#271 - Gestrand

Liefste vrouw, ik vrees dat ik ergens een verkeerde bocht heb genomen op mijn reis terug naar huis. Ik ben gecrasht op een plaats waar de lucht nu al zeven omwentelingen grijs is overdag. Er vliegen hier levensvormen rond met twee poten en met zes poten. Enkel bij die met zes poten heb ik enige vorm van intelligentie ontdekt. Ze noemen zichzelf insecten en vertelden me dat ik me op een plaats bevindt die België heet. Die naam hebben ze zelf niet uitgevonden; ze werd blijkbaar bedacht door de levensvormen die op de grond door elkaar krioelen. Ik zag schepsels met twee, vier, zes en acht poten; andere hadden twee, vier of meer wielen. Ik heb nog niet met die grondwezens durven praten, want de insecten waarschuwden me dat ze heel gevaarlijk kunnen zijn, vooral die met twee poten en die met vier of meer wielen. ‘Wij zijn lunch voor gevleugelden met twee poten en voor beesten met acht poten die ons proberen te vangen in hun web,’ legden ze uit, ‘maar die met hun twee voeten op de grond zijn pas echt gemeen. Ze meppen ons dood, puur omdat ze daar plezier in vinden. Het zijn echte sadisten! Ze besturen ook de creaturen met vier of meer wielen en laten die vaak zo snel rijden dat we ze niet tijdig kunnen ontwijken. Hun inventiviteit om ons te vernietigen is groot, maar echt slim zijn ze niet, gewoon vernielzuchtig. Ooit roeien ze zichzelf uit.’ Mijn ruimteschip is in herstelling in een bijenkorf, maar het zal de eerstkomende manen niet gerepareerd kunnen worden omdat de bijen zich klaarmaken om te “overwinteren”. Ik weet nog niet wat dit inhoudt, maar wees niet ongerust als ik wat langer wegblijf, ik mag al die tijd bij de bijen blijven cocoonen. Veel liefs en groeten aan de kinderen, je man, Mel-o-Mar