Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#257 The Holiday

 31 juli 2019 - 20:32
Iris kijkt meewarig naar de oude man naast haar in de auto. Ze heeft hem langs de kant van de weg zien staan en hij had er verloren uitgezien. Ze is gestopt en hij heeft haar aanbod om hem thuis te brengen dankbaar aangenomen. “Vroeger stonden hier maar een paar huizen, maar er zijn er zoveel bijgekomen en ze lijken allemaal op elkaar.” Ja, dat moet ook wel heel verwarrend voor hem zijn. Arthur, zoals hij zich heeft voorgesteld, heeft haar zojuist verteld dat hij vroeger filmschrijver is geweest en dat hij Cary Grant persoonlijk nog gekend heeft. Iris weet niet goed of ze dit moet geloven. Arthur nodigt Iris uit om even binnen te komen. Als ze rondkijkt, ziet ze dat Arthur geen woord verzonnen heeft. Het hele huis hangt vol met foto’s van filmsterren uit vroegere tijden. Ze werpt een nieuwsgierige blik in zijn werkkamer waar ze een indrukwekkende hoeveelheid boeken en stapels papieren ziet. Ook hier hangen de muren vol met ingelijste foto’s van beroemdheden tussen een uiteenlopende verzameling onderscheidingen. Haar mond valt bijna open als ze tussen de stapels papieren een heuse Oscar ziet staan. Arthur is ondertussen naar zijn huiskamer geschuifeld. Hij zet zijn rollator aan de kant en hangt zijn jas over een stoel. Op de tafel ziet Iris een dienblad staan met daarop, naar wat ze vermoedt, zijn schamele lunch: een kale boterham, een schaaltje rauwkost en een glas water. Ze wordt overvallen door een intens gevoel van medelijden. Hij oogt zo eenzaam. Ze draait zich naar hem om. “Ik wil vanavond iets gaan eten in de stad, maar ik ken hier nog niemand. Als u het niet te druk heeft, zou u dan misschien zin hebben om mee te gaan?” Hoopvol kijkt ze hem aan. “Druk? Ach meisje, ik heb het al sinds 1979 niet meer druk. Ik zou het erg leuk vinden om je te vergezellen.” Met een goed gevoel neemt Iris afscheid en belooft hem rond zeven uur op te halen.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 31 juli 2019 - 22:24
Wat een lief medemenselijk verhaal van vergane glorie, dat zouden meer mensen moeten doen. Is de eenzaamheid op de 'oude dag' ook meteen verholpen. Het leest prettig. Mss deze zin weglaten: Hij oogt zo eenzaam. Je beschrijft zijn eenzaamheid al, dat begrijp ik als lezer al door je tekst. Graag gelezen en fijne avond.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 augustus 2019 - 11:34
Ik herinner me niet "The Holiday" gezien te hebben. Als die ooit voorbijkomt (op tv, op Netflix, op het vliegtuig) zal ik er eens proberen op te letten. Je stukje is goed maar iets te afstandelijk geschreven. Ik zou in de rol van Iris gekropen zijn en alles in de eerste persoon verteld hebben om meer betrokkenheid te bekomen. Hij gaf een verloren indruk toen ik hem langs de weg zag staan. Ik stopte en vroeg hem of ik hem een lift naar huis mocht aanbieden. Hij ging dankbaar op mijn aanbod in: 'Vroeger stonden hier maar een paar huizen, maar er zijn er zoveel bijgekomen en ze lijken allemaal op elkaar.' We keken samen naar de lange, eentonige huizenrij en ik voelde met hem mee. 'Ik ben Arthur,' zo stelde hij zich voor toen hij naast me plaatsnam. Hij vertelde hoe hij in de hoogdagen van Hollywood scenarioschrijver was geweest. Hij had Cary Grant nog persoonlijk gekend. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij, maar ik genoot van zijn verhaal. 'Hier,' zei hij plots met een teken van herkenning, 'Hier woon ik.' Ik parkeerde mijn wagen langs de kant van de weg en hij vroeg of ik nog even binnenkwam. 'Is dat een lijn uit één van je scenario's?' vroeg ik lachend. Hij leek eerst de grap niet te begrijpen, maar lachte mee toen zijn kwartje viel. 'Ik zou wel een kopje koffie lusten,' zei ik, en ik ging op zijn uitnodiging in.

Geen afbeelding
edwinchantalenquinten

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 augustus 2019 - 11:42
Hoi Fief, je hebt een prachtige scene uitgekozen van een heerlijke film! Arthur is een man die gelijk je hart steelt. Ik ben het eens met Bruno. Schrijven vanuit Iris, of misschien vanuit Arthur kan je tekst nog meer diepgang geven. Verder prettig geschreven; ik heb het graag gelezen!

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 augustus 2019 - 12:04
Ik herinner me niet "The Holiday" gezien te hebben. Als die ooit voorbijkomt (op tv, op Netflix, op het vliegtuig) zal ik er eens proberen op te letten. Je stukje is goed maar iets te afstandelijk geschreven. Ik zou in de rol van Iris gekropen zijn en alles in de eerste persoon verteld hebben om meer betrokkenheid te bekomen. Hij gaf een verloren indruk toen ik hem langs de weg zag staan. Ik stopte en vroeg hem of ik hem een lift naar huis mocht aanbieden. Hij ging dankbaar op mijn aanbod in: 'Vroeger stonden hier maar een paar huizen, maar er zijn er zoveel bijgekomen en ze lijken allemaal op elkaar.' We keken samen naar de lange, eentonige huizenrij en ik voelde met hem mee. 'Ik ben Arthur,' zo stelde hij zich voor toen hij naast me plaatsnam. Hij vertelde hoe hij in de hoogdagen van Hollywood scenarioschrijver was geweest. Hij had Cary Grant nog persoonlijk gekend. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij, maar ik genoot van zijn verhaal. 'Hier,' zei hij plots met een teken van herkenning, 'Hier woon ik.' Ik parkeerde mijn wagen langs de kant van de weg en hij vroeg of ik nog even binnenkwam. 'Is dat een lijn uit één van je scenario's?' vroeg ik lachend. Hij leek eerst de grap niet te begrijpen, maar lachte mee toen zijn kwartje viel. 'Ik zou wel een kopje koffie lusten,' zei ik, en ik ging op zijn uitnodiging in.
Bedankt voor de tip. Zoals jij het schrijft leest het veel beter.

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 augustus 2019 - 12:05
Hoi Fief, je hebt een prachtige scene uitgekozen van een heerlijke film! Arthur is een man die gelijk je hart steelt. Ik ben het eens met Bruno. Schrijven vanuit Iris, of misschien vanuit Arthur kan je tekst nog meer diepgang geven. Verder prettig geschreven; ik heb het graag gelezen!
Dank je wel Chantal. Misschien moet ik nog eens een andere scene gaan zoeken.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 augustus 2019 - 0:32
Hoi Fief, Ik sluit mij aan bij de reactie van Bruno. Je hebt een mooi verhaal geschreven, maar het leest zich iets te afstandelijk. Het vervolgverhaal heb je heel goed herschreven!

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 augustus 2019 - 19:12
Hallo Fief, … tweede deel heb ik net gelezen. Je hebt me diep getroffen: mijn man en ik werden ook eens van de weg geplukt door een hartelijke mevrouw. Mijn man had Parkinson en begon langzaamaan te dementeren, dat wist ik toen nog niet. We waren op visite geweest bij een kennis van hem. Helaas kon die kennis ons niet naar het station brengen, dus was het lopen. Zoals altijd wist mijn man alles weer beter dan ik. Hij liep de glad de verkeerde kant op en werd steeds eigenwijzer … Gelukkig stopte er een mevrouw; wat was ik blij. Ik hoefde niets uit te leggen. Dit bewijst alweer dat je je verhaal goed het verteld. :nod: :thumbsup:

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 augustus 2019 - 21:14
Hallo Fief, … tweede deel heb ik net gelezen. Je hebt me diep getroffen: mijn man en ik werden ook eens van de weg geplukt door een hartelijke mevrouw. Mijn man had Parkinson en begon langzaamaan te dementeren, dat wist ik toen nog niet. We waren op visite geweest bij een kennis van hem. Helaas kon die kennis ons niet naar het station brengen, dus was het lopen. Zoals altijd wist mijn man alles weer beter dan ik. Hij liep de glad de verkeerde kant op en werd steeds eigenwijzer … Gelukkig stopte er een mevrouw; wat was ik blij. Ik hoefde niets uit te leggen. Dit bewijst alweer dat je je verhaal goed het verteld. :nod: :thumbsup:
Dank je wel Riny. Ik ben blij met het compliment, maar ik vind het vervelend dat het je aan een moeilijke periode heeft doen herinneren.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 augustus 2019 - 8:19
Goedemorgen Fief, nee hoor, je hoeft dat beslist niet vervelend te vinden. Dit vind ik nu de kracht van schrijven, lezen en denken. Die drie werkwoorden horen zo bij elkaar, en dan natuurlijk ook luisteren. Fijne dag verder.

Profile picture for user Schrijfcoach Mike van Holsteijn
Schrijfcoach Mike van Holsteijn

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 augustus 2019 - 22:17
Ik denk dat het belangrijkste al gezegd is. Je hebt een goed stuk geschreven en ik denk dat als je meer woorden had gehad en had geschreven vanuit Iris, dat er dan iets nog beters uit was gekomen. [quote: Fief]Het hele huis hangt vol met foto’s van filmsterren uit vroegere tijden. Ze werpt een nieuwsgierige blik in zijn werkkamer waar ze een indrukwekkende hoeveelheid boeken en stapels papieren ziet. Ook hier hangen de muren vol met ingelijste foto’s van beroemdheden tussen een uiteenlopende verzameling onderscheidingen.[/quote] Een paar dingetjes over dit stukje. Probeer bijvoeglijke naamwoorden te vermijden. Vertel de lezer niet dat Iris nieuwsgierig is en dat de stapel boeken indrukwekkend is, laat het zien: 'Toen hij in de keuken was om wat te drinken te halen wierp ik een vlugge blik in zijn werkkamer. De wanden waren bedekt met boeken en overal lagen stapels papieren.' De lezer vogelt dan zelf wel uit dat ze nieuwsgierig is en dat niet iedereen een kamer heeft vol boeken en papier. Ook heb je binnen drie zinnen twee keer 'de muur hangt vol' gebruikt. Probeer dit soort herhaling te vermijden en met iets origineels te komen. 'Op de weinige plekken waar geen boeken stonden of papier lag, hingen er nog meer foto's van beroemdheden.' Graag gelezen!

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 6 augustus 2019 - 22:54
Bedankt voor de feedback. Ik probeer inderdaad teveel te beschrijven. Ik wil te overduidelijk de situatie schetsen omdat ik bang ben dat de lezer het anders niet ziet of zo. Zeker een punt van aandacht. In ieder geval bedankt voor het lezen.