#267 De Boomhut

‘Wat is een slet?’ Max zeult een plank naar de grote boom achterin de tuin. ‘Een slet?’ Jonas loopt achter zijn kleine broertje aan met een bakje spijkers en een hamer. ‘Ja, mama zei slet tegen papa en toen werd papa boos en toen hoorde ik een knal en toen ging papa op zakenreis. Dat zei mama gisteren.’ Bij de boom aangekomen zien ze een grote struik naast de boom. ‘Die stond er eerst niet.’ Jonas loopt om de struik heen. ‘Hier moet de trap van de boomhut komen! Kom we halen hem er uit.’ ‘Dan wordt mama ook boos op ons.’ Jonas bekijkt de struik nog eens goed. ‘We zetten schuiven hem gewoon een stukje op. Dat ziet ze vast niet.’ Ze pakken allebei een tak van de struik en trekken zo hard ze kunnen. De struik geeft echter gemakkelijk mee en ze tuimelen achterover op het gras. Op de plek van de struik is een flink gat ontstaan. Jonas kijkt vlug naar het huis of mama niets gezien heeft. Max staat voorovergebogen boven het gat. ‘Er ligt iets in?’ ‘Waar?’ ‘Daar, onder in het gat.’ Jonas kijkt nog eens goed en inderdaad, hij ziet ook iets. ‘Misschien is het wel een schat,’ zegt Max opgetogen. ‘Kom, we graven het uit.’ Met hun handen verwijderen ze het zand totdat ze bijna tegelijkertijd een ijselijke gil geven. Ze springen weg van het gat en kijken elkaar lijkbleek aan. Ze kijken nog eens naar de bodem van het gat. Ja, ze hebben het echt goed gezien. Een witte, met aarde bevuilde hand steekt boven het zand uit. Met trillende stem vraagt Max: ‘Jonas, is dat papa’s horloge?’