#267 - Schrijnwerk

'Mijn ex is een heks,' zei hij. 'Bedoel je Tessa?’ vroeg ik, ‘Die heb je toch een half jaar geleden de bons gegeven?' Het was de eerste keer sinds zijn breuk met die feeks dat ik bij mijn vriend op bezoek kwam. We spraken natuurlijk wel nog af op café, maar hij nodigde me nooit meer uit bij hem thuis. Tot nu. 'Ja, natuurlijk bedoel ik Tessa. Wie anders?' zei mijn vriend, 'Kijk wat ze me stuurde de week nadat ik haar het appartement zette.' Hij hield een kaartje voor mijn neus. "Voor elke deur die sluit, gaat er een andere open" stond in witte letters afgedrukt in het zand van een zicht op zee. Het plaatje paste niet bij het opschrift. ‘Sorry, maar ik snap het niet,' zei ik. 'Kijk eens naar de voordeur,' zei hij. Hij had de deur laten openstaan. Ik inspecteerde ze langs alle kanten. 'Euhm… Het is een mooie deur,' zei ik, 'Ze ziet er redelijk nieuw uit, zou ik zeggen.' 'Nieuw?' zei hij, 'Hij is spiksplinternieuw. Ik heb de laatste maanden al het schrijnwerk in mijn appartement vernieuwd. Nieuwe deuren, nieuwe ramen, zelfs nieuwe kasten en een nieuw bed.' 'Mooi,' zei ik. 'Mooi?' zei hij, 'Let even goed op!' Hij deed de voordeur dicht en op het moment dat die in het slot viel, sprong de deur van zijn keuken open. 'Blijf even staan,' zei hij en hij liep naar zijn keuken. Hij deed de keukendeur dicht en meteen sprong de voordeur uit het slot. 'Ik hou even de keukendeur tegen,' zei hij, 'Doe jij de voordeur terug dicht?' Ik deed wat hij vroeg en in de leefruimte viel plots een venster open. 'Daar is vast een logische verklaring voor,' zei ik. ‘Natuurlijk,' zei hij, 'en die verklaring is dat Tessa mijn appartement behekst heeft!’ 'Heb je de schrijnwerker…,' begon ik, maar ik kon mijn zin niet afmaken, want daar werd op de deur geklopt, nee: gebonkt. Ik opende de deur, het raam viel dicht en er stond niemand op de gang. 'Snap je nu wat ik bedoel?' vroeg mijn vriend, 'Ik vrees dat ik met een klopgeest zit.'