Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#248 Verjaagd

 2 juni 2019 - 16:35
Ze smeet de deur dicht. Ik rende weg. Het enige wat ik hoorde waren mijn voetstappen die galmden door de smalle straten. Vlak voor de ingang van het station bleef ik een poosje stil staan. Ik keek nog eenmaal achterom, het indrukwekkende parlementsgebouw zou ik nooit meer vergeten. De coupé schommelde ietwat. Grijze rookpluimen doken op voor het raam. Bevroren regendruppels tikten tegen de ruit. Normaal gesproken zou het mij in slaap wiegen. Maar alles was zo veranderd. Afbeeldingen van weelderige landschappen waren van de wand getrokken. Ze zijn vervangen door Duitse posters met onder andere hakenkruizen. Één van de afbeeldingen trok mijn aandacht. Een vrouw met een vriendelijk gezicht hield haar twee kinderen vast; 'Die zukunft unserer kinder durch Adolf Hitler'. Mijn maag kromp ineen. Op dat moment greep mijn buurvrouw mijn hand beet, ze vroeg op zachte toon: 'Gaat het wel goed met je?' 'Ja', snikte ik. 'Heeft je man je verlaten?' Ik knikte maar. 'Ach arm kind, ik heb met je te doen.' Ik probeerde zo min mogelijk op te vallen. Ik zei niet veel, ik bedankte mijn buurvrouw voor haar mededogen. Mijn hart bonkte in mijn keel, de Duitse grens kwam steeds dichterbij. Kapot geschoten gebouwen zorgden voor een griezelig aangezicht. De locomotief minderde vaart. Ik hield mijn tas stevig tegen mij aangedrukt. Ik ben Betsy Huber, getrouwd met de heer Wagner, ik ben een geboren 'Ariër' uit Wenen. Mijn vader werkt in de mijnbouw, en mijn moeder is naaister bij een textielfabriek. Deze zinnen herhaalde ik onophoudelijk in mijn gedachten. De trein kwam tot stilstand. In de verte hoorde ik het afschuwelijke geklak van de SS'ers. 'Deine Papiere!' snauwde de Duitse soldaat. Zijn donkere ogen bezorgden mij een rilling. Ik moest opeens aan mijn moeder denken. Ze bevond zich ergens in Polen bij een concentratiekamp, maar op dat moment leek ze heel dichtbij te zijn. Mijn handen stopten met beven. Ik opende mijn tas, ik gaf mijn vervalste papieren. De soldaat knikte, ik mocht weer verder reizen. Het fragment heb ik gekozen uit; De Joodse bruid. (Van Edith Hahn Beer, met Susan Dworkin) Een intens en aangrijpend geschreven verhaal uit de oorlogstijd.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 juni 2019 - 8:58
Hallo Anke, … ik ken dit boek niet. Wat ik nu las is prachtig geschreven. Heb je dit fragment herschreven in je eigen woorden?

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 juni 2019 - 11:40
Hallo Anke, … ik ken dit boek niet. Wat ik nu las is prachtig geschreven. Heb je dit fragment herschreven in je eigen woorden?
Hoi Riny, Het fragment uit het boek heb ik als leidraad gebruikt. Ik heb zelf situaties verzonnen en bepaalde gelijksoortige gebeurtenissen (op het eind, als ze merkt dat haar moeder bij haar is) gebruikt om het verhaal een bepaalde sfeer te geven, die de schrijfster ook gaf. Ik heb zo goed mogelijk geprobeerd om in haar stijl te schrijven. Het boek bevat niet altijd leuke informatie, maar ik vind het echt een aanrader. Het geeft goed de oorlogssituatie weer, met alle spanningen en onzekerheden. Voor de hoofdpersoon was het een kwestie van overleven. Dank je Riny voor je positieve feedback :thumbsup:

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 juni 2019 - 14:02
Dag Anke, mooi fragment, mooi beschreven, mag ik op een paar 'foutjes' wijzen? (enfin, ik denk dat het foutjes zijn). De posters waren vervangen door posters met hakenkruizen; één daar van trok mijn aandacht: is het niet duidelijker: een van de afbeeldingen trok mijn aandacht, nu is het net of één van de hakenkruizen de aandacht vroeg Is het niet 'haar maag kromp ineen? Zukunft - Kinder griezelig aanzicht :o

Geen afbeelding
edwinchantalenquinten

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 juni 2019 - 19:31
Hoi Anke, mooi stukje dat mij wederom nieuwsgierig maakt naar het boek! Ik ben het eens met de opmerkingen van Marijcke. En is je eerste zin het citaat? Voor de rest van je verhaal zou je het anders ook weg kunnen laten. Ik vraag me nu af wie "zij" is, maar dat is voor de rest van het fragment eigenlijk helemaal niet van belang.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 juni 2019 - 20:44
Dag Anke, mooi fragment, mooi beschreven, mag ik op een paar 'foutjes' wijzen? (enfin, ik denk dat het foutjes zijn). De posters waren vervangen door posters met hakenkruizen; één daar van trok mijn aandacht: is het niet duidelijker: een van de afbeeldingen trok mijn aandacht, nu is het net of één van de hakenkruizen de aandacht vroeg Is het niet 'haar maag kromp ineen? Zukunft - Kinder griezelig aanzicht :o
Hoi Marijcke, Ik ben blij als mensen mij op mijn foutjes wijzen. Ik vind het altijd erg leerzaam. 'Haar maag kromp ineen', moet het natuurlijk zijn. Dat die fout mij niet eerder is opgevallen... Je hebt gelijk met de zin van de posters, die kan ik beter anders omschrijven. Het lijkt nu net of een poster met hakenkruis de aandacht trekt. Ik ga de zin direct aanpassen. Dank je voor je fijne reactie!

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 juni 2019 - 21:21
Anke , wat is dit een leuke opdracht deze week, ik maak kennis met zulke mooie boeken, deze van jou ook weer. Ik kon al een deel van een hoofdstuk lezen van Edith Hahn Beer, via internet ter beschikking gesteld, en ik vind dat jij het mooi evenaart, heel erg knap :thumbsup: . Het boek komt op mijn lijst, dank daarvoor. Fijne avond.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 juni 2019 - 11:13
Anke , wat is dit een leuke opdracht deze week, ik maak kennis met zulke mooie boeken, deze van jou ook weer. Ik kon al een deel van een hoofdstuk lezen van Edith Hahn Beer, via internet ter beschikking gesteld, en ik vind dat jij het mooi evenaart, heel erg knap :thumbsup: . Het boek komt op mijn lijst, dank daarvoor. Fijne avond.
Dat vond ik ook mw.Marie, er komen zoveel mooie boeken en bijzondere verhalen tevoorschijn. Eigenlijk zouden we deze opdracht vaker moeten krijgen... Veel leesplezier de komende tijd, en dank je voor je fijne reactie, dat doet mij goed!

Profile picture for user Schrijfcoach Mike van Holsteijn
Schrijfcoach Mike van Holsteijn

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2019 - 12:27
Goede tekst! Ik heb alleen een beetje moeite met dit stuk: [quote: Anke Kessels]Op dat moment greep mijn buurvrouw mijn hand beet, ze vroeg op zachte toon: 'Gaat het wel goed met je?' 'Ja', snikte ik. 'Heeft je man je verlaten?' Ik knikte maar. 'Ach arm kind, ik heb met je te doen.' Ik probeerde zo min mogelijk op te vallen. Ik zei niet veel, ik bedankte mijn buurvrouw voor haar mededogen.[/quote] Het is in het begin wel duidelijk dat met 'buurvrouw' de vrouw die naast haar zit wordt bedoeld, toch is het een beetje ongelukkige woordkeuze. Schrijf wat je bedoelt, anders raakt de lezer in de war, vooral ook door wat erna komt. De vrouw vraagt ineens, zomaar, zonder de vrouw te kennen of haar man haar heeft verhalen. Hoe kan een vrouw dit in één keer raden? Is ze helderziend? Of is ze stiekem toch de buurvrouw? Ja, ze heeft het dan wel fout, maar er is voor de buurvrouw geen reden om dit te denken (als dit wel zo is, is het interessant om dat aan te geven). Het gesprek met de vrouw valt zo een beetje uit de lucht, voor mijn gevoel voegt het niet echt iets toe aan het geheel. Graag gelezen!

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 juni 2019 - 19:21
Goede tekst! Ik heb alleen een beetje moeite met dit stuk: [quote: Anke Kessels]Op dat moment greep mijn buurvrouw mijn hand beet, ze vroeg op zachte toon: 'Gaat het wel goed met je?' 'Ja', snikte ik. 'Heeft je man je verlaten?' Ik knikte maar. 'Ach arm kind, ik heb met je te doen.' Ik probeerde zo min mogelijk op te vallen. Ik zei niet veel, ik bedankte mijn buurvrouw voor haar mededogen.
Het is in het begin wel duidelijk dat met 'buurvrouw' de vrouw die naast haar zit wordt bedoeld, toch is het een beetje ongelukkige woordkeuze. Schrijf wat je bedoelt, anders raakt de lezer in de war, vooral ook door wat erna komt. De vrouw vraagt ineens, zomaar, zonder de vrouw te kennen of haar man haar heeft verhalen. Hoe kan een vrouw dit in één keer raden? Is ze helderziend? Of is ze stiekem toch de buurvrouw? Ja, ze heeft het dan wel fout, maar er is voor de buurvrouw geen reden om dit te denken (als dit wel zo is, is het interessant om dat aan te geven). Het gesprek met de vrouw valt zo een beetje uit de lucht, voor mijn gevoel voegt het niet echt iets toe aan het geheel. Graag gelezen![/quote] Hoi Mike, Ik ben het met je eens over de woordkeuze van buurvrouw. Ik heb erover getwijfeld om het uit te leggen. In het boek vraagt een mevrouw (en andere mensen) of ze 'liefdesverdriet' heeft. Dat is de reden dat ik die vraag heb overgenomen. Het boek is (auto) biografisch, ik ga ervanuit dat het echt zo is gegaan. Ik moest mij ook een beetje aan het aantal woorden houden, soms heb ik uitschieters, dat wilde ik nu niet. Maar het is wel een aandachtspuntje ;) Dank voor je fijne feedback!