Opdracht # 284 - Horror

Het geërfde huis van Thijs

Op een mooie zomerdag ging Emma met haar vriend, Thijs, een weekend weg naar zijn onlangs geërfde huis. Een pas overleden tante van Thijs had hem een huis nagelaten, waar hij nooit eerder was geweest.

“Ons paleis”,  zei Thijs een beetje verbaasd, nadat hij de auto stopte en naar een bijna ingestort huis keek.  De ramen en voordeur waren zwaar versleten en in de voorgevel zat een lange scheur.

“Is dit het huis dat jouw tante je heeft nagelaten? ”, vroeg Emma geschrokken naast Thijs in de auto, terwijl ze naar het huis keek.

“Mijn tante had heel veel vastgoed en volgens haar testament, krijg ik van haar dit huis”, legde Thijs uit.

Emma keek naar de voortuin die was overgroeid door hoge struiken.

”Ik haal de koffers.” Hoorde ze Thijs zeggen die vervolgens uit de auto stapte.

Tegen haar zin stapte Emma uit de auto en liep naar de voortuin. Ze liep net het pad op toen ze abrupt stopte. Een rat rende voor haar voeten over het pad en verdween vervolgens achter een van de struiken. Waarvandaan klonk een beestachtige gepiep, gevolgd door een gerommel waardoor de struiken bewogen. Direct daarna werd het weer stil. Ze draaide zich bezorgd om naar Thijs die de koffers net uit de kofferbak haalde. Ze wilde er weg. Ze voelde een kille wind en huiverde even. Ze vermande zich en liep door richting de versleten voordeur, terwijl ze af en toe de overhangende struiken opzij moest duwen. Ze keek ondertussen rond. Bang. Er waren geen buren. Wel veel hoge bomen. In de verte zag ze vaag een kerktoren tussen het gebladerte van bomen. “Het lijkt een scenario voor een horrorfilm”, dacht ze. Eenmaal bij de voordeur, kwam Thijs met de koffers naast haar staan. Hij zette de koffers naast hem neer en veegde met zijn handen een paar spinnenwebben weg die bij de voordeur hingen.  Hij stak vervolgens de sleutel in het sleutelgat, draaide hem om en duwde de deur met veel gekraak open.

Met open mond keken Emma en Thijs naar binnen. Er was geen vloer meer, noch muren noch een trap. Wel een welig struikgewas. Verderop, waarschijnlijk waar een keuken ooit stond, was het plafond ingestort. Een ondraaglijke stank waaide van binnen op hen af.

“Ik wil hier weg!”,  riep Emma geschokt.

Op dat moment waaide er een stormachtige vlaag wind die de voordeur keihard voor hun neus dicht sloeg. Emma en Thijs deden geschrokken een stap naar achter. Al de ramen begonnen onophoudelijk open en dicht te vliegen. Alsof dat niet genoeg was, zagen ze van opzij een plotselinge verschijning tussen de hoge bomen. Een grote, bebaarde man met een dreigend gelaat, rende naar hen toe. In één beweging pakte Thijs Emma’s hand vast en sleepte haar bijna naar de auto. Zonder de koffers. Geen van beiden durfde meer richting het huis te kijken. Eenmaal in de auto, met een angstige Emma naast hem, reed Thijs met vol gas weg.