Hoi Fief,

Dank je wel voor je reactie!

Als de titel een beetje aangeeft heb ik een sprookje dat normaal niet geassocieerd wordt met kerst of winter geplaatst in dat seizoen. Maar toegegeven, ik realiseer mij nu dat het sprookje ook voor het winterseizoen geschreven zou kunnen zijn. (Maar de illustraties daarbij hebben nooit een winterlandschap getoond) dus misschien was de titel slecht gekozen.
Wel, in elk geval blijft het een hertelling van een bekend sprookje.

Je hebt kerstslingers met lampjes die van kleur wisselen = flikkeren. Dus je laatste zin is correct. Dat is wat er gebeurt. Of bedoel je ook dat het werkwoord "schijnen" te sterk is voor de lampen in kerstslingers? Zou 'prikken' een goed alternatief zijn?

Ja, ze loopt verder.

Hm, ja, die zin kon beter. De deur klapt open en daaruit stroomt licht dat de kinderen even verblindt nadat ze in het donker gewandeld hebben. Deze zin was oorspronkelijk twee zinnen die onder dwang van de woordenlimiet samengevoegd zijn. Hmm, ik weet niet hoe ik het beter kan schrijven zonder de limiet te overschrijden of het licht wegdoen.

Ja, de lokkende belofte is de geur.

Is dat geen herhaling van de lokkende belofte? Ik weet niet of je met mooier bedoelde dat de slotzin slecht geschreven is of wat hard klinkt. Als je het tweede bedoelde, dat is wat ik wou bereiken met de slotzin. Het klinkt hard om het lot dat de kinderen wacht te signaleren aan de lezer.
 

Ach, de kinderen zijn de vage nachtgestalten zelf. Als ik de "de" weglaat is het duidelijker wat ik bedoel?

Als vage nachtgestalten die de sneeuw wil uitwissen strompelen ze voort.