#276 Het progressieve kerstdiner

 

Het deksel word van het dienblad verwijderd, en onthult het middelpunt van de luxueuze kerstmaaltijd.

“Zozo schat, wat is dat dan voor lekkers?”

“Dit is een turducken. Je steekt een kip in een eend, en dat steek je dan in een kalkoen.”

“Wow Ma. Aanschouw deze gastronomische glorie toch eens. Ik krijg hier echt een milde erectie van.”

“Let op je woorden. Het is Kerstmis, en vandaag zal er aan deze tafel niet over vulgaire menselijke seksualiteit worden gesproken.”

“Sorry Ma.”

“Laten we gaan zitten, en dan mag jij het gebed opdragen.”

“Sorry Ma, dat kan ik niet doen. Ik ben tegenwoordig seculier humanist. Het komt niet door God dat we deze culinaire contradictie kunnen consumeren, maar omdat we het voorrecht hebben dat we toevallig in Nederland zijn geboren.”

“Ik wist wel dat je zoiets zou zeggen.”

“Hij is een volwassen vent. We kunnen hem niet dwingen om te bidden.”

“Nee joh geintje. Ik doe het wel even.”

“Graag.”

“Hé Baardmans, bedankt voor de warme hap. Amen.”

“Dat was niet het gebed dat ik voor ogen had.”

“Het klinkt niet dankbaar, maar ik ben het wel.”

“Laten we nu maar gaan eten, hoewel ik liever zag dat het werd begeleid door kerstliedjes.”

“Hé leuk, Genesis.”

“Mooi piano intro.”

“Ik had liever Mariah Carrey gehoord. Die is altijd zo gezellig.”

“Ja ik weet het schat, en het spijt me, maar iedereen heeft zijn breekpunt, en na vierentwintig jaar had ik de mijne bereikt, dus zal het voortaan een progressieve kerstmis worden. Hierna komt Van der Graaf Generator.”

“God, sta me bij.”

“Christus te paard, wat een botergeile turducken is dit toch zeg. Complimenten voor de chef Ma, oh wacht, dat ben jij.”

“Ik wil niet dat je Zijn naam in die context gebruikt.”

“Sorry Ma, maar het is zo lekker.”

De volgende minuten worden etend doorgebracht.  Opeens stoppen de smakkende, slurpende geluiden, een ongemakkelijke stilte volgt.

“Wat? Heb ik soms wat van je aan Ma? Geintje. Wat is er?”

“Die striemen om je nek, wat moet dat in hemelsnaam voorstellen?”

“Niks bijzonders, confidentiële informatie.”

“Beter vertel je het ons gewoon. Als je ergens last van hebt, dan kunnen we hulp zoeken.”

“Ja, maar het is persoonlijk.”

“Dat kan me nu even niet zoveel schelen.”

“Oké, oké, ik ben gisteren naar de seksclub geweest. Een beetje erotische asphyxiatie, gevolgd door wat handboeien, zweepjes, scheermesjes, een beetje bloed. Lekker hoor. Gaat het Ma?”

Een nat, kletterend geluid en zure lucht. Brekend glas. Stampende voetstappen die richting de toiletten leiden, gevolgd door nog meer natte, kletterende geluiden.

“Nou nou, smakelijk bord zeg. Je hebt water bij de wijn, maar in dit geval is het meer onverteerd kerstdiner bij de wijn, samen met wat gal en mysterieuze klonten.”

“Je moet me geloven.”

“Doe ik ook. Ik ben ook, zoals jullie jonge mensen tegenwoordig zeggen, kinky AF, maar je moet wel weten waar je mee bezig bent. Ik heb een keer die film van Nagisa Oshima gezien, dus ik weet wat er allemaal verkeerd kan gaan.”