Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#276 Nieuwe gasten aan tafel

Mia haalt de kalkoen uit de oven. Een heerlijke geur verspreidt zich door de keuken. In de kamer wordt, evenals voorgaande jaren, gekibbeld en gediscussieerd over van alles en nog wat. Vooral door haar vader, haar zoon Dirk en dochter Karin, maar daar stoort ze zich niet aan. Het is haar moeder die het kerstdiner steeds weer weet te vergallen.

Terwijl ze de kalkoen op tafel zet, telt ze zachtjes tot drie en ja hoor, daar komt het.
‘Ach, wat zou het fijn zijn als Erik er nog bij was geweest. Hij was zo’n goede man. Ik snap nog steeds niet hoe je hem zo weg hebt kunnen jagen.’
Elk jaar moet ze aanhoren hoe geweldig Erik was.
‘Nou mam, je weet best dat hij het liever met zijn secretaresse deed dan met mij.’
‘Daar zul je hem wel toe gedreven hebben, lieverd. Een man als hij had je moeten koesteren.’ Ze ziet Karin met haar ogen rollen: oma is weer bezig.
Mia doet er het zwijgen toe. Deze discussie kan ze toch niet winnen. Ze loopt naar de keuken om de rest van de schalen te halen.

Als ze door het keukenraam naar buiten kijkt, ziet ze twee mannen op een bankje zitten. De jongere man komt haar bekend voor, maar ze kan hem niet zo snel plaatsen. Ze kijkt nog eens goed. Verhip, dat is Kees. Hij woonde vroeger bij hen in de straat en ze was enorm verliefd op hem. Op de middelbare school zat ze bij hem in de klas, maar daarna is ze hem uit het oog verloren. Hij trouwde met de dochter van een rijke zakenman en bouwde met diens financiële steun een goedlopend bedrijf op. Toen zijn vrouw hem echter dumpte voor een jongere vent, was het met zijn schoonvaders steun ook gedaan. Het gerucht gaat dat hij door een alcoholverslaving zijn hele hebben en houwen moest verkopen en daardoor op straat terecht is gekomen.

Ze ziet hem zitten naast een oude man, weggedoken in een versleten jas. Het aanblik maakt haar triest. Dan krijgt ze een idee. Ze zal haar moeder iets anders geven om over na te denken. Ze trekt haar jas aan en loopt naar buiten.
Mia huivert in de koude wind. Ze ziet de blik van herkenning in de ogen van Kees en haar hart maakt een sprongetje. De jaren lijken te verdwijnen. De oude man kijkt Kees niet begrijpend aan.
‘Joop, dit is Mia, een vriendin van vroeger. Ze zat bij mij in de klas. Ik heb altijd al een oogje op haar gehad, maar ik heb me laten verleiden door het grote geld.'
Mia voelt haar wangen warm worden. Dus toch!
‘Hallo Joop,’ zegt ze en ze steekt haar hand uit. De hand van de oude man voelt koud en broos. Dan kijkt ze weer naar Kees.  
‘Hadden jullie al plannen voor het kerstdiner?’

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

De enige echte kerstgedachte, duimpje!

Dat zal die moeder leren, grote grijns.

Mss is de oudere man nog iets voor haar, wordt ze vast minder zuur van!

 

Graag gelezen en leuk bedacht.

Fijne avond.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

dat is niet leuk voor vader, he ;-)

echt kerstig verhaaltje

nog mooier wellicht als je 'verleiden' schrijft in plaats van 'leiden' (door rijkdom heeft laten ~)

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een mooi verhaal. 

Ik hoop dat Mia en Kees samen gelukkig worden.  Dat Kees aanvaard wordt door de kinderen en dat ze de oude man niet vergeten uit te nodigen de Kerstfeesten daarna.  (als het niets wordt tussen de oude zwerver en haar moeder)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief, als ik in staat zou zijn tot tranen geroerd te worden, dan zeker door dit kerstverhaal. Maar het gebeurt niet; ik mis het noodzakelijke.

Het verhaal lezend ben ik geneigd de moeder gelijk te geven. Je zet een goede vent niet zomaar aan de kant. Zeker niet omdat hij het liever deed met zijn secretaresse. Je zegt niet wát hij liever met haar deed; dat is voor de beoordeling wel van belang. Ging hij liever met haar tennissen omdat Mia niet kon tennissen? Nou, had er dan wat moeite in gestoken en was op tennisles gegaan.

Of ging Erik liever met zijn secretaresse wandelen omdat Mia altijd zeurde van pijn aan haar voeten tijdens het wandelen. Ook geen lolletje, altijd dat gezeur. Koop een degelijke wandelschoen, een Lowa of Meindl, dan ben je van dat gezeur af en behoud je een waardevolle echtgenoot.

Of deed hij iets met zijn secretaresse waarvan ik het woord in jouw bijzijn niet meer durf uit te spreken. Je ziet, oorzaak en gevolg kunnen ver uiteen staan. Normaliter ben ik voor 'recht voor zijn raap', zeggen waar het op staat. Hoewel ik soms ook wel gecharmeerd ben kan zijn door geheimzinnig, verhullend taalgebruik. Hier heeft het me aan het denken gezet. 

Het eind van je verhaal maakt me helemaal week voor Mia, een ingoed mens. Die Erik zal wel een klootzak en zakkenwasser zijn geweest, die dacht een loopje te kunnen nemen met Mia. Ze heeft er goed aan gedaan door hem aan de kant te schuiven. Er zal wel meer aan de hand zijn geweest dan jij hier ruimte hebt om  te beschrijven.

Als ik zeker wist dat Mia en Kees uiteindelijk weer harmonieus zouden samengroeien, zou ik mijn toetsenbord volplengen. Zo sentimenteel ben ik vandaag.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief, als ik in staat zou zijn tot tranen geroerd te worden, dan zeker door dit kerstverhaal. Maar het gebeurt niet; ik mis het noodzakelijke.

Mis je de tranen, het inlevingsgevoel of nog iets in de tekst? Vooralsnog beschouw ik je uitgebreide commentaar als een compliment, hoewel ik het bij jou nooit zeker weet. :-)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, asjeblieft niet, denk niet dat ik enige vorm van kritiek wil laten doorschemeren. Je verhaal is perfect. Niet zo argwanend. 100% compliment. Anders had ik er niet zoveel woorden aan gespendeerd. Ik had zin er een beetje omheen te ouwehoeren. Ik heb er de tijd voor en op ogenblik niets anders omhanden. Ik ben gistermiddag nl. aan een carpaal tunnel syndroom aan mijn rechterhand geopereerd. Een fluitje van een cent. Ik zit nu wel onder de paracetamol en met mijn arm in een mitella en moet typen met linkse vingers. Dat is nog het minst ergere.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Dos, niks mis met kritiek. Ik ben er ook niet bang voor, kan er alleen maar van leren. Maar dank voor je 100% compliment. 

Sterkte met het tijdelijk "onthand" zijn. Tot dusver lukt het mij nog om een operatie te vermijden met een nachtspalk.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief, wacht niet te lang, zoals ik. De beknelde zenuw kan vastgroeien en moet losgesneden worden. Dat deel van de operatie is onverdoofd en erg pijnlijk. Een gewaarschuwd mens...

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, wat een goed kerstverhaal. Je beschrijft de situatie heel nuchter, maar de (kerst) boodschap kwam duidelijk over. Ik had moeders buiten gezet op het bankje...

Graag gelezen!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, een echt kerstverhaal, met de juiste ingrediënten. Goed geschreven; gewoon helemaal af! Met veel plezier gelezen!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Inderdaad een echt kerstverhaal Fief, waarin de liefde uiteindelijk gaat overwinnen! Vreemden uitnodigen aan een kerstdiner is een mooi thema, dat je op veel manieren uit kunt leggen. Leuk ook hoe je verleden en heden samen brengt. Graag gelezen dit verhaal!

Een suggestie; ik zou de perspectiefwisseling midden in het verhaal achterwege laten. Je hebt deze nu nodig omdat je wil laten weten dat Kees Mia vroeger ook leuk vond. Misschien kun je hem dit laten zeggen, bijvoorbeeld als hij haar voorstelt aan zijn metgezel?

En verder zou ik hier kiezen voor: 'Verhip het is Kees,' i.p.v. 'Verhip, het lijkt Kees wel.' Nu moet de lezer zelf zien uit te vinden of het nu wel of niet Kees heeft, en dat heeft hier voor het verhaal voor mij geen meerwaarde.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor je compliment en je aanwijzingen. Ik ga kijken hoe ik de perspectiefwisseling weg kan laten zonder de boodschap te verliezen.