Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#249 Don't let the bed bugs bite..

Ik schrik wakker. Kippenvel kruipt omhoog over mijn armen. Mijn voeten zijn ijzig koud, net als mijn blote benen. Een windvlaag rukt aan het open raam en huiverend tast ik naar de dekens. Ik grijp mis. Het gebloemde katoen moet in mijn slaap van het bed zijn gegleden. Rillend tuur ik over de rand van het bed. Op de vloer ligt echter alleen mijn sprookjesboek. Ik frons mijn wenkbrauwen en buig nog wat verder over de bedrand. Niets. Langzaam laat ik mijn hand onder het bed zakken en tast over de vloer totdat mijn vingertoppen tegen iets zachts stoten. Net als ik het vast wil pakken, barst met een enorme knal het onweer los. Met kloppend hart vlieg ik overeind. Het begint nu ook te regenen en ik haast me het bed uit om het natuurgeweld buiten te sluiten. De rust keert terug en dromerig tuur ik naar mijn eigen weerspiegeling in het raam. Glinsterende druppels vermengen zich met mijn warrige lokken. Ik glimlach naar mezelf en even voel ik me net als de regenprinses uit het sprookjesboek. Dan stokt de adem in mijn keel. Achter mij beweegt een schaduw. Snel draai ik me om, maar behalve mijn bed en de antieke kledingkast is er niets te zien. Desondanks trekt er een rilling door me heen. Ik sla mijn armen om mijn niemendalletje en tuur nogmaals de kamer in. Tot mijn grote opluchting zie ik aan de andere kant van het bed mijn dekens op de grond liggen. Ik schuif over het matras, strek mijn armen uit en sla met één soepele beweging de stof om me heen. Maar in plaats van warmte, maakt een onaardse kou zich van me meester. Te laat besef ik dat het geen fris gewassen katoen is dat me omhult. En terwijl de geur van verderf mijn poriën binnendringt, voel ik twee handen langs mijn schouders naar beneden glijden.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel mooi beschreven en inderdaad lekker spannend. Typo: Je hebt één keer 'is' teveel laten staan in: Te laat besef ik dat het is geen fris gewassen katoen is dat me omhult. Fijn! Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

7 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je laatste alinea laat me huiveren! Door een paar woorden te schrappen, zou je de tekst nog wat sterker kunnen maken. Bijvoorbeeld: Maar ik grijp mis. -> Ik grijp mis. Maar in plaats van warmte, maakt een onaardse kou zich van me meester. -> In plaats van warmte... En terwijl de geur van verderf mijn poriën binnendringt, voel ik twee handen langs mijn schouders naar beneden glijden. -> Terwijl de geur van verderf...

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi verhaal(d). Je begin kan misschien nog sterker door wat te schuiven en te schrappen in de eerste alinea. En iets meer staccato zinnen. Bijvoorbeeld: 'Het is nacht, het licht van de maan verlicht mijn kamer. Rillend tuur ik over de rand van het bed. Op de vloer ligt alleen mijn sprookjesboek. Kippenvel kruipt omhoog over mijn armen. Mijn voeten zijn ijzig koud, net als mijn blote benen. Een windvlaag rukt aan het open raam. Huiverend tast ik naar de dekens. Ik grijp in het niets. Het gebloemde katoen moet in mijn slaap van het bed zijn gegleden. Ik frons mijn wenkbrauwen en buig nog wat verder over de bedrand. Niets. Langzaam laat ik mijn hand onder het bed zakken en tast over de vloer totdat mijn vingertoppen tegen iets zachts stoten.' Het woord 'desondanks' zou ik schrappen. Juist die rilling zet het lekker zwaar aan, daar hoeft geen 'er is verklaring voor' aan vooraf te gaan. Met plezier en een lichte huivering gelezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Bart, Imke en Hadeke, dank voor jullie reacties en nuttige tips! Ik vind dit genre erg lastig en worstel vaak met te lange zinnen of beschrijvingen die de spanning om zeep helpen. Ook in deze tekst heb ik veel lopen schrappen en schaven. Goed dat jullie me wijzen op de woorden die ik weg kan laten. Heel blij met jullie commentaar!

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Chantal, de twee handen die over de schouders naar beneden glijden... . Brr. Door het sprookjesboek denk ik aan hp als kind, de laatste zin doet daar dan weer niet aandenken. Het is mijn genre ook niet, maar ik vind je poging moedig en leerzame tips hierboven gekregen. Fijne dag.

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Edwin, Chantal of Quinten;) Mooi spannend stuk! Een paar ideeën.
Met kloppend hart vlieg ik overeind. Het begint nu ook te regenen en ik haast me het bed uit om het natuurgeweld buiten te sluiten. De rust keert terug en dromerig tuur ik naar mijn eigen weerspiegeling in het raam.
De HP lijkt hier wel erg onnatuurlijk snel van haar of zijn angstige alerte bui genezen te raken.
Glinsterende druppels vermengen zich met mijn warrige lokken
De HP is toch niet buiten? Of is de regen naar binnen gewaaid? Misschien goed om dit te beschrijven? Groeten, JayB

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marie, dat sprookjesboek had ik als een soort van onschuldig element in het verhaal gevoegd, maar ik snap dat het je op het verkeerde been kan zetten. Ik had in ieder geval een volwassen hp in gedachten. Dank voor je aanmoediging! Hoi Jay, dank voor het lezen en je tips! Mbt je eerste opmerking: de hp schrikt van het onweer, maar is zich verder nog van geen kwaad bewust. Vandaar dat ze zich zo snel weer hersteld. En 2: de regendruppels vermengen zich met de weerspiegeling van de hp in het raam. Misschien was dat idd niet helemaal duidelijk.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi! Graag gelezen. Sterke titel. :thumbsup: :) Van de titel alleen al kreeg ik jeuk. Om het maar niet over de associaties te hebben die jouw titel bij me opriep... (Ik denk dat er een gigantische schurftmijt in die deken zit... En dat de HP straks een opengebarsten huid heeft in een soort van bloederig lijnenpatroon. :eek: :eek: :eek: )

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In een langer stuk zou het leuk zijn als de hoofdpersoon voor het slapengaan in het sprookjesboek had gelezen en dat er een gruwel in voor was gekomen die dan plots de kop opsteekt als ze 's nachts wakker wordt. Dat geeft het sprookjesboek wat meer bestaansreden in het verhaal. De tekst doet bijna clichématig aan met het monster onder het bed en het openwaaiende raam, maar het klopt allemaal. Het werkt wel. Waar ik niet zo van houd, zijn dingen als ik 'ik frons mijn wenkbrauwen' en 'met kloppend hart vlieg ik overeind'.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed gedaan, met ook een mooie opbouw. Let inderdaad op de vulwoordje zoals 'maar' en 'en', maar wees ook weer niet te beroerd om ze te gebruiken. Soms worden ze overal geschrapt en dat is ook weer niet nodig. Door het sprookjesboek dacht ik ook aan een kind. Het is een scene, geen afgerond verhaal en zou dus later nog relevant kunnen zijn, maar omdat het een openingsscene is moet je hp wel gelijk duidelijk zijn voor een lezer. Hij / zij hoeft niet ingekleurd te zijn, maar het is wel goed om te weten of we met een volwassen persoon of kind te maken hebben. Je titel maakt het wel een beetje komisch... En inderdaad de fronsende wenkbrauwen is wat dubbelop. Je neus, oren of ogen kun je namelijk niet fronsen. Dat is hetzelfde als ' ik loop met mijn benen naar de deur.' Voor de rest, heel goed gedaan!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nele, dank voor je heerlijke reactie! Ik ben direct mijn beddengoed gaan wassen :). In mijn hoofd was mijn engerd een soort Dracula. Ook zo eentje die graag bijt. Vandaar de titel. Tilma, je hebt gelijk met betrekking tot het cliché. Ik had iets nodig om me aan vast te houden bij deze lastige opdracht. Daar zijn die wenkbrauwen en dat hart helaas ook uit ontstaan vrees ik.. Annette, dank voor je reactie en tips! Dat sprookjesboek was inderdaad iets wat een langer verhaal nodig had. De titel moest juist dreigend in zijn alledaagsheid zijn. Dat is dan ook niet helemaal gelukt. Maar ik ben ook wel blij met komisch :)