Zei de kerstomaat tegen de komkommer wekelijkse schrijfopdracht #281

 

“Snap jij dat nou?” vroeg de kerstomaat aan de komkommer.

“Wat bedoel je?”

“Nou, dat ze ons nog steeds niet gepakt hebben. Waarom hebben ze ons eigenlijk meegenomen van de groentekraam. Het was veel gezelliger toen we daar lagen met die andere groenten om ons heen. Nu liggen we al meer dan een week in deze koelkast. Ik krijg zelfs al een vlek op mijn glanzende huid.”

“Ik begrijp het ook niet “, antwoordde de komkommer. Wat eten die lui slecht, hè.

Vorige week konden we ons maar amper bewegen, zo vol was de koelkast. We zaten helemaal in de verdrukking door de quiches, rollades, speklappen, voorgebakken friet,  verschillende toetjes en de slagroompot.  Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak. We zijn vergeten, denk ik.”

“Iedere keer als de deur opengaat hoop ik, dat ik eindelijk aan de beurt ben. Ik ben zelfs al een stuk naar voren gerold. Dat vind je toch niet erg? Als ik zo blijf liggen, is mijn vlek helemaal niet te zien.”

“Nee joh, maakt niks uit. Ze mogen echter wel opschieten, ik krijg een grijze baard geloof ik en word al wat gelig”.

“Die vrouw die elke keer met haar vette vinger in de slagroompot zit zal ons wel niet pakken”, ging de kerstomaat verder. “Toch ben ik telkens gespannen als ze de deur opendoet. Het zou veel beter zijn als ze ons zou kiezen. Wij zijn onbespoten en vol vitamines en van die slagroom wordt ze nog dikker dan ze al is.”

“Die man van haar dan, die eet ook alleen maar vette happen. Dat zag ik toen de deur even open stond en zij naar de mayonaise zocht.” De komkommer zuchtte eens diep.

 

De deur van de koelkast zwaaide open en tot hun grote vreugde pakte iemand hen allebei vast. Dit was het moment om te genieten. Ze voelden zich warm worden. Straks zouden ze waarschijnlijk een heerlijke salade opfleuren met hun rood en groen en geroemd worden om hun frisse smaak.

“Gatver, da’s niet goed meer, weg ermee,” riep de vrouw. Ze liep naar buiten en gooide de tomaat en de komkommer op de composthoop in de tuin.

“Kom maar dicht bij me liggen”, zei de komkommer troostend. De kersttomaat vlijde zich tegen hem aan. “Het komt wel goed met ons. Ik heb al een paar wormen gezien”.

 

P.S.  Sorry voor de witregels, Die zijn niet de bedoeling. Als ik uit "Word" kopieer krijg ik dit automatisch.