Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#247 Verloren liefde?

Hijgend kijk ik naar de plek waar eens de schouw was. Het zweet staat op mijn voorhoofd en mijn shirt vertoont zweetplekken onder mijn oksels en op mijn rug. Die haard gaf zich niet snel gewonnen, maar het is me toch gelukt. Nog één flinke klap en dan heb ik ook de laatste stenen weggeslagen. Sinds een paar maanden ben ik de trotse eigenaar van een oud en vervallen koetshuis uit 1880. Het is al eens verbouwd tot woonhuis, maar de vorige eigenaar heeft het helemaal laten verslonzen. Het stond op de lijst om gesloopt te worden, maar ik heb het voor een leuk bedrag weten te kopen. Het was liefde op het eerste gezicht en ik ben vastberaden het weer in zijn oude glorie te herstellen. Ik ben begonnen in de woonkamer. De schouw is zwaar beschadigd en slopen is de enige optie. In de archieven heb ik afbeeldingen gevonden van hoe het er oorspronkelijk uit heeft gezien en zo moet het ook weer hersteld worden. Net als ik de sloophamer weer ter hand wil nemen, zie ik achter de laatste stenen iets zitten. Het slopen heeft nogal wat stof veroorzaakt waardoor het me niet eerder is opgevallen. Als ik de meeste stof heb weggeveegd, zie ik een stuk doek. Ik pak het op en voel dat het ergens omheen gewikkeld is. Ik trek mijn werkhandschoenen uit en ik vouw het doek open. Tot mijn verbazing komt er een puntgaaf kistje tevoorschijn. Mijn hart begint sneller te slaan. Je hoort wel eens van die verhalen over de vondst van een schat in oude huizen en nu sta ik hier met een kistje in mijn hand. Het is van donker hout, prachtig bewerkt met sierlijke krullen, niet veel groter dan mijn hand. Ik zoek een plekje waar ik even kan gaan zitten. Voorzichtig maak ik het kistje open. De binnenkant is bekleed met een rode, fluweelachtige stof. Ondanks de lap stof die eromheen zat, is de binnenkant behoorlijk stoffig geworden. Ik blaas zo goed mogelijk weg en zie een klein zwart zakje liggen dat dichtgeknoopt is met een lint. In het zakje ontdek ik twee ringen. Met bevende vingers haal ik ze uit het zakje. De grootste van de twee is een gladde ring, ik denk van goud. In de ring lijkt iets gegraveerd, maar het is lastig te zien wat er staat. De kleinste ring is naar mijn idee van zilver en prachtig bewerkt. Een tiental kleine glinsterende steentjes vormen een krans rond een flonkerende rode diamant. Dan ziek ik ook een kaartje op de bodem van het kistje. Er staat iets op geschreven, maar het is nauwelijks leesbaar. De letters zijn vervaagd. Ik probeer te lezen wat er staat. Het lijkt een naam, geschreven in een sierlijk handschrift. Met veel moeite ontcijfer ik nog wat meer woorden: liefste, gebroken hart, in eeuwigheid, niet zonder u. Ik krijg tranen in mijn ogen. Beelden van een tragische liefde flitsen door mijn hoofd. Wat zou hier gebeurd zijn?

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi. Graag gelezen. :thumbsup:
Ik ook, maar aan het einde van het stukje vroeg ik me af: waar is de rest? Ik wil naar de volgende pagina om het antwoord te lezen op de vraag waarmee het stukje eindigt ;-)

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtig geschreven verhaal. Ik zag de reclame van eind vorig jaar van de Hornbach voor me bij het slopen van de schouw door de hp. Dus beeldend geschreven, knap! Fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Fief, Wat mooi om te lezen hoe iedereen zijn fantasie op geheel eigen wijze gebruikt om iets met het kistje te doen. Je hebt het mooi beeldend geschreven. Het open einde maakt het voor mij sterk want je schenkt mij de ruimte om de rest met mijn eigen fantasie in te vullen. Dat maakt het spannend. En natuurlijk ben je ook beperkt met 500 woorden, zoals je zelf ergens terecht opmerkt. Persoonlijk zou ik de indeling in alinea's in zo'n kort verhaal weglaten. Gewoon lekker doorschrijven en alleen een nieuwe regel als er sprake is van een dialoog. Dan wordt het verhaal een mooi geheel. Verder vind ik dat je een fijn verhaal hebt geschreven. Ik heb het met veel plezier gelezen. Dank je wel. Groeten, Ingeborg

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Leuk verhaal, dat zomaar waar gebeurd kan zijn. Wat mij betreft laat je de laatste zin weg, laat dat maar aan de lezer over. Verdiep je eens in de 'show don't tell' manier, dat zou mij je verhaal nog net wat meer naar binnen trekken. Nu beschrijf je nog veel en blijf ik wat op afstand, terwijl je wel sterke beelden gebruikt en vlotte zinnen schrijft. Klein verschrijfinkje: 'Dan ziek ik ook ..' Een k na zie. Zeker een vervolg waard.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Verdiep je eens in de 'show don't tell' manier, dat zou mij je verhaal nog net wat meer naar binnen trekken. Nu beschrijf je nog veel en blijf ik wat op afstand, terwijl je wel sterke beelden gebruikt en vlotte zinnen schrijft. Klein verschrijfinkje: 'Dan ziek ik ook ..' Een k na zie. Zeker een vervolg waard.
Hoi Hadeke, Bedankt voor je reactie. De schrijffout had ik ook al gezien. Volgende keer beter mijn tekst nakijken voor ik het instuur. Wat bedoel je precies met de "show don't tell" manier? Daar wil ik wel meer over weten. Groetjes

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Fief, Je hebt een mooi en beeldend verhaal geschreven. Ik kon alles zien gebeuren, goed gedaan. Het kistje is veel waard denk, daar zou ik ook wel een schouw voor willen slopen ;) Graag gelezen.