#249 - Horror

Schrijfopdracht # 249 – Horror Met moeite zeult Nynke haar fiets de garage in; het wordt al donker. Sinds ze geen auto meer heeft gebruikt ze de kleine deur om de grote te sparen; het slot vertrouwt ze niet helemaal en nu de deur goed dicht zit blijft-ie maar dicht. Ze zet haar fiets tegen de oppottafel, reikt naar de plank waarop het potje staat met de keukensleutel voor eventueel terugkomende kinderen. Ze knipt het licht aan en ziet een enge clownskop onder een stolp. Wat is dat? Vroeger hadden de buurkinderen op deze manier een Mariabeeldje in hun slaapkamer. Plotseling floept het licht weer uit. Hoe kan dat nou; dit is te gek voor woorden. Ze loopt naar de plank waar de grote zaklantaarn moet staan; gelukkig ze heeft hem. ‘Dat dacht je’, zegt een stem. Pakt hem af en houdt hem onder zijn gezicht. Nynke gilt met alle kracht die zij in zich heeft; een enorme horrorclown grijnslacht haar toe. ‘Kom we maken een dansje.’ Ze staat stokstijf. ‘O, wil je niet?, daar weten we wel wat op.’ Hij pakt haar vast - kijkt lachend naar zijn partner die de wasketel met oude kranten boven haar hoofd uitschudt. Helaas voor Nynke zijn het zijn geen kranten: – een hele golf muizen sluiert over haar heen. Niet gillen, denkt ze, die diertjes lopen ook liever gewoon in de tuin, ze doen je niks. Rustig blijven. ‘Spijtig, nu moet ik je door grover geschut laten bewegen. Ik wil zo graag met je dansen. Kom doe deze rok aan.’ Met een snel gebaar pakt hij een omslagdoek van zijn rug. ‘Weiger je, dan kom ik met een doos vol mieren; weet je nog van vorige zomer in de keuken?’ O, no! Ze rilt, al die mieren, o god! Ze weet niet anders dan haar jack uit te trekken en de rok over haar hoofd te schuiven. Terwijl hij zich naar haar overbuigt ademt hij zwaar en tekent met zijn nagel een denkbeeldige mierenlijn over haar jumper tussen haar borsten. Ze denkt aan die bewuste schrijfopgave van vorig jaar en verstart; ze wist toen dat zij zich na haar dood wilde laten cremeren. Hij blaast in haar oor: ‘Nu zul je wel dansen.’ De Tweede wals van Dimitri Shostakovich klinkt door de garage. Haar angst geeft haar vleugels, ze danst. Ondertussen tollen de gedachten door haar hoofd; hoe …