Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 272 Rennie

 18 november 2019 - 13:06
# 272 Rennie. Ik raap de warme drol op van Jacky. De prullenbak staat er niet meer. Ik prop het warme zakje in mijn jaszak en hoop dat het heel blijft. Het houten bankje is vervangen door een grote solide plastic bank. Rood en onvergankelijk. Ik ga er op zitten. Jacky loopt aan de lange lijn en snuffelt. Het weiland voor me ligt iets lager dan de straat en de weilanden eromheen. De ijsmeesters hebben het nog niet onder water laten lopen. Het is er ook net iets te vroeg voor in de tijd van het jaar. De zon schijnt en verwarmt een weinig mijn gezicht, mijn winterjas keert de rest. Ik hef mijn hoofd. Achter mij weet ik het hokje, de houten keet waarin iedereen altijd lachte. Jij nog het hardst. Ik sluit mijn ogen en zwier over het ijs op mijn zwarte noren. De ijzers krassen. De wind is koud en scherp. Jij schaatst naast me, kijkt me af en toe aan van opzij. Je sjaal wappert in de wind, je trekt je muts af onder het schaatsen, je zwarte krullen dansen rond je gezicht. Ik voel me vrij. Een paar jongetjes klieren en rijden me voor de voeten. Ik rem af. 'Zal ik ze voor je wegjagen?' vraag je. 'Ja, doe dat!' zeg ik. Je zet je af en praat onder het schaatsen met ze. Ze houden op met klieren. Je draait je om en wacht tot ik je heb ingehaald. 'Dag, Henkie,' zeg ik en schaats je voorbij. 'Zo heet ik niet,' zeg je en haalt me weer in. 'Hoe dan wel?' vraag ik. 'Rennie. De chocolademelk is heet. Ik zoek je. Je zit op een paar meter afstand en praat met een meisje. Alweer een ander meisje, hoeveel ken je er wel niet? Je flirt met haar en kijkt naar mij. Je trekt even aan de kol van je trui, je sjaal ligt naast je, bovenop je jas. Aan onze voeten ligt een hoop schoenen en laarzen. Ik trek met stijve vingers mijn schaatsen uit en mijn schoenen aan. Nog half in gesprek kijk je opzij en je haast je om je schaatsen uit te trekken. 'Wacht op mij,' zeg je. Ik loop naar de deur. 'Toe, wacht even op mij.' Buiten glijd ik onderuit op het ijs. Ik kijk achterom. Je zag het niet, bent nog binnen. Ik krabbel overeind. De zon verdwijnt achter een wolk, het wordt koud, Jacky trekt aan de lijn. Twee van je vrienden zijn overleden, ik zag hun advertenties op internet toen ik hun namen googelde. Jacky is uitgesnuffeld en staat voor me. Ze kwispelt met tussenpozen. Ik kijk achterom. Het hokje is verdwenen, er staat een stenen gebouw. Ik trek mijn schouders op en huiver. Het schemert en nog altijd weet ik je achternaam niet.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 22:19
Willemina, mooi sfeervol stukje tekst, graag gelezen, heerlijke schaatsontmoeting, die bij hp als herinnering opborrelt uit haar tienerjaren. Maar Don Giovanni heeft het wel druk :D Deze zinnen vielen mij op: -De zon schijnt en verwarmt een weinig mijn gezicht, mijn winterjas keert de rest. De zon schijnt en verwarmt mijn gezicht amper of bijna niet, mijn winterjas houd mij warm. Want je wilt volgens mij zeggen dat de zon nog niiet zoveel kracht heeft zodat die jouw gezicht net verwarmd en je jas dat wel goed doet, toch? Keren is in mijn gevoel niet iets wat in deze zin thuishoort. Schrijfcoach Katja geeft aan dat je de betekenis op kan zoeken in de van Dale en dan zie je: terugkeren, een goede wending nemen. Dat is het hier niet, heb ik het gevoel. -mijn schaatsen uit en mijn schoenen aan. 'mijn' bij schoenen weg. - Je zag het niet, bent nog binnen. Ik heb het gevoel dat je een keer is weggevallen: Je zag het niet, je bent nog binnen. Dit leest mi vloeiender. - toen ik hun namen Googelde. googelde met een kleine letter. Ik hoop dat je er wat aan hebt, het blijft wel jouw mooie tekst natuurlijk :thumbsup: Heel leuk weer wat van je te lezen en ik wens je een fijne avond.

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2019 - 23:16
fijne mijmering, met hele mooie laatste zin, naar mijn smaak ook ik zat met het keren van de jas ('een weinig' zou ik zelf hier waarschijnlijk niet doen, maar jij schijnt al zo oud te zijn ... ;) ) verder weet ik dat 'ik hef mijn hoofd' correct is, maar mooi vind ik het nog altijd niet. Opheffen is niet minder correct, of optillen, of ergens heen richten ... zwieren over het ijs en krassen op het ijs kan een keer ijs missen en tot slot vind ik het uitroepteken achter 'doe dat' zo onsympathiek. "ja, graag!" kan een enthousiate uitroep zijn, maar "doe dat!" met uitroepteken erbij leest voor mij als een bevel

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 10:59
-De zon schijnt en verwarmt een weinig mijn gezicht, mijn winterjas keert de rest. De zon schijnt en verwarmt mijn gezicht amper of bijna niet, mijn winterjas houd mij warm. Want je wilt volgens mij zeggen dat de zon nog niiet zoveel kracht heeft zodat die jouw gezicht net verwarmd en je jas dat wel goed doet, toch? Keren is in mijn gevoel niet iets wat in deze zin thuishoort. Schrijfcoach Katja geeft aan dat je de betekenis op kan zoeken in de van Dale en dan zie je: terugkeren, een goede wending nemen. Dat is het hier niet, heb ik het gevoel.
'Weinig' heb ik bewust gekozen, mw Marie. 'De winterjas' is een buffer tegen de kou maar houdt tegelijk de warmte van de zon tegen. Hij keert dus in feite de warmte die van buiten komt.
-mijn schaatsen uit en mijn schoenen aan. 'mijn' bij schoenen weg.
Zou kunnen maar ik vind het gezien de bult toch wel handig dat ze haar eigen schoenen aantrekt. ;)
- Je zag het niet, bent nog binnen. Ik heb het gevoel dat je een keer is weggevallen: Je zag het niet, je bent nog binnen. Dit leest mi vloeiender.
Kan. Het is een herinnering en het beeld vloeit zonder tweede 'je' naar mijn idee beter/sneller in elkaar over.
- toen ik hun namen Googelde. googelde met een kleine letter.
Ja, dat is ook zo. Ik pas het aan.
Ik hoop dat je er wat aan hebt, het blijft wel jouw mooie tekst natuurlijk :thumbsup: Heel leuk weer wat van je te lezen en ik wens je een fijne avond.
Ik heb er zeker wat aan. Bedankt voor je feedback, mw Marie. Leuk om hier weer eens te zijn. Ik wens je een fijne dag.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 11:15
fijne mijmering, met hele mooie laatste zin, naar mijn smaak
Dankjewel, schrijvenmaar.
ook ik zat met het keren van de jas ('een weinig' zou ik zelf hier waarschijnlijk niet doen, maar jij schijnt al zo oud te zijn ... ;) )
Hoezo 'schijnt'? ;) Weinig is een bewuste keuze. Het keren van de jas: zie uitleg in #3 aan mw Marie.
verder weet ik dat 'ik hef mijn hoofd' correct is, maar mooi vind ik het nog altijd niet. Opheffen is niet minder correct, of optillen, of ergens heen richten ...
Kan. Ik zie 'ik hef mijn hoofd' als net zoiets als 'ik recht mijn rug'. Ik zie dat zelf niet als minder mooi.
zwieren over het ijs en krassen op het ijs kan een keer ijs missen
Ik pas het aan.
en tot slot vind ik het uitroepteken achter 'doe dat' zo onsympathiek. "ja, graag!" kan een enthousiate uitroep zijn, maar "doe dat!" met uitroepteken erbij leest voor mij als een bevel
Hp deed niet zo aardig tegen hem, ze wist zich geen raad met haar gevoelens. Hij moest vooral niet merken dat ze hem leuk vond, denk ik. Bedankt voor je feedback.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 17:34
Willemina, … wat een herkenbare herinnering. De zin met de winterjas begrijip ik ook niet helemaal. Je wilde het een beetje in 'herinneringstaal' schrijven een beetje ouderwets? Ik zie het zo voor me. :nod: :thumbsup: Dank voor je verhaal.

Profile picture for user janpmeijers
janpmeijers

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2019 - 22:01
Willemina, Keurig, mooi van sfeer en melancholie. Kleinigheidje over stijl. Misschien de details iets meer doseren, dat komt meestal de sfeer ten goede. Deze bijvoorbeeld:
Je trekt even aan de kol van je trui, je sjaal ligt naast je, bovenop je jas. Aan onze voeten ligt een hoop schoenen en laarzen.
met iets minder: Je trekt aan de kol van je trui, je sjaal ligt bovenop je jas. Aan onze voeten liggen schoenen en laarzen. of: Je trekt aan de kol van je trui, je sjaal ligt naast je. Aan onze voeten ligt een hoop van schoenen en laarzen. (vaak is het puzzelen om in zo'n stukje het beeld scherp te krijgen. Ligt een hoop schoenen en laarzen, vind ik te veel afleiden omdat je (ik) onwillekeurig ga nadenken over ligt of liggen.) Ook een kwestie van smaak. 'Het is er ook net iets te vroeg voor in de tijd van het jaar.' zijn wat veel woorden. Het is nog te vroeg in de tijd van het jaar, of gewoon: het is er nog te vroeg voor.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 november 2019 - 11:17
Riny, Het fragment met de winterjas is niet ouderwets bedoeld. :) Het is wat het is: weinig zon, naderende winter, winterjas die beschermt maar tegelijk de eventuele warmte van buiten tegenhoudt (keert). Ik zal mij er nog eens over buigen. Drie struikelende vrouwen over een winterjas geeft te denken. ;) Bedankt voor het lezen en voor je reactie.

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 november 2019 - 11:44
janpmeijers, Bij het woord 'keurig' schoot ik in de lach, en nu denk ik: dat wordt een 7 of een 7+ van de meester. :nod: (Te)veel details, ja, ik zie wat je bedoelt en pas het aan. Ik maak van de hoop dit: Op de grond liggen schoenen en laarzen opgehoopt. Dan blijft het beeld rommelig, zoals mijn bedoeling is, en hoeft de lezer niet na te denken over ligt of liggen. 'Het is er nog te vroeg voor.' Ja, dat is voldoende. Bedankt voor je feedback. Ik ben er blij mee. Het zijn soms net van die dingen die het verschil maken of een verhaal wel of niet leest als 'echt'.