#247 Verloren liefde?

Hijgend kijk ik naar de plek waar eens de schouw was. Het zweet staat op mijn voorhoofd en mijn shirt vertoont zweetplekken onder mijn oksels en op mijn rug. Die haard gaf zich niet snel gewonnen, maar het is me toch gelukt. Nog één flinke klap en dan heb ik ook de laatste stenen weggeslagen. Sinds een paar maanden ben ik de trotse eigenaar van een oud en vervallen koetshuis uit 1880. Het is al eens verbouwd tot woonhuis, maar de vorige eigenaar heeft het helemaal laten verslonzen. Het stond op de lijst om gesloopt te worden, maar ik heb het voor een leuk bedrag weten te kopen. Het was liefde op het eerste gezicht en ik ben vastberaden het weer in zijn oude glorie te herstellen. Ik ben begonnen in de woonkamer. De schouw is zwaar beschadigd en slopen is de enige optie. In de archieven heb ik afbeeldingen gevonden van hoe het er oorspronkelijk uit heeft gezien en zo moet het ook weer hersteld worden. Net als ik de sloophamer weer ter hand wil nemen, zie ik achter de laatste stenen iets zitten. Het slopen heeft nogal wat stof veroorzaakt waardoor het me niet eerder is opgevallen. Als ik de meeste stof heb weggeveegd, zie ik een stuk doek. Ik pak het op en voel dat het ergens omheen gewikkeld is. Ik trek mijn werkhandschoenen uit en ik vouw het doek open. Tot mijn verbazing komt er een puntgaaf kistje tevoorschijn. Mijn hart begint sneller te slaan. Je hoort wel eens van die verhalen over de vondst van een schat in oude huizen en nu sta ik hier met een kistje in mijn hand. Het is van donker hout, prachtig bewerkt met sierlijke krullen, niet veel groter dan mijn hand. Ik zoek een plekje waar ik even kan gaan zitten. Voorzichtig maak ik het kistje open. De binnenkant is bekleed met een rode, fluweelachtige stof. Ondanks de lap stof die eromheen zat, is de binnenkant behoorlijk stoffig geworden. Ik blaas zo goed mogelijk weg en zie een klein zwart zakje liggen dat dichtgeknoopt is met een lint. In het zakje ontdek ik twee ringen. Met bevende vingers haal ik ze uit het zakje. De grootste van de twee is een gladde ring, ik denk van goud. In de ring lijkt iets gegraveerd, maar het is lastig te zien wat er staat. De kleinste ring is naar mijn idee van zilver en prachtig bewerkt. Een tiental kleine glinsterende steentjes vormen een krans rond een flonkerende rode diamant. Dan ziek ik ook een kaartje op de bodem van het kistje. Er staat iets op geschreven, maar het is nauwelijks leesbaar. De letters zijn vervaagd. Ik probeer te lezen wat er staat. Het lijkt een naam, geschreven in een sierlijk handschrift. Met veel moeite ontcijfer ik nog wat meer woorden: liefste, gebroken hart, in eeuwigheid, niet zonder u. Ik krijg tranen in mijn ogen. Beelden van een tragische liefde flitsen door mijn hoofd. Wat zou hier gebeurd zijn?