Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Opdracht #290 Corona

 

Lieve mevrouw M,

Geen bezoek meer in de verpleeghuizen, hoor ik net op het journaal. Wat erg voor u. U was net een beetje gewend aan het gemis van uw man die vorig jaar is overleden. U genoot weer van de gezelligheid in het huis waar u woont. En vooral natuurlijk van de bezoekjes van uw dochter en van haar kinderen. Zij komen tegenwoordig alweer met hun kinderen bij u langs!  Wat zal het nu stil worden om u heen. Volgende week bent u jarig en ook dat zal niet gevierd gaan worden. Niemand van uw naasten die u komt feliciteren…  Wat akelig zal dat zijn. Hopelijk heeft de verzorging tijd om u die dag een beetje extra te verwennen.

Volgt u het nieuws nog? U heeft in uw leven veel meegemaakt, maar zoiets? Gelukkig is het virus niet gevaarlijk voor iedereen maar het is best wel eng om te ervaren hoe snel het zich verspreidt. En hoe het verder gaat, dat weet niemand. Ook niet hoe lang de maatregelen die genomen zijn van kracht blijven. Alles is erg onzeker en dat is ook moeilijk. Vooral voor u en voor alle andere bejaarde mensen, die in het zelfde schuitje zitten.  

Ik hoop dat u de komende weken ondanks alles goed doorkomt. Kijk maar veel naar de foto’s van uw mooie achterkleinkinderen. Denk maar aan het moment dat ze weer bij u binnen komen vallen met hun ouders. Uw lieve dochter Carla zal er ook weer dagelijks zijn, om u zoals altijd helemaal in de watten te leggen. Die tijd komt echt weer. Vergeet dat niet. De hoop op betere tijden helpt u misschien om de moed er in te houden.  

Heel veel sterkte en liefs, 

Linde

 

 

 

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Linde, ik merk aan je toon en woordkeuze dat je de brief met veel compassie en de beste bedoelingen schrijft, maar ik vrees dat het effect voor de ontvanger is dat je eigenlijk de eenzaamheid extra vergroot en inwrijft; ben je net gewend aan het verlies van je man, genoot je van de bezoekjes van je kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen, is het nu stil en volgende week ook nog een stille verjaardag. En u heeft veel meegemaakt, maar zo erg als dit... Gelukkig niet gevaarlijk voor iedereen, maar ... (wel voor jouw categorie?).

Mvg Ton Badhemd

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Linde

Je kan het geheel van je tekst best nog eens bekijken, want door het wat te twisten kan je de wat negatieve toon twistenen omzetten in iets positiefs. Ik ben het eens met Ton dat de oude dame wellicht nog triester wordt als ze je schrijven las.

 

zoals dit: Wat zal het nu stil worden om u heen. Volgende week bent u jarig en ook dat zal niet gevierd gaan worden. 

Zou je kunnen geven: Ik weet dat je stilte koestert, en je nu je klassieke muziek kan beluisteren, of de laatste hand leggen aan het verhaal ...

Je kan het zo twisten dat je in feite van al het negatieve iets positiefs maakt, als een opportuniteit....

 

   

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Jullie hebben helemaal gelijk: ik leefde me te erg in. Ik probeerde nog te eindigen met iets positiefs maar het geheel is best treurig ja! 

Gelukkig heb ik hem niet verstuurd :)

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De toon vind ik ook wel een beetje formeel. Ik kan me ook wel vinden in bovenstaande reacties. Je betrokkenheid is wel heel herkenbaar.

 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Linde. Mooie brief. Ik krijg ook echt een beeld van het (vorig) leven van mevrouw M. Ik sluit me aan bij de andere comments dat het begin wel echt een vrij negatieve spiraal is. Misschien (maar suggestie hoor), kan zoiets als: "ook dat zal niet gevierd gaan worden. Niemand van uw naasten die u komt feliciteren." nog zoiets zijn als "dat zal een gezamelijk taartje op afstand / een doorgebeld taartje worden" of "u zult nu allemaal belletjes krijgen in plaats van de mensen over de vloer". Een andere optie is misschien juist in te zetten op die negatieve spiraal en een soort onhandig-karakter-dat-een-goedbedoelde-brief probeert te schrijven brief ervan maken :D. Die volledig benoemt wat ze nu allemaal moet missen, hoe het allemaal misschien wel erger wordt, en eindigt met: veel succes, we denken aan je! Maar dat is misschien mijn gekke geest. Ik sluit me overigens ook aan bij het al eerder genoemde commentaar dat de compassie van de schrijver echt mooi voelbaar is.