Schrijven Magazine presents: Ultrakorte Verhalen

Tja: een paar dagen geleden op Facebook geklaagd, prompt kreeg ik e-mails binnen en kon na enig puzzelen mijn eerste, tweede, derde 99 woorden plaatsen

Amor Vorige week was het vijf jaar geleden dat we uit elkaar gingen. Het werd een ordinaire vechtscheiding. Beiden deden we aan judo; zwarte band, tweede dan. Niet alle huisraad was er tegen bestand. Enkele dagen na de scheiding had ze met haar nieuwe vriend de hele woning geplunderd, op mijn onderbroeken na… de slet. Gisteren kwam ik haar sinds jaren tegen op het Amorplein in Maastricht. Het was rokjesdag. Zij had er zich op gekleed. Mijn hart ging razend tekeer. In het voorbijgaan sloeg de vonk -wat schrijf ik?- de vlam weer over. We gaan een mooie tijd tegemoet.

Kruis van Eer

De pas gekroonde koning Willem-Alexander stond op het punt het Grootkruis van Verdienste voor buitengewoon geleverde bijdrage aan de ontwikkeling van de maatschappij uit te reiken aan de gezusters van de Roeselaere - de jongste beter bekend onder de naam Rode Molly, tevens leverancier van gesyfiliseerde patiënten aan de kliniek van haar oudere zus, de gewezen Moeder Overste, tevens hoofdarts van de vermaarde Franciscanessen onderzoeks- en verpleegkliniek voor venerische ziekten - toen hij op het allerlaatste moment besloot de beide zusters evenveel lof toe te zwaaien, onder het motto: frivool zondig of zedig kuis, elkeen draagt haar eigen kruis.

Geweldig, Dos, dat ik je na zoveel abstinentie weer eens kan lezen. :{}

Hallo Mili, … ik zwaai even naar je. Misschien doorbreek ik zo wel het protocol - met in mijn hoofd de klanken van The ballad of the Green Berets met de stem van Barry Sadler - maar dat mag dan toch wel voor een keer? Beybey!

Natuurlijk mag dat even, Riny, hoe schattig dat je hier zo naar me zwaait. :{} In mijn tweede boek staan twee liedjes, waaronder: https://www.youtube.com/watch?v=eI9SQLsJkBc&start… Misschien voor de verandering? ;-)

Hi Mili, … wat leuk! Mille fois merci - je steekt me direct aan. Mijn Frans komt boven :D

Geweldig, Dos, dat ik je na zoveel abstinentie weer eens kan lezen. :{}

Mili, leuk je hier in mijn achtertuintje weer even te ontmoeten. Drie welgemeende pakkerds :{} :{} :{} , zoals hier gebruikelijk. P.S. Ik mag weer alles zien van de dokter. })

Aderverkalking

Ik krabbelde uit een depressie omhoog. De eerste die ik na lange tijd sprak was mijn buurman Jaap. Na zo’n lange afwezigheid informeerde hij naar mijn welbevinden. ‘Belabberd’, antwoordde ik. ‘De vaatchirurg trok uit het onderzoek de conclusie dat ik voor een belangrijk deel mijn tijd meer dan twintig jaar vooruit ben.’ ‘Dat is een felicitatie waard’, concludeerde Jaap. ‘Ho-ho buurman, niet zo voorbarig. De dokter zei ook dat ik de bloedvaten van een vijfennegentigjarige heb.’ ‘Dat is toch goed nieuws, Dos. De rest van je lijf kan daar een voorbeeld aan nemen. Daar word je oud mee.

Dos, door rode pumps opengebarsten oogballen, depressies, aderverkalking, een gesjochten buurman, ik heb vreselijk met je te doen. Hoe kan ik je leed verzachten? :D Merci mingi voor de pakkerds. Voorheen was je niet zo gul. :confused:

Een titanengevecht (99 woorden)

Met een uitdrukking van roestvrij staal op zijn gezicht fietste Gerrit Schulte uit alle macht op de finish af. Naast hem deed Woutje Wachtmans niet voor hem onder. Een titanenstrijd. Geen van beiden gaf ook maar een millimeter prijs. Gerrit was extra gemotiveerd om zo snel mogelijk de finish te passeren. Hij voelde een onhoudbare diaree opkomen. Tien meter voor de eindstreep hield hij het niet meer. Hij kwam uit het zadel, trok zijn wielerbroek naar beneden en diep gebogen over het stuur spoot hij de derrie als een straalstroom achter zich uit. Hij finishte met 0,01 seconde voorsprong.

Metamorfose.

Na het roken van enkele grammen hash nam ik de gedaante aan van een octopus. Ik lag als een uitgezakte pudding op de bank en voelde me doodongelukkig. Wat deed ik hier? Dit was niet mijn natuurlijke habitat. Op armen en nappen sloop ik van de bank en zwaar als lood versleepte me naar de schuifpui. Ik kroop langs het glas omhoog en met enige krachtsinspanning wist ik deze te ontgrendelen. Opweg naar buiten, richting zwemvijver. Het warme water voelde aan als een hemelse weldaad. Ik werd overspoeld door een ongekend geluksgevoel. Ook kreeg ik honger als een witte haai. Met al mijn tentakels omarmde ik een nieuwsgierige koi en vrat hem met huid en schubben op. Toen nestelde ik me voldaan tussen enkele planten en sliep er mijn roes uit.

Scootmobiel (99 woorden)

In het holst van de nacht, in het pikkedonker liep ik op kousenvoeten naar beneden. Ik had de geerhonger en was van plan de koelkast te plunderen. Boven aan de trap had ik mijn nieuwe bergschoenen gezet met de bedoeling ze bij het aanbreken van de dag meteen aan te trekken om een stevige wandeling te maken. Edoch, ik struikelde over het schoeisel en mijn hand gleed van de leuning. Als een blok beton tuimelde ik dertien treden naar beneden. Nu lig ik met een dwarslaesie in het ziekenhuis en verheug me op de scootmobiel die ik ga aanschaffen.

Geburtshelferkröte (99woorden)

Na een lange wandeling over de heuvels van de Eifel was in aanbeland bij een kikkerpoel. In vleide me neer in het hoge gras en met de handen onder mijn hoofd genoot ik van de zon die al over zijn hoogste punt was. Plots sprong er een kikker op mijn blote bast. ‘Piep’ zei hij. ‘Warum sagst du piep statt kwak wie alle Froschen tun’, vroeg ik. ‘Ich bin kein Frosch, ich bin eine Kröte, und zwar eine Geburtshelferkröte. Wir sagen alle piep’. Nu zag ik dat het een vroetmeesterpad was met een paar dozijn eieren op zijn rug.

Gedeelde warmte

Als teken van existentiële eenzaamheid zat ik onderuitgezakt in mijn luie stoel voor de brandende kachel. Om het vuur extra aan te wakkeren had ik het deurtje van de aslade op een kier gezet. De vlammen gierden dat het een aard had. Het was de enige warmte die mij in mijn leven vergund was. Ik mijmerde over het nut van de God van liefde. Toen ging de bel. Ik opende de voordeur en een ijskoude, natte wind kwam me tegemoet. Als een verzopen kat stond daar een dakloze. Gehuld in een tot op de draad versleten regenjas vroeg ze of ze zich even mocht warmen aan de kachel; ze had geroken dat ik hout stookte. Ik had nog nooit een goede daad verricht, dus dacht ik dat het er vandaag maar eens van moest komen. Ik nodigde haar uit me te volgen. Gezamenlijk staarden we nu in de vlammenzee en lieten ons de warmte welgevallen. Vandaag is dit voorval precies tien jaar geleden. De gedeelde warmte heeft de eenzaamheid voorgoed verdreven.

Amor (99 woorden)

Ze stond er weer. Janine, de aantrekkelijke buurvrouw van Koos, met alles erop en eraan, zijn heimelijke liefde en speelkameraad. Ze wuifde naar hem, één hoog achter het raam van zijn slaapkamer. Ze gaf hem kushandjes en met enkele gymnastische heupbewegingen gaf ze te kennen hevig naar Koos te verlangen. Ze zocht genegenheid en aandacht, dat was duidelijk. Koos herinnerde zich hun laatste spetterende samenspel en spontaan kwam zijn onderbroek onder spanning te staan. Hij gebaarde dat het vandaag absoluut onmogelijk was haar te ontmoeten. Hij was met handen en voeten gebonden aan zijn 130kg wegende echtgenote, de kenau.

Wat een genot je weer te lezen, @Dos. :crybaby: :{}

Wat een genot je weer te lezen, @Dos. :crybaby: :{}

Mili, kijk toch eens wat ik een moeite moet doen om jou uit je tent te lokken. Waar blijf je? Waarom mogen wij niet meer van je uitzonderlijke verhalen snoepen? Het is hier zo leeg zonder al die oude bekenden. Als jij terug komt, komen die anderen ook wel weer. :{} :{} :{}

Dos, je doet me schreien, zelfs wenen als je wilt, al meermalen heb ik met mijn hoofd tegen het bureaublad geslagen, ik heb je liederlijk in de steek gelaten. :o :crybaby: :crybaby: :o Wat kan ik doen om het leed te verzachten, zullen we hier samen een negenennegentigdraadje maken; er is toch geen hond die ons leest of van enige reactie voorziet. En wat betreft onze dierbare andere schrijvers, serieus, denk je dat ze zullen terugkomen zodat ik deze of gene weer heerlijk kan 'tarten' en er mee de clinch in kan gaan? :lol: Nu we eindelijk vrijelijk kunnen kussen, krijg je er vier van mij retour. :{} :{} :{} :{} (Mili wacht in spanning op Dos' antwoord)

Mili, ik dank God op zijn blote knieën dat je bereid bent hier weer af en toe je schrijfkunst te tonen. Maar wees toch voorzichtig met bureaubladen. Ze zijn om op te schrijven, niet om hoofden beurs op te bonken, hoe emotioneel de rede daartoe ook moge zijn. Ik heb inderdaad afwisselend geweend en geschreid, maar ik schoot er niet veel mee op. Nu heb ik weer zin om verder te leven. Ik acht de kans groot dat als jij je hier vaker vertoont, de oude garde er ook weer zin in krijgt. Riny en mw.Marie liepen hier al rond. JanPé heb ik ook al gespot, niet ver van hier, achter de duinen zat hij een boek te schrijven. En je kunt het geloven of niet, maar ik zag dat schrijvenmaar ook net was aangespoeld. De rest dobbert nog rond op de buitenwateren. Slechts een kwestie van juiste koers en dan binnenlopen. Exact 99 woorden (zonder titel) is prima. Maar verkracht een verhaaltje niet om die norm te halen. Zo lang het goed gaat maken we onze eigen wetten. Hier komt toch geen dooie hond. Maar ik ben daar niet heel zeker van. Ik kan het vragen. Hallooo... Komt hier wel eens iemand? Hoeveel uitroeptekens staan er in de vorige zin? Dit om er zeker van te zijn dat je geen robot bent. Mili, laat maar komen die verhaaltjes. Ik verheug me erop. Zullen we afspreken in de nabije toekomst minder te kussen? Het zou namelijk kunnen dat we hier wél bezoek krijgen en dan kan dat aanstootgevend zijn. Bovendien vind ik vier kussen een beetje klef.

Dos, we kussen niet meer, juré, promis. Daarnaast verdwaalde ik in je weldadige apenharen hoewel je achtûh de duinûh wel vier maal kust. Op de wangen, schat. Om de panelen niet meteen te schofferen plaats ik een negenennegentiger die eerder op Facebook verscheen. Verzotheid Een regen aan kussen daalde op haar neer. Daarvoor had zij ademloos liggen luisteren en naar zijn mond gekeken. Door zijn godvergeten lippen heen droeg hij teksten voor die hij eerder had geschreven. ‘Wil je gebakken eieren of aardbeien,’ vroeg zij. Zijn lippen krulden, zijn grijsblauwe ogen verhulden. Zij trok een voren met haar roodgelakte nagels en liet haar sporen achter. Zedig zaten zij later aan tafel en deden soesjes in elkaars mond. Dronken uit elkaars glazen. Hun lippen klonken vast om elkaar niet meer los te laten. Tussen hen in lag een verbruikt horloge dat de tijd wegtikte. PS1: Ik zag en las ook @schrijvenmaar! PS2: Zal ik @Elyse van der Roer en @Johan Redant vragen om terug te komen? PS3: We hebben hier heerlijk ons eigen holletje, niemand reageerde op jouw: Hallooo... Komt hier wel eens iemand?

@ Dos en @ Mili, ...net mijn opdracht #272 achter de rug. Wil toch wel eens een 99 verhaal maken, maar dat moet toch op facebook? en dit is toch geen facebook? Dos, ik moet gewoon oefenen en oefenen! Groetjes ...

Mili, ook bij Verzotheid, en bij veel van jouw teksten krijg ik het gevoel naar een impressionistisch schilderij te kijken. ‘Wil je gebakken eieren of aardbeien’ lees ik in vetgedrukt rood. ‘Tussen hen in lag een verbruikt horloge dat de tijd wegtikte’ glanst in goudgeel. Typisch Mili en een juweeltje. Iedereen die in deze spelonk durft te komen is uiteraard welkom. Heel erg zeker Elyse en Johan Redant. Zelf zit ik bewust niet op Facebook. Ik, en met mij waarschijnlijk ook anderen, moeten dus veel mooie verhalen missen. Teksten die op Facebook geplaatst worden kunnen toch ook hier neergezet worden!? Ja, een eigen holletje geeft veel nestwarmte. Daar komen kindjes van. Die krijgen een warme opvoeding.

Riny, hier verkeer je in Vrijlekkerland, alles kan en mag, als je maar binnen de perken blijft. Heel makkelijk: je begint een verhaal te schrijven en houdt het aantal gebruikte woorden goed in de gaten. Als je er al negenentachtig hebt gebruikt is het uitkijken geblazen. Dan moet je je laatste zin zodanig formuleren dat je er precies negenennegentig hebt opgesnoept. Kind kan de was doen.

dubbel geplaatste. Is nergens voor nodig.

Dos, ik glimlachte uitbundig je lezende. Dank voor je woorden, de geoffreerde spelonk en de warme schrijfkindjes die geboren gaan worden. Ik begrijp dat je niet op Facebook wilt zijn en heb mijn avatar gewijzigd zodat je me weer herkent. :{} Een andere 99-woorden die ik eerder plaatste: Ode aan de man Vandaag floot een bouwvakker naar me. Ik was verrukt en spreidde van pret mijn benen – altijd in opengewerkte zwarte fantasiekousen – hoog in de lucht om mijn pedalen in de bocht terug te vinden. Ik wierp hem een handkus toe. Een paar straten verder riep een Hagenees: ‘Waar heb jij al die tijd gezeten?’ Ik tuitte mijn lippen en kuste hem wellustig uit de verte. De orthopeed naar wie ik toe fietste bezag mijn jubelteen en zei: ‘Ik probeer ‘m wel in het gareel te krijgen’ en legde een belovende hand op mijn bovenbeen. Mijn heerlijke mannen zijn met velen.

@Riny, niets moet in het leven. :p En nog minder in schrijversland. Wacht je eerste negenennegentig-verhaal af ... Het is echt leuk te doen, een sport.

Hemels genot (99 woorden)

De slipjacht begon met hoorngeschal. De jankende honden passeerden eerst, gevolgd door de paarden. Vooral de amazones hadden mijn aandacht. Zo bevallig als ze op en neer wipten. Opeens trok een van de dames aan de teugels en kwam tot stilstand. Ze viel voorover en omklemde de hals van haar paard met beide armen. Haar blik eindigde in het hemelse hiernamaals. Ik dacht aan een beroerte, maar haar onderlijf schokte nog na op haar zadel en ze kreunde hoorbaar van genot. Dat veranderde mijn diagnose. Ze werd anders beroerd dan ik aanvankelijk dacht. Verdomd als het niet waar is.

Mili, wie zou jij toch zijn zonder je mannen?

Mili, … 'k weet het. :o maar toch …. Tot de volgende keer. :rolleyes: :nod: