# 266 – Stroomversnelling

'Wat heb jij met Joost?'
'Niks. Waarom kijk je in mijn telefoon?'
'Wat zijn dit voor appjes? Overal hartjes en "mooie vrouw"?'
'Het ging vanzelf, ik liet me gewoon meeslepen.'
'Dus je hebt echt iets met Joost?'
'Nee, het is niks.'
'Ik vind het niet niks. Dit is toch niet normaal?'
'Nee, dat is het ook niet.'
'Weet je wat dit met mij doet? Heb je daar één keer over nagedacht?'
'Ik miste gewoon de romantiek.'
'En hoe ga je dat oplossen? Nee, alsof dit helpt. Je bent nota bene zwanger!'
'Maar hoezo kijk je in mijn telefoon? Dat is toch mijn privacy?'
'Ik vind dit wel wat belangrijker dan jouw fucking privacy. Ik vertrouwde het gewoon niet. Denk je dat ik het wilde? Nee, ik wilde het niet. Denk je dat ik het wilde weten? Nee, ik wilde het niet weten. Ja, ik moest het zeker weten. Verdomme. Ik bleef maar scrollen, al die appjes van gisteren. Heb je dat gewoon zitten typen naast het stapelbedje van de meiden? Hoe lang speelt dit al?'
'Een paar maanden. Ik had het ook niet zover moeten laten komen.'
'Denk je dat ik je nu nog vertrouw met mannen?'
'Je kunt me toch niet verbieden om met mannen om te gaan?'
'Nee, daarom liet ik het ook gebeuren. Een gezellige collega. Een keertje muziek maken. Een keertje samen de stad in. Een keertje samen lunchen. Het voelde gewoon niet goed. Dat heb ik al die twaalf jaar nog nooit gehad.'
'Maar ik wil je niet kwijt. Het spijt me!'
'ik wil je ook niet kwijt. Ik weet niet wat ik wil. Ik wil van alles en het staat recht tegenover elkaar.'
'Zal ik koffie voor je maken? Heb je trek in koffie?'
'Weet ik niet.'
'Ik wil niet dat de meisjes dit horen.’
‘Ik ook niet. Maar had je daar niet gewoon een beetje eerder aan kunnen denken?’