#266 Het Estherverbod

‘Esther wat doe je hier?’, hoort ze Jacques stem zeggen. Wanneer ze zich omdraait kijkt ze recht in zijn groenblauwe, priemende ogen. Hij heeft iets meer grijze haren dan de vorige keer. ‘Ik dacht dat ik hier wel weer mocht komen.’ ‘Het Estherverbod is nog steeds van kracht. Dat loopt door tot eind oktober.’ ‘Ik dacht toch echt dat jullie september hadden gezegd.’ ‘Hoe kom je daar nou bij? Het is altijd oktober geweest, zo is dit ook officieel bevestigd tijdens de ledenvergadering.’ Achter Jacques ziet ze dat Mark aan een tafeltje heeft plaatsgenomen, en met een flauw glimlachje om zijn mond en een blikje Fanta het tafereel gadeslaat. ‘Een ledenvergadering die volledig over mij ging en waarvoor ik zelf niet eens was uitgenodigd.’ ‘Je had al meerdere ledenvergaderingen geen zinnige bijdrage meer geleverd. Wij verwachten een actieve input van onze leden, en daar heb je nauwelijks aan bijgedragen.’ ‘Ik had het gewoon erg druk. Sam heeft constant problemen op school waar ik voor moet opdraven.’ Mark neemt rustig een slok van het oranje prikkelende drankje, met een blik alsof hij naar een goed opgevoerde Shakespeare aan het kijken is. ‘Je weet net zo goed als ik dat persoonlijke problemen ondergeschikt zijn aan het belang van de club, zo stond het ook in de intentieverklaring die je getekend hebt.’ ‘Ik dacht anders dat er een uitzondering zou worden gemaakt voor ernstige problematiek bij eerstegraads familieleden. Want dat stond ook in die stomme verklaring.’ Mark heeft inmiddels zijn frisdrank achtergelaten om mee te doen aan het toneelstuk. ‘Esther, wat een verrassing.’ ‘Ha die Mark, fijn dat je zo blij bent me te zien. Ik had gewenst dat dit voor Jacques met zijn regeltjes ook zou gelden, maar helaas.’ ‘Het verbod heb ik niet verzonnen. Ik volg slechts het protocol.’ ‘Jacques, denk jij niet dat Esther een beetje te zwaar is gestraft?’ ‘Mark, je weet net zo goed als ik dat ze de minimumstraf heeft gekregen voor inactiviteit.’ ‘Maar een gebouwverbod hebben we nog nooit eerder opgelegd, en Esther was tot een paar maanden geleden erg actief.’ ‘Dit gaan echt om grove inactiviteit, en bovendien heeft ze een aantal protocoloverschrijdende opmerkingen gemaakt. Esther, je zult nu echt moeten vertrekken anders verlengen we het verbod tot het einde van het jaar vanwege obstructie.’ Mark haalt zijn schouders op, alsof hij wil zeggen dat hij zijn best voor haar heeft gedaan. Eenmaal buiten gaat haar mobiel, en hoort ze voor de zoveelste keer de elke keer lager wordende stem van zoonlief. Aan de toon waarmee hij groet bekruipt haar al het gevoel dat zijn school binnenkort een Samverbod gaat invoeren.