Opdracht #263 - Intelligentie

Opdracht #263 – Intelligentie Annemiek kijkt op haar horloge. O, kwart voor elf, dat ziet er goed uit. Nu nog de fietstassen vullen met boodschappen vanuit de winkelwagen en … Ze wordt op haar schouder getikt en een vrolijke stem zegt: ‘Ben jij niet Annemiek van Ginkel?’ ‘Hallo, Toos. Wat leuk, hoe kom jij hier zo verzeild; een hang naar je oude stekkie? Heb je even tijd, kunnen we wat bijpraten.’ ‘Hoe kan dat dan, jij met je fiets en volle tassen?’ ‘Dat kan hier goed, dat moet jij toch weten. Er verandert veel maar vertrouwen staat hier nog hoog in het vaandel. Al snel zitten zij aan de koffie met wat lekkers in de lunchroom van Bakker Blom. Stof tot praten is er in overvloed. Wanneer er een stilte valt, klinkt de stem van Annemiek: ‘Zeg Toos, kun jij nog wel met alles meekomen. Jij leest nogal veel. Maar snap je ook alles?’ ‘Daar heb je een heikel punt.’ Toos neemt een kersenbonbon van het schaaltje dat de serveerster zojuist op tafel geeft gezet – een wijntje bestellen is helaas niet mogelijk. Ze knapt hem in haar mond en laat het sap zijn werk doen. Mmm heerlijk, gaat dan verder: ‘Ik wou dat ik alles snapte, maar helaas het beklijft niet. Toch denk ik wel eens, o zit dat zo?’ Maar om alles weer goed te kunnen recapituleren? Dat vind ik wel jammer, en jij dan …?’ Annemiek verslikt zich bijna in het kersennat en gaat er eens echt voor zitten. ‘Mmm, natuurlijk zou ik ook wel alles willen weten en alles willen onthouden, maar je beseft gewoon dat je ouder wordt. Onze generatie heeft kinderen opgevoed, eventueel laten studeren en nu zijn zij op hun beurt aan het werk en kampen zij met hun problemen. Door de moderne tijd wordt alles voor ons ouderen ingewikkelder. Van echt bijhouden is geen sprake meer. Neem nou die kunstmatige intelligentie zou het niet mooi zijn wanneer bij ons “iets” van zo’n uitvinding geïmplanteerd zou kunnen worden?’ ‘Haha, wat een idee en dan praten met zo’n robotstem zeker, kom nou! Laten we genieten van de moderne tijd, wij hebben ons aandeel wel geleverd; tenslotte zijn we niet van gisteren!’