#274 De Ring
Casper beefde ongecontroleerd in de kou, ondanks zijn bontmuts, wanten, thermo-ondergoed, fleece trui, wintersportbroek, snowboots en winteroverall. Dik ingepakt zag hij eruit als een Michelinmannetje. Het maakte geen verschil. De kou zat in zijn botten. Petvi in zijn traditionele kleurige Samigewaad van rendierwol was in vergelijking underdressed, maar leek onaangedaan door de kou.
Casper had er spijt van dat hij was gaan ijsvissen. Het was de laatste ochtend van zijn huwelijksreis hier in Rustefjelbma en hij kon zich niet meer goed voor de geest halen waarom hij ervoor gekozen had hier naast de tanige Lap naar een in het ijs geboord gat te turen. Hij had ook voor een warme open haard tegen Hilde aan kunnen kruipen. Als hij vanmiddag naar de blokhut terugkeerde zou hij de sauna in duiken. Hij hield normaal helemaal niet van sauna's, maar op dit moment kon hij zich niets heerlijkers voorstellen.
Terwijl Petvi de vislijn ophaalde, keek Casper naar de hemel. Boven de horizon kleurde de lucht kobaltblauw. Het was al het daglicht dat ze vandaag zouden krijgen wist Casper. Het was het hart van de winter in Lapland en de zon kwam wekenlang helemaal niet op.
Een groene gloed golfde plotseling over de hele Noordelijke hemel. ‘Petvi!’ zei Casper en wees. Petvi knikte. ‘Aurora bad omen. Souls of the dead. Better not talk about.' Hij haalde het laatste stuk van de vislijn binnen. Weer geen vis aan de haak, maar wel iets anders. Petvi greep de lijn en keek. Het was een gouden ring. Hij draaide hem rond in het licht van zijn zaklamp. Aan de binnenzijde stond een inscriptie: H+C 13/12/19. Petvi liet de ring aan Casper zien, die zijn aandacht met moeite losmaakte van het etherische schouwspel dat zich boven hem voltrok.
Het duurde even voordat Casper begreep wat Petvi hem liet zien. Hildes trouwring.
Hoi Tilma, Een…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Tilma,
Een ijzingwekkend vervolg op #273
hij kon zich niet goed voor de geest meer halen -- woordvolgorde klopt niet. Hij kon zich niet meer goed voor de geest halen...
die zijn aandacht aandacht met moeite losmaakte -- dat is een beetje teveel aandacht
Verder niets te zeuren. Graag gelezen.
Mooi en akelig tegelijk. En…
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Mooi en akelig tegelijk. En sfeervol beschreven. 👍
Je hebt gelijk, Fief, en ik…
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Je hebt gelijk, Fief, en ik heb het allebei aangepast. Ik heb het op de telefoon geschreven terwijl ik met een half oog naar de voetbal zat te kijken. Er lopen wel meer dingen rottig in de tekst, zie ik. Zoals die ellenlange kledingopsomming bijvoorbeeld. Eigenlijk zonde van de woorden in een 300 woorden opdracht.
Nee, nee, nee Tilma: die…
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Nee, nee, nee Tilma: de kledingopsomming moet je erin houden. Ik krijg het er warm en koud van. Het zorgt voor sfeer in een keigoed verhaal. (Misschien wel nog eens kijken naar die twee maal 'maar' in de eerste alinea, en die twee maal 'kruipen' in de tweede alinea.) Doei.
Hoi Tilma, van mij mogen die…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Hoi Tilma, van mij mogen die allerlaatste twee woorden weg. Je verhaal vertelt het al. Zeker als je jouw vorige inzending hebt gelezen.
Verder top!
Ja, leuk vervolg! Mis is de…
Lid sinds
8 jaar 4 maandenRol
Ja, leuk vervolg! Mis is de emoticons, dus dan maar zo: DUIMPJE :-)
Dank N.D.D., voor…
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Dank N.D.D., voor aandachtige lezing. Twee duidelijke verbeterpunten! Chantal, volgens mij zijn die twee woorden toch wel nodig. Zelfs al is het eigenlijk al duidelijk. Dank allemaal!
Hoi Tilma, mijn hart ging…
Lid sinds
7 jaarRol
Hoi Tilma, mijn hart ging steeds sneller kloppen bij het lezen van je verhaal. (Zweeds) Lapland staat namelijk op ons verlanglijstje. Het enige wat ik erover te zeggen heb is dat je het heel goed hebt geschreven!
Tilma, je bent toch een…
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Tilma,
je bent toch een natuurtalent. Zo heerlijk voo0r de vuistweg kunnen schrijven op je telefoon en dan ook nog eens met half oog naar voetbal kijken.
Met plezier ging ik naar Zweden en zag het noorderlicht.
Tilma, ik weet nooit zo goed…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Tilma, ik weet nooit zo goed wat ik over je verhalen moet zeggen, omdat ze altijd zo sterk in elkaar getimmerd zitten, dat ik geen kritiekpuntjes kan vinden. Ook nu is dat het geval; je verhaal brengt me in een soort trance.
Graag gelezen!