Romantiek, daar ben ik gek op.

Herschrijven, Ros, herschrijven. Laat je niet op de kop zitten door een zo'n luizige afwijzing. Hup, aan de slag en de champagne.

Mar dronk bedachtzaam van de prachtige rode wijn. Het was haar uitverkoren chateau, Saint Emilion Grand Cru, Chateau Roc St. Michel, en nog wel van het zondoordrenkte jaar 2005. Ze liet de gebeurtenissen van de afgelopen vierentwintig uren aan haar geestesoog voorbij gaan. Voorzover zij niet van de wereld was geweest door de bedwelming, haar door de criminelen toegediend. Terugdenkend aan waar alles begonnen was zag ze Ros tegenover haar aan het feestelijke tafeltje in de sfeervolle taveerne. Hoorde die Ros bij de criminele organisatie? Ze schaamde zich over zichzelf. Iedereen weet dat je nooit zomaar met iemand van het internet moet afspreken, maar zij had het wel gedaan. Wat was ze dom geweest. Ze kon wel huilen en deed het ook. Tranen liepen over haar wangen en twee traantjes drupten in de wijn. Plop plop. Van die Ros had ze nog maar nauwelijks een indruk gekregen: tot op het moment van de overval was alles enigszins vormelijk verlopen. Wat heel vreemd was, was dat de figuur aan het tafeltje even verder haar vagelijk bekend voorkwam. Die figuur had steeds naar haar gekeken , maar als Mar terugblikte, werden de nieuwsgierige blikken afgewend. Merkwaardig. Wie zou er geweten hebben dat zij daar in die taveerne aanwezig zou zijn? ‘Wie wisten dat u daar in die taveerne aanwezig zou zijn, afgezien van uzelf?’ vroeg Van de Kous, die door zijn collega’s ‘Neus’ werd genoemd, vanwege zijn opsporend vermogen. (Ik zal hem ook Neus noemen, omdat dat een stuk makkelijker is dan Van de Kous, wat trouwens een belachelijke naam is, hoe verzinnen ze het.) Nadat mr. Pong een goed gesprek had genoten met Ros, was het verhoor voortgezet. ‘Dat kunnen er zoveel zijn, maar in ieder geval: Zjors, Oscar, Aart, Rietje, Ariadne, Ceridwen, Mario de Duitser, Eliza het Paard, Maya, Mara, Jacqueline, juffrouw Bol en Wonderer, the sheriff van Nottingham.’ ‘Doe je mond dicht, Naadje,’ zei Neus geïrriteerd, en tot Ros: ‘En van welke planeet komt dit gezelschap?’ Hij glimlachte medelijdend. Ros glimlachte medelijdend terug: ‘Wel eens een boek gelezen, meneer, behalve het Wetboek van Strafrecht? Het zijn stuk voor stuk schrijvers van bestsellers. Wel eens van de top twintig gehoord?’ ‘En is daar wellicht iemand tussen, waartegen u verdenkingen zou koesteren?’ vroeg Neus, nu meer beleefd. ‘Nee, het zijn allen hoogst respectabele mensen. Hoewel, ik bedenk me opeens, dat Wonderer, de sheriff van Nottingham, een bodygard had aangeraden.’ ‘Aan wie?’ vroeg Neus dwingend en alert, ‘aan ú of aan Már? ‘Dat lijkt opeens niet meer zo duidelijk’, weifelde Ros. ‘Aha, en over de anderen kunt u niets zeggen?’ ‘Nou ja, het idee om in die taveerne te gaan dineren kwam eigenlijk van juffrouw Bol.’ ‘Kunt u daar iets meer over zeggen?’ ‘Weinig, maar van haar voornaam heet ze Pluis, meen ik.’ ‘Merkwaardig,’ dacht Neus. ‘Onthouden,’ dacht mr. Pong. ‘Niet pluis,’ dacht Naadje. ‘Ik ben er in geluisd,’ dacht Ros. Iedereen werd verblind door een intens scherpe lichtflits. Toen volgde een dreun. Het bureau schudde op zijn grondvesten. Ros en mr. Pong werden vastgegrepen en meegesleurd, naar buiten. Toen stortten de muren in…

(Mar mag zowaar blij zijn dat ze huilend aan de drank zit).

(Op het nieuws hoorde ik dat er door de explosie bij het politiebureau, 13 doden zijn gevallen, waaronder een commissaris, twee hoofdagenten, een brigadier, een koffiejuffrouw en twee agenten in opleiding. In het nabijgelegen ziekenhuis, waar de oberkelner nog steeds op de intensive care ligt, zijn nog drie zwaar gewonde politiemensen opgenomen. Hun rang staat nog niet vast, omdat hun epauletten mee in de lucht zijn gevlogen. Merkwaardigerwijs ontbreekt ieder spoor van rechercheur Van de Kous, Naadje, rechercheur in opleiding, alsmede van de verdachte R, en diens advocaat mr. Pong. De politie volgt een dood spoor. (Bij gebrek aan beter.))

(Laatste nieuws: de horecamedewerker die onlangs bij ongeregeldheden werd neergeslagen, waarna de befaamde taveerne geheel in de as werd gelegd, is ondanks enorme inspanningen van het medische team, aan de gevolgen van zijn verwondingen overleden. De oberkelner laat een kind en drie vriendinnen achter.)