Lid sinds

4 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#290 Open brief

19 maart 2020 - 13:28

 

Dag meneer, of mevrouw,

wij kennen elkaar niet. Nog niet. Mijn naam is Tom, ik ben 22 jaar oud en ik schrijf dit aan de keukentafel, in mijn pyjamabroek.

Ik vind het fijn dat dat kan, maar misschien komt dat omdat ik bevoorrecht ben. Ik ben namelijk geen onderdeel genoemd van een risicogroep. Ik word door onze minister-president zelfs genoemd als troef, om ons als land door deze crisis heen te loodsen. Ik vrees niet voor mijn gezondheid – hoogstens voor die van anderen. Zoals u.

Wij doen dit niet om u te pesten. Of omdat u er niet toe doet. Integendeel zelfs. Wij doen dit omdat we, boven alles, u nog veel meer waardevolle momenten willen laten meemaken, met zij waar u écht van houdt. Niet met een gezichtsloze pyjamabroek, zoals ik. Wij doen dit júist omdat u ertoe doet.

Dat lijkt misschien tegenstrijdig, of in ieder geval moeilijk om te beseffen door dat criminele gevoel heen. En ik ben ook geen wandelende wonderpyjama, die deze situatie met een vingerknip de wereld uit kan helpen. Als ik dat was, zou ik dat doen. Zonder twijfel.

Maar als ik echt niks om u zou geven, zou ik deze brief niet schrijven. Want dat is wat ik wél kan doen.

Ik kan niet weten hoe het is om in uw schoenen te staan. En dat is niet alleen omdat we waarschijnlijk verschillende schoenmaten hebben. Of omdat u zweetvoeten heeft en ik niet in uw schoenen zou wíllen staan. Maar ik zou wel graag willen weten hoe het écht met u gaat. En niet alleen hoe verteld wordt dat dat gaat.

Dus.

Hoe gaat het met u?

En zit u nu ook in uw pyjamabroek?

 

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 maart 2020 - 14:02

Hoi Reuston, Ik weet niet goed wat je beoogd met deze brief. Ik weet niet of ik, als ik een oudere zou zijn, deze brief als een hart onder de riem zou ervaren. Het leest als een verontschuldiging voor jouw eigen situatie, maar op een vrij directe manier. Ik geloof niet dat ik jou terug zou schrijven om je te vertellen hoe het met me gaat. 

Wij doen dit niet om u te pesten ---- wat bedoel je hier precies mee? Wie is wij?

Lid sinds

4 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 maart 2020 - 14:27

Hi Fief,

bedankt voor je reactie!

Ik vond het lastig om iets te schrijven waar eenzame ouderen écht wat aan zouden hebben. De enige manier die bij mij opkwam, was begrip proberen op te brengen voor hun situatie - maar wel te onderkennen dat wij niet kunnen voelen wat zij voelen. De slotvragen zijn meer beoogd om een eventuele correspondentie te openen.

Met 'wij' bedoel ik wij die gedwongen zijn hen in fysieke eenzaamheid te laten, de 'wij' als taalkundige vergroting van diegenen die ze moeten missen.

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 maart 2020 - 15:12

Hoi Reuston, ik denk dat die ouderen vooral willen horen dat je het leuk vindt om een praatje met ze te maken. Je kunt ook gewoon vragen hoe ze zich voelen en waar ze graag over willen praten. 

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 maart 2020 - 21:11

Volgens mij heb je wel goed aan de opdracht voldaan, en was je intentie heel goed. Je laat weten dat het je niet onberoerd laat dat veel bejaarde mensen nu alleen zitten. Je leeft met ze mee. Alleen je grapjes storen mij een beetje in deze brief. Passen er niet helemaal (vind ik)

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 maart 2020 - 23:36

Hoi Reuston, ik heb je stukje nu een paar keer gelezen, maar ik krijg er geen vat op. De opening (meneer, of mevrouw; zoek het maar uit) vind ik onpersoonlijk, de zin met 'pesten' snap ik niet, ook niet na je toelichting aan Fief, het criminele gevoel kan ik niet plaatsen, evenals de wandelende wonderpyjama. Je zegt dat je om de ontvanger van de brief geeft, maar meteen daarna neem je die ontvanger in de maling door de opmerkingen over schoenmaat, zweetvoeten of 'zit u in uw pyjamabroek?'

Mvg Ton Badhemd 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 maart 2020 - 9:14

Dag Reuston

 

Die openingszin vind ik sterk, mar dan is het  niet duidelijk waar je heen wil en wat nu de boodschap is.Ik haal eruit dat  je als je kon, het  virus op je eentje bestrijden, maar dat komt niet goed tot z'n recht, wellicht door een teveel aan 'spitsvondigheden'.

Herbekijk het eens, met de opmerkingen van iedereen in het achterhoofd, want je schrijft wel vlot. Doen!

   

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 maart 2020 - 15:52

Hallo Reuston,

Ik ben een seniorendame van boven de tachtig en als het kon zou ik antwoorden op deze mooie, warme brief van een zo'n jong mens! Het is zo jammer dat je dit moet meemaken. 

Veel groetjes en hou je sterk.