Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#282 Kleine wereld

Om me heen slechts schimmen
De stad is nauwelijks te zien
In een palet van grijze tinten
oogt de nacht
mistroostig en koud

Ontelbare druppeltjes
klampen zich vast aan de voorruit
totdat de wisser
zich meedogenloos
van hen ontdoet

Als door een suikerspin
gekleurd door rode en witte stralen
op een muur van nevel
rijd ik voorzichtig
streep voor streep naar huis

Vanuit de verte
komen witte stippen 
dichterbij
Lichten die zich een weg banen
maar slechts dichtbij
als stralen zichtbaar zijn

Blauw, blauw, blauw
Tegen de grijzige muur
Dappere redders in nood
banen zich behoedzaam snel
een weg door de wazige omgeving

Veilig thuisgekomen
een zucht van verlichting
De warmte verdrijft
het mistroostige gevoel
en de wereld is weer wat groter

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, mooi vertolkt hoe je door het slechte weer door naar huis rijden beleeft en de opluchting dat het blauwe licht niet voor jou is. En - gelukkig - eind goed, al goed.
Mvg Ton Badhemd

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Fief

Wat een mooi sfeerbeeld. Je bent duidelijk geïnspireerd door het mistige weer. Het gevoel dat je oproept herken ik helemaal als ik 's avonds onder die weersomstandigheden moet rijden. Mooi!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief weer mooi geschreven, in een reactie elders schrijf je hoe moeilijk je het vindt deze opdracht.

Ik kan alleen maar zeggen: heel goed ervan afgebracht.

Fijne dag.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi. Graag gelezen. Moest het wel twee keer lezen voordat ik het helemaal voor me zag, maar dat komt niet door jou. Dat komt door mijn persoonlijke mistbelevenissen. Ik rijd niet veel op autosnelwegen en ik woon niet echt in stedelijk gebied...

Op het platteland hier is soms maar weinig verlichting, en als het mist zie je soms gewoon totaal niks, geen schimmen, geen kleurtinten. Tijdens mijn werk in de thuiszorg moest ik vaak door een dal en daar hingen bijna altijd mistbanken in de vroegere en latere uren van de dag. Je kon ze soms zien naderen als spookvormen, misschien komt daar de naam van de witte wieven wel vandaan... En dan werd je volledig opgeslokt door zo'n bank en als je geluk had, kon je de baan nog net voor je zien...  

Treffende titel: de wereld wordt inderdaad ineens wel erg klein, als je door zo'n mistig traject heen moet. 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je reactie Nele. Op de snelweg is er inderdaad meer licht. Op het platteland wordt de wereld dan nog kleiner. Enger om te rijden ook. Op de snelweg kun je de lichten voor je nog volgen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, wat geef je hier de sfeer mooi weer. Het gedicht leest traag (en dat is geen kritiek), net als jouw autorit door de mist. In je woorden neem je gas terug. Dat vind ik goed gedaan.

Een tip die ik ooit van een schrijver kreeg: laat de mensen raden. Vooral in gedichten mag dat. Bijvoorbeeld zoals die bomen in je eerste zin. Misschien hoef je ze niet te noemen; zijn die schimmen al genoeg.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief,

Ik rol er een beetje laat in en zie dat je al hele goede feedback hebt gehad.
Ik vind het een mooi gedicht en ik zat in gedachten direct weer in de auto naar Twente op oudejaarsdag. Vooral het gevoel van de laatste zinnen is heel herkenbaar.

Ik heb twee punten waar je nog naar kan kijken;
- de metafoor van de suikerspin kan ik niet goed visualiseren. Ik vraag me af hoe dat bij anderen is.
- ik zou in de zin 'banen zich behoedzaam..' het woord snel weglaten. Niemand gaat, of wil snel in dichte mist. En het woord voegt hier niets toe. Het ritme van de alinea wordt ook krachtiger als je het weglaat.

Verder, prachtig gedaan!

Groeten,
Ingeborg

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ingeborg, bedankt voor aanwijzingen.
De mist deed me aan een grote suikerspin denken. Die ragfijne structuur. 
En inderdaad, niemand gaat snel in de mist, behalve die ambulance. Zij nemen echter ook geen risico's, dus vandaar behoedzaam snel.

Misschien dat iemand daar nog iets van wil zeggen. In ieder geval bedankt voor het lezen. Fijn weekend.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, laatst reed ik 's avonds door de mist en ervoer precies wat jij dichterlijk beschrijft. Goed gedaan!
Ook de suikerspin (treffend gevonden). Het witte licht van de tegenliggers wordt in de minuscuul kleine mistdruppels ragfijn gesplitst in de kleuren van de regenboog; cirkelvormig. Ik heb dit optisch mistverschijnsel nooit vergeleken met een suikerspin, maar zal het in de toekomst wel doen. Als mijn vrouw dan naast me zit zal ik zeggen dat ik die suikerspin van Fief gekregen heb. 'De wat, van wie??' zal ze verbaasd vragen en dan vertel ik haar het natuurverschijnsel waar we samen getuigen van zijn. Dank je wel Fief.

De meeste mensen rijden zo gespannen in de mist dat de gekleurde suikerspin hun niet opvalt.

Tip: kleine druppeltjes > kleine druppels

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik zie dat ik per vergissing Dank je wel Lief i.p.v. Dank je wel Fief had geschreven. Mijn MacBook toont vaker eigen initiatieven die ik hem niet in dank afneem.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb het gezien maar er verder niets van gevonden. Ik vermoedde al dat het zoiets was. Heerlijk die autocorrectie.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

😂