Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

262 Generale

 7 September 2019 - 10:52
Generale Voor de tweede keer dat jaar was hij aanwezig op zijn eigen begrafenis. In de coulissen, Serena naast hem, liep hij het script langs. Vandaag moest alles kloppen. De kist rechts, paarse brandende kaarsen aan weerszijden, zijn moeders sansevieria bij het hoofdeind. Links zijn schrijftafel met zijn laptop, open bij zijn afscheidsgroet, in Arial 14. Papier, kwasten, verf, zes kleurpotloden, zijn foto met zijn verzoek: ‘alsjeblieft, teken of schrijf jouw herinnering aan mij?’ Luidkeels vroemvroemend reden twee peuters rondjes tussen de kist, de tafel en het katheder. Daantje op de zwarte miniHarley met Stoer, zijn otterknuffel, voor zich. Lotje, beer in haar armen geklemd, reed in de mini remake van zijn eerste, gele Ford Cortina. De sprekers. Na het huilende gehakkel tijdens de tekstrepetitie vorige week, had hij met beide dagelijks gerepeteerd. Met succes, constateerde hij opgelucht: Annie, die zelfs als ze stofzuigde, doorpraatte, meestal over haar idool André Hazes, had hij laten oefenen met een eierwekker. Precies op tijd knipoogde ze nu naar hem en stopte waarna knetterhard ‘Leef!’ door de ruimte schalde. Grijnzend stak hij zijn duim op naar haar. Kees liep naar voren. Jaren zwaaiden ze naar elkaar, elke dinsdag en zaterdag: de reclamefolderbezorger en de man in het bed voor het raam. Tot hij hem in een sneeuwbui binnen wenkte Bij een colaatje ontdooide Kees, raakten ze aan de praat en ontdekten hun gezamenlijke passie: schrijven. Toen hij Kees vroeg zijn begrafenisceremonie af te sluiten met een gedicht, bloosde Kees tot diep onder zijn hoody: ‘Wawawàt zegt u?’ Ze repeteerden en Kees groeide in zijn rol. Kijk hem staan, zelfverzekerd ‘Dag dood’ voordragen, de kist groeten en fier afgaan. Missie geslaagd, perfecte première. Hijgend verhoogde hij de zuurstof, draaide het morfine-infuus verder open. Terwijl Serena de rolstoel naar buiten duwde, belde hij de arts.

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 September 2019 - 11:55
Je eigen begrafenis oefenen. Bizar, maar een mooi gegeven voor een verhaal. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de tekst niet fijn lezen vind. De zinnen zijn opgedeeld in zoveel bijzinnen dat het verhaal niet lekker loopt. De hoeveelheid aan komma's en leestekens maakt dat ik afhaak. Maar misschien ben ik daar de enige in.

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 September 2019 - 19:10
Je eigen begrafenis oefenen. Bizar, maar een mooi gegeven voor een verhaal. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik de tekst niet fijn lezen vind. De zinnen zijn opgedeeld in zoveel bijzinnen dat het verhaal niet lekker loopt. De hoeveelheid aan komma's en leestekens maakt dat ik afhaak. Maar misschien ben ik daar de enige in.
Dank voor je reactie Fief! Ik lees de tekst net over, gespitst op de lengte van de zinnen, ik kom er twee tegen die wat lang zijn. Ontstaan bij het schrappen van 450 naar 300 woorden. Mocht je mening hierover door meer mensen gedeeld worden, dan ga ik die twee zinnen herschrijven.

Geen afbeelding
SanVis

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 September 2019 - 10:41
Mooie laatste twee zinnen. Dat maakt het verhaal af. Verdrietig, maar toch ook mooi. Ik ben het met Fief eens. Het leest niet overal even prettig en dat is jammer, want het is een levendig verhaal. Bijvoorbeeld deze zin: 'Stoer, zijn knuffel-otter achter hem, zat Daantje op de zwarte miniHarley.' Ik zou daar de zinsvolgorde veranderen: 'Daantje zat op de zwarte miniHarley met 'Stoer, zijn knuffel-otter, achter hem.

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 September 2019 - 11:19
Mooie laatste twee zinnen. Dat maakt het verhaal af. Verdrietig, maar toch ook mooi. Ik ben het met Fief eens. Het leest niet overal even prettig en dat is jammer, want het is een levendig verhaal. Bijvoorbeeld deze zin: 'Stoer, zijn knuffel-otter achter hem, zat Daantje op de zwarte miniHarley.' Ik zou daar de zinsvolgorde veranderen: 'Daantje zat op de zwarte miniHarley met 'Stoer, zijn knuffel-otter, achter hem.
Dank, San Vis! Ik heb de Daantjezin omgegooid, loopt beter nu denk ik.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 September 2019 - 14:33
Hallo Cora, De eerste keer was hij aanwezig bij het instuderen van de afscheidsceremonie en de tweede keer in het "echie", maar daar weet hij dan niks meer van. Aan het eind van de generale repetitie draait hij zelf het morfine infuus open en belt hij ook nog eens de dokter. Je moet er maar opkomen, een koele kikker, hoor. Ik heb het een paar keer moeten lezen, maar nu snap ik het. Je hebt er een mooi verhaal van gemaakt. :nod: :thumbsup:

Profile picture for user N.D.D.
N.D.D.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 September 2019 - 21:02
De andere generale van SanVis vond ik grappig omdat het een beetje te absurd was om waar te kunnen zijn. Jouw generale heeft meer realiteitszin. Ieuw. Waarom in godsnaam repeteren als je het moment van de voorstelling dan toch moet missen? Bizar, maar best mogelijk, want mijn mening is ook maar een mening uit zoveel. Beide verhalen maken mij in ieder geval duidelijk dat ikzelf nooit zal deelnemen aan een repetitie van iemands laatste show. OMG wat een idee. :rolleyes: No way.

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2019 - 10:48
De andere generale van SanVis vond ik grappig omdat het een beetje te absurd was om waar te kunnen zijn. Jouw generale heeft meer realiteitszin. Ieuw. Waarom in godsnaam repeteren als je het moment van de voorstelling dan toch moet missen? Bizar, maar best mogelijk, want mijn mening is ook maar een mening uit zoveel. Beide verhalen maken mij in ieder geval duidelijk dat ikzelf nooit zal deelnemen aan een repetitie van iemands laatste show. OMG wat een idee. :rolleyes: No way.
Ha ja, bizar is het wel hè? Zegt wel iets over een karakter en over een leven, vermoed ik. Dank voor je reactie!

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2019 - 10:49
Hallo Cora, De eerste keer was hij aanwezig bij het instuderen van de afscheidsceremonie en de tweede keer in het "echie", maar daar weet hij dan niks meer van. Aan het eind van de generale repetitie draait hij zelf het morfine infuus open en belt hij ook nog eens de dokter. Je moet er maar opkomen, een koele kikker, hoor. Ik heb het een paar keer moeten lezen, maar nu snap ik het. Je hebt er een mooi verhaal van gemaakt. :nod: :thumbsup:
Dank Riny!

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2019 - 11:02
Hallo Cora, … ik wil toch wel weten: heb ik dat zo goed begrepen? Laat me dat aub nog even weten. Bij voorbaat dank. Groetjes Riny

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2019 - 11:32
Hallo Cora, … ik wil toch wel weten: heb ik dat zo goed begrepen? Laat me dat aub nog even weten. Bij voorbaat dank. Groetjes Riny
Je hebt het anders gelezen dan ik het schrijvend in mijn hoofd had: hp leeft en is erg ziek. Een week eerder heeft hij een tekst repetitie gehouden met de twee sprekers, de dagen daarna met hen gerepeteerd. Vandaag is de generale repetitie, als nu alles klopt, kan hij sterven. Vandaar dat telefoontje naar de arts in de laatste zin. Gevalletje controlfreak ;-)

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2019 - 17:41
Hallo Cora, … wat kan een verhaal toch anders op je overkomen. Jouw onderwerp was ook de generale, aan de definitieve wordt gewerkt (laatste twee zinnen). De naam Serena heb je mooi gevonden. Je bracht licht in mijn duisternis. Dank voor je antwoord. :nod: :thumbsup:

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 10 September 2019 - 19:46
Hallo Cora, … wat kan een verhaal toch anders op je overkomen. Jouw onderwerp was ook de generale, aan de definitieve wordt gewerkt (laatste twee zinnen). De naam Serena heb je mooi gevonden. Je bracht licht in mijn duisternis. Dank voor je antwoord. :nod: :thumbsup:
Graag gedaan Riny, altijd fijn als iemand aandachtig leest en reageert en boeiend hoe anders het geschrevene kan overkomen, groet Cora

Geen afbeelding
edwinchantalenquinten

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 September 2019 - 8:14
Hoi Cora, ik hoorde een tijdje terug op de radio dat mensen de kans hadden gehad om aanwezig te zijn op hun fictieve begrafenis. Ik zou me daar nooit vrijwillig voor opgeven. Brrrrrrrr. ... Deze generale ligt in dezelfde lijn, maar hier gaat het om de regie houden en niet (zoals ik in ieder geval denk) om de nieuwsgierigheid naar wat er op je eigen begrafenis door andere mensen over je wordt gezegd. Een goed bedachte invulling van de opdracht! #In de coulissen, Serena naast hem, liep hij het script langs. Vandaag moest alles kloppen." Hier zou ik "Serena naast hem" weglaten. Het voegt niets toe aan je verhaal (Serena heeft verder geen rol) en de zin loopt er naar mijn gevoel iets minder lekker door. Annie zet je als type heel leuk neer!

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 September 2019 - 8:45
Hoi Cora, ik hoorde een tijdje terug op de radio dat mensen de kans hadden gehad om aanwezig te zijn op hun fictieve begrafenis. Ik zou me daar nooit vrijwillig voor opgeven. Brrrrrrrr. ...
Er is in Vlaanderen zelfs een tv-programma geweest waarin de begrafenis van een levende bekende Vlaming in zijn aanwezigheid uitgevoerd werd: Een laatste groet. Het heeft twee seizoenen gelopen en was best leuk. Vlamingen hebben wel een iets donkerder humor dan Nederlanders :D

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 September 2019 - 9:29
Hoi Cora, ik hoorde een tijdje terug op de radio dat mensen de kans hadden gehad om aanwezig te zijn op hun fictieve begrafenis. Ik zou me daar nooit vrijwillig voor opgeven. Brrrrrrrr. ...
Er is in Vlaanderen zelfs een tv-programma geweest waarin de begrafenis van een levende bekende Vlaming in zijn aanwezigheid uitgevoerd werd: Een laatste groet. Het heeft twee seizoenen gelopen en was best leuk. Vlamingen hebben wel een iets donkerder humor dan Nederlanders :D
Ha, wat leuk, deze toevoeging, dankjewel! Mijn verhaal is dus minder nonfictief dan ik dacht ;-)

Geen afbeelding
c.v.berendonk

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 September 2019 - 9:32
Hoi Cora, ik hoorde een tijdje terug op de radio dat mensen de kans hadden gehad om aanwezig te zijn op hun fictieve begrafenis. Ik zou me daar nooit vrijwillig voor opgeven. Brrrrrrrr. ... Deze generale ligt in dezelfde lijn, maar hier gaat het om de regie houden en niet (zoals ik in ieder geval denk) om de nieuwsgierigheid naar wat er op je eigen begrafenis door andere mensen over je wordt gezegd. Een goed bedachte invulling van de opdracht! #In de coulissen, Serena naast hem, liep hij het script langs. Vandaag moest alles kloppen." Hier zou ik "Serena naast hem" weglaten. Het voegt niets toe aan je verhaal (Serena heeft verder geen rol) en de zin loopt er naar mijn gevoel iets minder lekker door. Annie zet je als type heel leuk neer!
Dankjewel! Over Serena, ik denk dat je gelijk hebt en zal het in deze versie eruit halen. In de originele versie vertel ik iets meer over Serena waardoor ze meer 'body' krijgt in het verhaal. Maar om binnen de 300 te blijven is dat deel van haar gesneuveld ;-)

Geen afbeelding
Annette Rijsdam

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 September 2019 - 15:13
Aangrijpend. Je eigen begrafenis fysiek oefenen. Ik vind het leuk om te lezen dat je bij het ene verhaal moet lachen, en bij het andere verhaal een brok in je keel krijgt. Dat laatste was hier uiteraard het geval. Je maakt inderdaad veel gebruik van leestekens (met name komma's en dubbele punten), en zinnen die een bepaalde draaiing hebben. Dat kan in een poëtische tekst goed werken. Hier gaat het meer om het verhaal zelf, dus misschien zijn er zinnen die je wat vloeiender kan laten verlopen. Beperk de dubbele punten en kijk, door de zin hardop voor te lezen, waar je een pauze hoort en zet daar dan de komma. Kees liep naar voren. Jaren zwaaiden ze naar elkaar, elke dinsdag en zaterdag: de reclamefolderbezorger en de man in het bed voor het raam. Tot hij hem in een sneeuwbui binnen wenkte. Bij een colaatje ontdooide Kees, raakten ze aan de praat en ontdekten hun gezamenlijke passie: schrijven. Toen hij Kees vroeg zijn begrafenisceremonie af te sluiten met een gedicht, bloosde Kees tot diep onder zijn hoody. ‘Wawawàt zegt u?’ [Deze zin mag weg] Ze repeteerden en Kees groeide in zijn rol. Kijk hem staan, zelfverzekerd ‘Dag dood’ voordragen, de kist groeten en fier afgaan. Missie geslaagd, perfecte première. Hijgend verhoogde hij de zuurstof, draaide het morfine-infuus verder open. Terwijl Serena de rolstoel naar buiten duwde, belde hij de arts. Mooie invulling van de opdracht!