Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 281 Uit elkaar

 

De deur wordt open getrokken, het licht gaat aan.
Een gezicht komt naderbij.
Half verscholen achter wallen met uitgelopen mascara glijden waterige ogen zoekend over iedere plank en lade.
Een kneiterharde boer stuwt onaangename, zure lucht naar binnen, gevolgd door een hartgrondig ‘Kut! Geen witte wijn!’
Even lijkt het of de deur zich sluit, maar een schouder houdt hem tegen.
‘Dan maar bier. Die eikel zorgde wel altijd dat er bier in huis was voor hem, maar zo af en toe een wijntje voor mij was er niet bij. Verdomde klootzak!’
Trefzeker grijpt een hand een sixpack pilsener, een andere hand ontfermt zich over een stuk kaas.
Met een klap wordt de deur dicht gesmeten.
Voetstappen verwijderen zich in het kielzog van een rollende boer.

‘Zo, het is weer gezellig!’ zegt Koen.
‘Nou, zeg dat wel.’ zegt Tommie naast Koen in de groentenla.
Zij groeiden allebei op in het Westland, Tommie bij een tomatenteler en Koen bij een komkommerkweker.
Een poosje geleden belandden zij in de groentenla van een stel in een Vinex-wijk.
Hun gemeenschappelijke afkomst schiep een band en ze haalden vaak herinneringen op aan de Glazen Stad. En natuurlijk bespraken ze het wel en wee van degenen in wier koelkast zij verbleven.
‘Ja het is al weer hommeles met die twee’ zegt Koen. ‘Alsof ze met de feestdagen niet genoeg ruzie hebben gemaakt.’
‘Tja, nota bene over het eten; bij wiens ouders ze dat op de eerste en de tweede Kerstdag zouden doen. Man man, wat een heisa kunnen mensen toch maken om zoiets onbenulligs als eten! Dat krijg je toch gewoon mee met je drinken, net als wij bij de substraatteelt?’
‘Ha ha, en dan dat gezeur over kaarsen en kerstverlichting. Ze wilden zowat in het donker zitten en dat noemen ze dan “gezellig.” Dat is toch helemaal niet gezond? Kijk naar ons, wij zijn toch maar mooi gegroeid dank zij die assimilatielampen.‘
‘Ho even, Koen. Nu we hier al zo lang in het donker zitten, zijn we er ook niet op vooruit gegaan. Heb jij die rimpels in jouw velletje al gezien?’
‘Moet jij zeggen met dat verschrompelde kroontje op je kop!’
‘Hè ja, laten wij nou ook gaan bekvechten, net als die twee.‘
Het blijft even stil in de groentenla.
Dan begint Koen te grinniken.
‘Wat lach je?’
‘Nou weet je nog, de dag na Kerstmis. Ze bleven uitslapen en daarna haalde zij ons uit onze la om een gezonde salade bij de brunch te maken. We lagen al op die witte schaal en ze had dat scherpe mes al gepakt.’
‘En of ik dat nog weet! Het scheelde maar een haartje of ze had plakjes van ons gemaakt. Gelukkig kwam hij op dat moment binnen, zonder verpakking, haalde haar ook uit haar verpakking, tilde haar op het aanrecht en begon over haar hele lijf te wrijven en te likken. En maar samen giechelen, hijgen en kreunen. Dat werd me daar een worsteling, zoals die twee tekeer gingen!’
‘Ja, en dat noemen ze dan nog bestuiven ook. Waarom doen ze dat niet gewoon zoals bij ons in de kassen, lekker ouderwets met de bloemetjes en de bijtjes. En als dat niet lukt, komt de tuinder wel langs met zijn kwastje.’

Als de deur weer open gaat zien Tommie en Koen hetzelfde gezicht weer verschijnen, de ogen strak gericht op de groentenla. Een grijns verschijnt op het gezicht als ze Koen ontwaren.
‘Ik wíst dat er nog een komkommer in huis was. Jij gaat mama troosten, hè, komkommertje? Jij gaat er tenminste niet met de een of andere sloerie vandoor na de nieuwjaarsborrel. Kom maar gauw mee.‘
Tommie blijft alleen achter in een hoekje van de groentenla. Na een paar dagen raakt hij bedekt met bruin-groene vlekken en ragfijne witte haartjes. Hij beseft dat hij Koen nooit meer zal zien.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Ton, goed verhaal. Grappig die vergelijkingen met de werkzaamheden in de kas. Met plezier gelezen
"Zonder verpakking" goed gevonden.
Het lot van de komkommer beschrijf je goed. De plaatjes die zich vormen zeggen genoeg. Big Smile!

Paar opmerkingen:
kerstlverlichting -- de l mag er tussenuit.

heel fijne witte haartjes -- dit leest niet lekker. Misschien kun je er ragfijne witte haartjes of alleen witte haartjes schrijven. Het idee is dan toch wel duidelijk.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Ton

Fijne tekst maar er zitten enkele spitsvondigheden in, die prettig gevonden zijn maar die je tekst niet sterker maken.

Een beeldspraak kan fijn zijn, maar ze moet kloppen: Voetstappen verwijderen zich in het kielzog van een rollende boer. schrijf je en dat vind ik nu echt geen goede beeldspraak.

Of dat de man zonder verpakking komt.... Vind ik persoonlijk wat raar, want groenten in verpakking zijn toch geen aangeklede groeten?

Er zijn enkele zinnen die je strakker kan formuleren zoals Ze bleven uitslapen en daarna haalde zij ... Persoonlijk vind ik dat een stroeve zin....

Er zijn prettige passages, maar die kan je er nog sterker doen uitspringen.

   

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Johannawrote, dankjewel voor je reactie.

Vwb de beeldspraak van de voetstappen en de rollende boer; in mijn beleving wordt een boer aan de voorzijde gelaten en rolt hij dus voor de boerenlater uit. Feitelijk gaan de voetstappen dus in het kielzog van de boer, dus er vlak achteraan.

Wat Tommie en Koen bespreken is vanuit hun perspectief en perceptie, in hun woorden. Dan is voor hen een blote man iemand zonder verpakking.

Je opmerking over de zin over het uitslapen zet mij aan het denken, ik kom er nog op terug.

Mvg Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hee Ton, wat leuk om je mooie avatar en verhalen weer eens terug te zien! Heel mooie stijl, en ook interessante beelden uit de glastuinderij. Vooral die 'zonder verpakking' :-).

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Kruidnagel, dankjewel voor je fijne reactie. Het voelt ook fijn om weer mee te doen na een jaartje pauze, een beetje zoals 'thuiskomen.' Al moet ik soms diep graven hoe het ook al weer zat met allerlei regeltjes en afspraken. En de nieuwe vormgeving van SOL is ook even wennen. Maar gelukkig is er nog een aantal oude bekenden!

Mvg Ton Badhemd

 

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

ja, leuk om weer eens een echte Badhemd te lezen!

alleen zou ik in het algehele alliteratiekader naast de tomatenteler een komkommerkweker zetten ;-)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Tom,

Het doet me deugd je hier weer aan te treffen. Zelf ben ik ook een hele poos afwezig geweest en toen ik terugkwam, bleek een groot deel van de oude, vertrouwde medeschrijvers spoorloos verdwenen te zijn. Ik voelde me een vreemde eend in de bijt.
Zoals je ziet is hier het een en ander veranderd. Bij lange na niet alles ten goede. Hopelijk wordt er nog aan gewerkt.

Je hebt je weer van de vrolijke kant laten zien, zoals we van je gewend zijn. Leuk, onderhoudend verhaal dat helemaal beantwoordt aan de schrijfopdracht, hoewel daar niet in stond dat er perse geneukt moest worden. Viespeuk. Op het aanrecht nog wel. Bah!

Enkele opmerkingen.
Velen hebben hier moeite met de bladspiegel: teveel witregels. Zelf werk ik op een Apple. Ik schrijf mijn tekst eerst in Pages en via ‘Wijzig' en ‘Plak en pas stijl aan’ zet ik mijn tekst op dit forum; exact zoals ik het eerder in Pages geschreven heb.

In een moderne koelkast vind je geen planken. Die horen thuis in een boekenkast, of op het dak van een huis, of op vloer of desnoods voor iemands kop. In een koelkast liggen glazen tableaus;  ook wel eens getraliede roosters. In de tijd van de Batavieren lagen er inderdaad ook planken in.

Kneiterhard was nieuw voor mij. Ik dacht dat je knetterhard had willen schrijven. Overigens dezelfde betekenis.

Waarom schrijf je: Die eikel zorgde wel…etc. in de verleden tijd?

van degenen in wiens > van degenen in wier


Ik hoop je hier weer vaker tegen het lijf te lopen.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Lisette, fijn dat je een 'echte Badhemd' waardeert! Die kwalificatie doet mij goed en blozen ...  En dankjewel voor de alliteratie-tip; ik heb hem meteen toegepast.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Dos,

hoe fijn is het om na een schrijfpauze al meteen bij mijn eerste bijdrage iets te vernemen uit het Geuldal! Dat alleen al stimuleert mij om SOL voortaan wat trouwer en actiever te bezoeken.  

Je hebt gelijk, de opdracht had het niet over neuken, laat staan op het aanrecht. Touché! Ik moet het er toch eens met mijn therapeute over hebben waarom het bij mij dan toch altijd weer draait om het aanrecht.

De veranderingen lijken mij ook niet allemaal ten goede. We schrijven nu in koeienletters, lijkt het wel. Ik zie dat veel avatars zijn verdwenen, die van mij heb ik nog kunnen terugplaatsen. De nummering van de reacties mag van mij snel weer worden ingevoerd, het is zo makkelijk met verwijzen en reageren. En Dos, je goedbedoelde tip over de witregel kan ik niet toepassen, want ik werk niet op een Apple. Maar ik zag vandaag een soortgelijke tip van Fief in een van haar reacties. Die neem ik voortaan ter harte.

Ik beschik over een moderne koelkast, met metalen en glazen voorzieningen op mijn bier ter koeling op te leggen. Met mijn - iets minder moderne - vocabulaire noem ik die dingen planken. Ze nemen het mij tot op heden niet kwalijk, tenminste, voor zover ik weet. Waarschijnlijk omdat ik niet meekrijg wat zij onder elkaar over mij te smoezen hebben als ik na het met trefzekere hand grijpen van het zoveelste biertje de koelkastdeur sluit. Het zou mij niet verbazen als mijn kop en wat ik daarvóór heb in dat gesmoes centraal staan.

'Kneiterhard' heeft inderdaad dezelfde betekenis als 'knetterhard', maar heeft voor mij een sterkere gevoelswaarde.

Die eikel zorgde in het verleden dat er voldoende biervoorraad was, maar dat was voordat hij er met een sloerie vandoor ging na de nieuwjaarsborrel. Vermoedelijk is zijn focus nu gericht op die sloerie en haar aanrecht. 

En dank voor je meervouds-wier, ik heb het veranderd.