Romantiek, daar ben ik gek op.

rosmantisch, hoor. :smirk: Je kunt natuurlijk alle kosten gewoon noteren, mét bonnetjes. En dan maar zien wat de Bdienst doet. Als je een keer een boek hebt laten publiceren bij een gerenommeerde uitgeverij, en je jezelf daarom auteur kunt noemen (kroon óp), zullen er denk ik andere regels gelden dan wanneer je je schrijfactiviteiten... ehm... er is hier al een topic over. Bij zoeken 'belasting' intypen, ros, en dan enter en oogsten.

@ Aart: Salon Woordenboek? Uitdrukkingen en gezegdes?

Goed punt. Ach, wat boeit het ook. Het is toch peanuts, ze zijn de sheriff van Nottingham niet ;)

Oei Wonderer, houd je mond nou toch over die sheriff van Nottingham! Dan begint Ros weer. Want in Nottingham begon dat hele drama. Als die sheriff niet ...

Van de Kous, rechercheur, maakte een aantekening: 'Zjors en Wonderer?' Kon van belang zijn voor zijn collega's van de FIOD, de Fiscale Inlichtingen en Opsporingsdienst. Maar nu eerst een gesprek met die rare vogel die zich Ros noemde, en gisteren in voorlopige hechtenis genomen. Hij liep door de lange koele gang van het bureau, en passeerde de confrontatieruimte. Hier stonden enkele getuigen van de gebeurtenissen bij het totaal uitgebrande restaurant. In het voorbijgaan hoorde hij van zijn assistente, dat de getuigen hem unaniem hadden aangewezen: Ros, geen twijfel mogelijk. Ros had de afgelopen nacht in een cel doorgebracht. Hij had zijn stropdas, zijn riem en zijn veters moeten inleveren. Het was vernederend en hij was woedend. Hij had niet geslapen, had het eten geweigerd en verging inmiddels van de honger. Toen Van de Kous en zijn assistente de verhoorkamer binnenkwamen, sprong hij op en eiste onmiddellijk te worden vrijgelaten. 'Dat zouden we wel willen doen, meneer Ros, maar u moet toch eerst nog een paar vragen beantwoorden. Als u meewerkt is dat voor alle partijen het prettigste. Gaat u nu eens rustig zitten.' Zelf pakte hij ook een stoel en zijn assistente nam naast hem plaats. Hij vervolgde: 'Mijn naam is Van de Kous, recherche, en dit is,' hij knikte naar zijn assistente, 'dit is Naadje, rechercheur in opleiding.' Ros kon zich niet beheersen: 'Sinds wanneer wordt je in dit land achter de tralies gegooid, omdat je in een restaurant zit te eten?' 'Als u zo blijft schreeuwen komen we morgen wel terug, meneer,' snauwde Van de Kous. 'U bent zojuist herkend, door een héél stel getuigen, als de man, die gisteravond, betrokken, zo niet m e d e p l i c h t i g was aan de geweldadige ontvoering van een vrouw. De man die vermoedelijk brand stichtte om de opsporing van het misdrijf te bemoeilijken, waardoor een prachtige taveerne, prijkend op de prioriteitenlijst van monumentenzorg, in vlammen opging. De man die een medewerker van die voormalige horeca-onderneming neergeslagen heeft, waardoor die medewerker, een hardwerkende, eerlijke oberkelner, thans verbleef op de afdelling 'intensive care' van het nabij gelegen ziekenhuis. De artsen vechten voor zijn leven. Vervolgens heeft u getracht te ontkomen en geeft u geen enkele medewerking. Meneer, met deze lijst kunnen we u net zo lang hier houden als we willen. Justitie parafeert het al, voordat we het hebben ingediend. Als u meewerkt kunnen we beginnen en anders gaan we maar. Aan u de keuze.' Ros sidderde van woede en machteloosheid, maar gaf zich over, voor het moment. 'Okee,' zei hij sarcastisch, 'zegt u het maar.' Van de Kous leunde nu naar voren en Naadje verschoof haar notitieblok en drukte op het knopje van haar ballpen. 'Meneer, u noemt zich Ros, kunt u zich legitimeren?' 'Nee, ik heb niets bij me.' 'Dat is ook een overtreding.' 'Daarin ben ik natuurlijk de enige,' schamperde Ros. 'Nee, dat niet, maar het is geen excuus en het maakt het voor u niet makkelijker. We moeten nu de procedure gaan hanteren, die hopenlijk uw identiteit kan achterhalen en bewijzen. 'Die is al gestart,' zei Naadje. Van de Kous knikte. 'U was gisteravond in de taveerne. U zat aan tafel met een charmante vrouw. Hoe heette deze mevrouw?' 'Mar.' 'Mar wie?' 'Mar Jansen, of zo.' 'Of zo?' 'Of zoiets ja.' 'U kende haar toch wel, of dineerde u met een onbekende, maar charmante dame?' 'Ik zag haar voor het eerst.' 'Aha, en meteen maar dineren in een zevensterrenrestaurant?' (Merkwaardig, dacht Van de Kous, omdat hij dol was op deze clichéopmerking van de beroemde Schaduw, de beruchte speurder van Havank, die op zijn beurt weer de vader was van Hella Haasse. Hella had het laatste boek van haar vader zelf afgeschreven, en door de bekendheid van wijlen haar vader, was ze bij iedere uitgever meteen een graag geziene gast geworden. Ze was ontdekt voor ze er erg in had. Merkwaardig, maar dit terzijde, meende de begaafde rechercheur.) 'Hoe was uw ontmoeting met deze mevrouw, Mar Jansen of zo, dan tot stand gekomen?' 'Ik wil een advocaat!' barstte Ros. Naadje schoof naar achteren. De deur ging open...

Waar moet dit heen? Hoe zal dit gaan? 8)

Aart: Salon Woordenboek? Uitdrukkingen en gezegdes?

Ja? Wat wou je erin hebben? @Ros: leuk! Zo worden jij en marriejeanne nog beroemd :) En die namen zeg. Naadje (eigenlijk een komma maar liever niet) van de Kous... arme personages.

@ Aart: 'Ik voel me enorm ingelogd, vandaag.' Dat had/heb je onderaan je teksten staan. En nu moeten we Mario Kluser er toch even bij halen. In verband met de 'oberkelner.' Ik had toch begrepen dat een ober boven de kellner (met twee lellen van ellen) staat. Vandaar dat hij 'ober' heet. 'Boven.' Dus Mario. Bitte. Komm her und erklär. Verder ONTZETTEND spannend, ros!

Maar waar was nou intussen die dame gebleven. Heb ik dat gemist. Is ze nog in veiligheid? Dat vind ik dan weer belangrijk in zo'n verhaal.

Schudden jullie dit gewoon uit je mouw of het niets is? Wauw! Dat kan ik helemaal niet goed, mooi hoor. :)

@Mara: mensen die dat kunnen zijn vast zeldzaam :) ik ook niet hoor.

@ Zjors, jij had toch een andere kleur bloem? Of ben ik nu ook nog kleurenblind??? :? :)

Fluisterend * nee, Jacq., maar dat doet ze als camouflage voor Ros * .

Mr. Pong, van het advocatenkantoor Duyvejonck, Duyvejonck en Pong, stapte zelfverzekerd de verhoorkamer binnen, en keek de aanwezigen één voor één nadrukkelijk aan. Daarna richtte hij zich tot Van de Kous: 'Graag wil ik even een ogenblik met mijn clieënt alleen zijn.' Hij knikte naar Ros. 'Natuurlijk,' antwoordde Van de Kous, 'u bent er anders snel bij.' Het klonk smalend. 'Och, in tegenstelling tot sommige organisaties, doen wij niet overal even lang over.' 'Hoe wist u trouwens dat de verdachte hier was?' 'Tenzij jullie mijn telefoon aftappen, zult u dat niet vernemen. En wie is hier verdachte? Hoe ernstig zijn de aanwijzingen dat u reeds van een verdachte kan spreken? Als dat niet zo is, moet ik ernstig protest aantekenen.' 'Nee, u heeft gelijk, de heer Ros is hier voorlopig alleen om een paar vragen te beantwoorden.' Van de Kous verliet het vertrek, aarzelend gevolgd door Naadje. Zij zou liever gebleven zijn. Ze had veel bewondering voor de jeugdige en succesvolle advocaat, die ondanks dat hij des naties grootste schorum verdedigde, zelf altijd uiterst beminnelijk was. Mr. Pong glimlachte naar Naadje. 'Dag meester Pong,' zei Naadje, 'ik ben Nadia, leuk u te ontmoeten.'' 'Enchanté,' repliceerde mr. Pong, die zich nu tot Ros wendde. Onmiddellijk toen ze alleen waren, vroeg mr. Pong: 'Waar is die tas?' Vrijwel tegelijkertijd werd Mar dezelfde vraag gesteld: 'Waar is die tas?' Het was een dag nadat ze was ontvoerd, en enkele uren nadat ze uit haar verdoving was ontwaakt. Althans, dat was haar verteld. 'Dat weet ik niet,' zei Mar zwakjes. 'Denk er maar rustig over na, we hebben alle tijd.' Mar werd alleen gelaten in wat scheen een buitengewoon luxe suite. Ze liep naar de deur. Op slot. Ze liep naar de balkondeuren en begaf zich op het balkon. Daar werd haar een uitzicht geboden dat haar de adem benam...

Oh help, Mar, Mar, waar zit je? Je bent ontvoerd, o help!!! Huh Jack, andere kleur? Nee, ik had volgens mij altijd al een roze roos (denk ik).

Ik denk dat Mar ergens aan de Middellandse Zee zit, zo te zien. Ze nipt van haar glaasje en knabbelt van haar koekje, terwijl ze op het balkonnetje met haar jojo zit te spelen. (Onthoud die jojo - die gaat een zeer bijzonder effect krijgen in dit verhaal). (Ik zie een roos. De roos is blauw. De roos is van Zjors).

Ja Marriejeanne, voor Mar is het in- en intriest! Ze loopt dan ook te ijsberen, want Ros laat zich in geen velden of wegen zien. Plotseling schiet haar jojo over het balkonnetje, platsch! Op een arme voorbijganger. Mar hoort een dreun op het trottoir en kijkt schichtig naar beneden. Aan haar duim bungelt het touwtje van de jojo, die boven de gevloerde man heen en weer zwiept. Met zijn ogen volgt de arme man die jojo. Langzaam komt hij overeind en zegt, zonder zijn ogen los te laten van dat heen-en-weer zwaaiende ding: "Ik zie een roos. De roos is blauw. De ros...is...van...."

"Ik zie een roos. De roos is blauw. De ros...is...van...."

Van Pluisebol.

‘Wat een hemelse hallucinatie,’ dacht Mar, ‘onvoorstelbaar.’ Haar nachtmerrie leek op slag te zijn overgegaan in een wonderschone droom. Boven haar strekte zich een hemelsblauwe hemel uit, waarin enkele pluizige witte wolkjes dreven, die daar alleen maar zweefden om het hemelsblauw te accentueren. In de verte werd het lichter, helderder en bij de einder (dat is de horizon, maar in romantische gedeeltes mag ik dat graag in einder veranderen, mijn excuus daarvoor), bij de einder ging het over in zilverwit. Het schitterende wit weerspiegelde in het water van een oneindige zee. Dichter bij de kust werd het wateroppervlak ook blauw en vlakbij was het zeegroen. Een korte bruisende branding spoelde tegen het goudgele strand, dat na veertig meter overging in diepgroen gras. Het gras lag gedeeltelijk in de schaduw van hoge palmen, die in de buurt van haar balkon zo dicht op elkaar stonden, dat ze daaronder alleen nog maar een toverachtig diffuus groen licht toelieten. Temidden van het groen lag een luxueus zwembad, dat zijn water ontving uit een witmarmeren hoorn, die gedragen werd door een witmarmeren godin. Het zachte klateren van het water uit de hoorn was net te onderscheiden van het geruis van de branding en het geritsel in de palmbladeren. Mar haalde diep adem en ze proefde het lichte zeezout. Aangenaam warme lucht golfde om haar heen, en toen bemerkte ze dat de geur van de zee veranderde in de zware parfum van rozen. Ze keek naar het grote perk vlak onder haar balkon en zag dat het hartvormig was, afgevuld met rozen, de linker helft met rode, en de rechter helft met blauwe rozen. Ze zag nu ook dat elk van de twee helften van het hart een mensenfiguur vormde. Ze bleef lang naar alles kijken. (Sommige mensen houden niet zo van ellenlange beschrijvingen van de omgeving, en dat is jammer, want dat gaat dan allemaal van hun eigen tijd af. Daarom denk ik, dat ik dit verhaal in kleuren ga drukken: de natuurbeschrijvingen groen, het eten en drinken blauw, enzovoorts. De lezer kan dan naar believen de bedoelde stukken overslaan of juist met aandacht twee maal lezen. Goed plan, lijkt me.) (Er volgt nu een blauw gedeelte!) Mar was gefascineerd door alles wat ze zag, rook , hoorde , proefde en voelde, maar dwong zichzelf terug te keren naar de realiteit. Ze verliet het balkon en liep de heerlijk koele, schemerachtige kamer in. Toen zag ze het: de tafel was gedekt: er stonden kristallen kommetjes met cornflakes, met grapefruit; er stonden schalen met geroosterd brood, op een soort tafelgrill lagen stukjes bacon en worstjes te knisperen, op een verwarmde schaal lag een gebakken eitje, sunny side up. Er stond ook een kan met heet water en een kistje met diverse soorten thee. Mar realiseerde zicht dat ze al vierentwintig uur niets gegeten had, en zette zich aan tafel. Ze zou het zich goed laten smaken. De criminelen die haar ontvoerd hadden mochten dan schoften zijn, aan enige stijl ontbrak het hen niet. Tenminste tot zover… (Er zullen lezers zijn die opmerken dat er bladzijden lang geen donder is gebeurd, dat het nogal vlak is, en gespeend van actie, welnu, die hebben gelijk. Maar geduld is zulk een schone zaak en de volgende aflevering zit weer vol actie; het wordt echt een zooitje, dat durf ik voorspellen!)

Ga nog even door met al die heerlijkheden... (ik mis nog een karaf bloedrode, fonkelende wijn met een aroma dat uit de diepten der aarde is ontsnapt via rank en druif, - of via drank en ruif, zo ros wil).

Nou snap ik je titel over de romantiek. In een topic met een heel ander onderwerp ga je offtopic om de titel uit te leggen. Mooi gevonden en ben benieuwd naar de actie :nod:

(marriejeanne, de bedoelde wijn staat gedecanteerd, in een kristallen bokaal, op het bijzettafeltje, en een fonkelend kristallen glas ernaast. Aart, hou jij alsjeblieft bij wat er allemaal fiscaal aftrekbaar is? Dank je.)

O, sorry! Ik had het niet gezien! (Hoe licht kijkt men heen over hetgeen men het meest begeert, terwijl het altijd (!) vlakbij te vinden is). Heerlijk! Geweldige wijn. Mar begon het jammer te vinden dat ze daar helemaal alleen in dat prachtige penthouse was. Klinken doet men toch het best met minimaal twee!

@ Aart: ros is zó slim, daar kunnen wij niet bij, joh!

@marriejeanne: nee. De belastingdienst ook niet, want Ros gaat dit allemaal zelf naspelen en dat valt onder research :) arme belastingdienst. Gefeliciteerd bankrekening van Ros. @ros: dat wordt een hele lange lijst...

Dat van dat hart met die rode en blauwe rozen. Dat vond ik nog het mooiste. Zwijmel, zwijmel...

Aart, wat is naspelen? Een contaminatie van nasjen en haspelen? :nod:

Naspelen is dat je iets nadoet, dus eerst schrijven en dan even heerlijk echt op dat balkon staan. Maar het geschrevene is natuurlijk nooit in één keer goed dus hij moet er nog een keer heen...

Er is hier iets hééélemaal mis! Ten eerste is Mar alleen en ten tweede mis ik champagne. We hebben het hier toch ovr ROMANTIEK? Fout dus! Boek wordt niet uitgegeven! Punt! Uit! U past niet in ons fonds, Mr Ros!

:lol: :lol: :lol: Jammer ros! :crybaby: @ Aart: en waar leg jij dan de klemtóón van dat woord? Ik raak helemaal in de war. :nod: