Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#249 - Vandaag even helemaal niets

De kinderen waren naar school, haar man was naar werk. Maria was alleen thuis. Tijd voor een kopje thee. Ze hield van dit moment van de dag voordat ze aan de slag ging, alle tijd en mogelijkheden nog voor zich. Ze neuriede terwijl ze de keuken in liep en de waterkoker vulde. Ze haalde een zakje groene thee uit de houten theedoos. De koelkast sloeg aan met een zacht zoemend geluid. ‘Waar ben jij bang voor?’ Stond er op het theezakje. Vandaag even helemaal niets. Ze leunde tegen het aanrecht en staarde uit het keukenraam terwijl ze op de waterkoker wachtte. De ramen moesten gelapt worden, ze waren smoezelig. De kozijnen waren ook eigenlijk wel weer aan een likje verf toe. Zorgen voor morgen. Maria neuriede. Achter haar begon de waterkoker te pruttelen. Het zoemen van de koelkast veranderde van toonhoogte en werd meer een soort zingen. Ongezien door Maria liep er vanonder de waterkoker een stroompje water over het aanrecht. Straks ging ze de zolder opruimen. Lisa kwam zaterdag logeren, dan moest het logeerbed wel vrij zijn. Nu stond het nog volgebouwd met spullen die eigenlijk naar de rommelmarkt moesten. Achter Maria gaf de koelkast een tikkend geluid en viel stil. Vanonder de waterkoker vormde zich een plas water over het hele aanrecht. Maria merkte het niet en staarde voor zich uit. De rozemarijn en de peterselie stonden er een beetje treurig bij in de vensterbank. Water nodig. Aan het borrelen van de waterkoker te horen was die nog wel een minuutje bezig. Ze kon eerst de kruidjes wel water geven. Met haar rechterhand wilde ze zich afzetten tegen het aanrecht, maar haar hand gleed weg in een plas water. Ze verloor haar evenwicht. In een reflex greep ze met haar andere hand naar de koelkast.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi alledaags. Lekker mijmerend, waardoor zaken over het hoofd gezien worden. De kruiden die water nodig hebben en het onheil dat vanuit het water komt en dan ook nog die koelkast. Met plezier gelezen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
"Oei, en morgen misschien wel nooit meer iets... " :rolleyes: Graag gelezen. Ondanks de horrorsuggestie naar het einde toe, mis ik wel wat meer dreiging... Het zoemen van de koelkast, staat volgens mij nu nog te veel op dezelfde toonhoogte als het ontspannen, opgewekte geneurie van de HP.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag N.N.D. Ik was helemaal mee met het goede humeur van HP, maar ik ben bang dat het allemaal niet zo goed afloopt. Graag gelezen en herkenbaar op veel punten. De dagelijkse routine. Die nu verstoort wordt. Door wie of wat? Met die vraag blijf ik zitten. :o

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@CoachMarijke, @Tilma: ik dacht dat de suggestie naar een elektrocutie leidt? Of een elektrisering? Met dat water en die zoemende koelkast?

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja lekker hoor, Tilma, filmisch beschreven. Prachtige opbouw van de spanning en aan het eind alles overgelaten aan de verbeelding van lezer. Zo lees ik ze graag. Eén taalzeurtje, omdat ik er bij het lezen over struikelde: ‘Waar ben jij bang voor?’ Stond er op het theezakje. ik zou er ‘Waar ben jij bang voor?’, stond er op het theezakje. van maken.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
HeyTilma, erg leuk hoe hier het huis zelf de horror is. Bijna alsof het zich opzettelijk wil ontdoen van haar gezapige bewoonster. Als die geniepige koelkast en de achterbakse waterkoker er niet waren geweest, had het zo een scene uit één van die anti-feministische wasmiddelreclames uit de jaren '50 kunnen zijn :).

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor jullie gave reacties. @N.D.D., ik vroeg me zelf ook af of het genoeg spannend was, maar ik ben vrij dicht bij de letterlijke interpreattie van de opdracht gebleven door de omgeving dreigend te laten zijn. Tegelijkertijd wilde ik niet alles heel spannend omschrijven. Ik heb goede dingen bij andere inzenders gezien, waar ik zelf niet op zou zijn gekomen. Zo leer je nog eens wat. Wat betreft je interpretatie; zo lees ik het zelf ook. @bartsnel, ook dank voor je gulle reactie. Je taalzeurtje is terecht. Ik zou het zelf liever ook niet met een hoofdletter schrijven, maar ik denk dat het programma deze automatisch er aan toegevoegd heeft.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het deed mij een beetje denken aan een scene uit 'Final Destination', een horrorfilm-reeks (er zijn er al een stuk of negen) waarbij het uiteindelijk gaat om hoe het personage om het leven gaat komen. Hier is dat wel duidelijk, al had je voor de extra laag nog ergens een andere dreiging kunnen opvoeren, maar dat zou ook nog later in het verhaal kunnen komen. Al met al een hele goede scene waarin ook een mooi contrast is tussen het zoete en de horror, waardoor je een extra laag krijgt. Twee dingen waar ik een opmerking over wil plaatsen is: Ongezien voor Maria. Hier springt de alwetende verteller wel erg op het podium. Dat ie er is, wil eigenlijk nog niet zeggen dat we hem ook willen zien. Later in je verhaal voer je het wel goed op. En deze: Water nodig. Schrijven is schrappen, maar dit is Jerommeke uit Suske en Wiske. Omdat het stuk al wat zoets heeft, zou de zin 'die hebben water nodig, dacht ze' of zoiets, niet misstaan. Maar, complimenten. Een heel goed stuk!

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de leuke reactie, Annette. Het 'ongezien voor Maria' heb ik er juist ingefrommeld omdat er anders echt nergens concrete dreiging is. Het is een little did he know" om de lezer te laten merken dat er wel iets onheilspellends aan de gang is. Misschien had de tekst het achteraf niet nodig. 'Water nodig' vond ik juist wel aardig. Het lijkt me precies de gedachte die je erbij zou hebben. Het is ook een beetje de 'follow up' van de eerdere 'zorgen voor morgen'. Bovendien klinkt er in door dat Maria meteen in actie komt. En ik zat al op 301 woorden. Na je feedback zie ik echter ook opeens alleen nog maar Jerommeke. Zo gaan die dingen.