vonken, schrik, angst, ongeloof, verbazing, verwondering, het is gelukt! 
--- wat heeft ze gedaan dat de wereld stilstaat?

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een verhaal over de wil. De wil van een klein meisje om de Aarde te redden van ondergang. De wereld staat stil en nu kan iedereen genezen en de Aarde ook, zo heb ik het gelezen. En nu het verhaal ergens laten publiceren. Metro misschien?

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bruisend!

Doet me denken aan de nieuwe, inmiddels in de krant serieus genomen gedachte dat het coronavirus is ontwikkeld (en ontsnapt) aan een Chinees lab bij Wuhan.

Maar vast niet door een meisje van vijf. En vast niet om de wereld te redden van een milieuramp.

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Beste Fief,

Hartelijk dank voor je mooie, waardevolle reactie. Voor mij de eerste keer dat hier iets publiceer, best spannend, maar hier krijg ik blos van!

Hierdoor heeft ze de wereld tot stilstand gebracht

 

"Haar kleine hand knetterend van vurige passie,  drukt met alles wat ze in zich heeft op de smekende knop." 

Met een groet, Ingeborg