Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

herdenken #282

 

Kom mee mijn schat

we gaan op reis

pak gauw je koffer in

de mijne staat al klaar.

Je beer, je kleurtjes en je schrift

en oma’s poezentrui er bij

dat mag, vooruit dan maar.

Je huppelt naast me in de zon

de trein, de eerste keer

nu mag je ook een keertje mee

kijk, daar is het perron.

Zo druk, gaat iedereen op reis

en wanneer komt de trein?

Mag ik dan bij het raampje

zitten

als ik braaf zal zijn?

Mijn schat, de trein staat daar al klaar

geef mij nu maar je hand

De deur verspert het zonnelicht

Ik zie nog amper je gezicht,

niet bang zijn nu, niet huilen.

Misschien dat het daar beter wordt

waar wij weer mogen leven

en nooit meer hoeven schuilen.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Annemieke, prachtig gedicht, ik ben geraakt! Juist vandaag en dan met deze titel, pfoeh, wat heftig! Chapeau!

Mvg Ton Badhemd 

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Fief en Ton, ik werd geïnspireerd door de herdenking van "Nooit meer Auschwitz", gisteren in Amsterdam. De hele dag voelde ik dat ik er iets mee moest. Ik dacht aan die kindjes die zo onbevangen en vol vertrouwen met hun ouders meeliepen en aan het afschuwelijke lot dat hen te wachten stond. Afschuwelijk!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Annemieke, je gedicht breekt mijn hart.

Je ziet nu zoveel op tv maar nu ik dit net las … ; het kwam regelrecht binnen.

Prachtig geschreven.