#287 Multatuli tegen de ghettosisters

Als Mireille deze vraag goed beantwoord eindigt ze bovenaan, en krijgt ze de reep chocolade die haar beloofd was. De jonge geschiedenisleraar licht toe dat het een bonusvraag is, voor de ‘echte bollebozen’ en dat je je niet hoeft te schamen als je hem fout beantwoord. Hij vergeet dat bolleboos niet bepaald een eretitel is binnen het populaire meidengroepje dat zich de 'ghettosisters' noemt. Het betekent dat ze je verdiende reep chocolade afpakken, je etui vol krassen en je Instagram-account hacken. Toch vindt Mireille deze dingen minder erg dan de verwijtende blikken waarvan het soms wel lijkt of ze haar doormidden splijten. 

Ze beantwoordt de vraag fout en ziet de bollebozentitel voorzien van splijtende blikken voor de eerste keer naar Jasmijn gaan. Eigenlijk wist ze het antwoord op de vraag wel. Wanneer de bel klinkt en de eerste pauze begint, besluit ze de ongelukkige nieuwe whizzkid te volgen. Jasmijn blijkt naar de enige plek te lopen waar de ghettosisters zich niet durven te vertonen. Alleen op de wereld slentert ze rond tussen de hoge kasten. Bij de sectie van de historische romans blijft ze even staan. 

‘Max Havelaar, moet je eens proberen. Is wel wat voor jou.’
Jasmijn kijkt haar glazig aan. Haar vingers trillend op de kaft van het dikke boek, waarvan Mireille de titel niet goed kan zien. 
‘Mireille, jij bent hier altijd toch?’
Voor non-whizzkids of nieuwe gevallen lijkt het misschien of Mireille altijd tussen de boeken rondhangt. Eigenlijk heeft ze veel hobbies en leest ze alleen als ze zich in de steek gelaten voelt. 
‘Ik vind dit wel een fijne plek, ja. Denk dat jij het er ook wel leuk gaat vinden.’
Jasmijn zucht.
‘Zolang niet een van de ghettosisters opduikt en wat ‘nerdfoto’s’ maakt.’
Mireille focust haar blik even op de zwarte oogschaduw van haar collega-bolleboos. Ze heeft wel gehoord dat Jasmijn wanhopig geprobeerd heeft bij de ghettosisters aan te sluiten, maar vanwege haar gothic-looks niet werd toegelaten. Maar in apps wordt vooral geroddeld, de waarheid staat meestal op schrift geschreven. 

Jasmijn legt het dikke boek weg. Haar handen glijden richting de bestseller van Multatuli.  
'Goed, laat ik het maar proberen.’  
Mireille legt haar hand op Jasmijn’s rechterschouder, verwachtend dat die eraf wordt geduwd. Ze ziet voor zich dat haar wellicht toekomstige vriendin het hele verhaal over kolonialisme en slavernij gebruikt om op te komen voor haar eigen rechten.                                                                                                                     
'Het zal je veranderen, Jasmijn.'