Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#247 Opa

 25 mei 2019 - 17:59
Lieve Doortje, Ik wil een briefje schrijven aan jou. Wat een zaligheid als ik bij jou, de kinderen, vader en familie zal zijn terug gekeerd. Ik wist niet dat er zoiets bestond. Jij, beste Door, had het toch bij het rechte eind. Dat zag ik aan je gezicht bij de school. Ik had niets in de gaten, ik was gerust omdat er zoveel oude mensen mee moesten. Zelfs aan de grens was ik nog niet ongerust. Goddank, dat ik die boterhammen heb meegekregen, anders was ik de eerste dagen vergaan van de honger. Ik slaap op een matras van stro, mijn kleren houd ik aan. Dikwijls lig ik 's nachts te rillen in bed. Het is pas oktober, de wintermaanden liggen nog in het verschiet. Doch ik hoop altijd het beste, ik vertrouw op de Goede God dat hij ons allen hier op aarde weer zal verenigen. Die gedachte stelt mij gerust. Elke nacht hoor ik geritsel, ik mag van geluk spreken dat ik bovenin het stapelbed lig. Eenmaal per week krijgen wij een blokje zeep, dan mogen we ons wassen. Hoewel het water zo koud is als in de bergen, kijk ik er elke keer naar uit. De mensen hoesten veel, er gaat een gerucht dat er tuberculose heerst. Binnenkort worden onze hoofden kaal geschoren. Het zou de luizenplaag tegen moeten gaan. Op dit ogenblik is er weer een luchtalarm, het duurt al bijna een uur. Het is iedere dag, vaak twee tot wel vier uur lang. Dan moet iedereen naar de bunker. Een geur van urine en uitwerpselen doen mij altijd huiveren. De dreunen gaan door merg en been. Soms red ik het niet, dan duik ik weg in een hoek en bid ik tot Onze Lieve Heer. Eten krijgen wij hier nauwelijks. Af en toe vinden we een paar aardappelen, daar maken we soep van. Er wonen hier ook goede mensen. Sinds enkele dagen krijg ik brood van een Duitse vrouw. Ze wacht op mij aan de andere kant van het prikkeldraad. Het brood verstop ik gauw onder mijn kleren. Ik ben haar dankbaar, ze maakt het leven iets aangenamer. Het werk vergt veel van ons. Een stuk touw zorgt ervoor dat mijn broek niet van mijn middel zakt. Mijn vingers staan krom van het urenlange spitten. Er moeten loopgraven rondom een gedeelte van Hannover komen. Er is ons beloofd dat we naar huis mogen als de loopgrachten klaar zijn. Lieve Doortje, ik hoop dat je op mij wacht. Ik verlang zo naar jou en de kinderen. Ik zie jullie vaak in mijn verbeel...

Profile picture for user N.D.D.
N.D.D.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2019 - 8:56
Graag gelezen, Anke. Een brief die nooit is afgeraakt en nooit ter bestemming is gekomen? Intriest verhaal met tegelijk veel schoonheid in. :thumbsup:

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2019 - 12:33
Heel mooi beschreven, Anke, hoewel het natuurlijk erg triestig en pijnlijk is wat die persoon wordt aangedaan. En met hem vele duizenden anderen. Hoe overleef je zoiets? En het oorlog voeren gaat maar door! Misschien komen er ooit betere tijden voor de mensheid. Ik hoop het zo. Nog een fijne zondag toegewenst. :)

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2019 - 13:25
Anke, ik sluit me aan bij bovenstaande reacties: mooi geschreven, maar erg akelig en triest. Knap hoe je door je stijl zo de oorlog en "Arbeidsinsatz" mij als lezer laat voelen. Gek mij leidde dit 'kistje' ook al tot de 2de WO. Fijne zondag.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2019 - 13:54
Heel mooi beschreven, Anke, hoewel het natuurlijk erg triestig en pijnlijk is wat die persoon wordt aangedaan. En met hem vele duizenden anderen. Hoe overleef je zoiets? En het oorlog voeren gaat maar door! Misschien komen er ooit betere tijden voor de mensheid. Ik hoop het zo. Nog een fijne zondag toegewenst. :)
Hoi Marijcke, Het was een vreselijke tijd voor de mensen die toen leefden. Ik heb citaten gebruikt uit het dagboek van mijn opa. Het raakt mij nog elke keer als ik erover schrijf. Ik denk dat de Duitse vrouw die hem eten gaf zijn redding is geweest. Na de bevrijding is hij ontsnapt met een oude Amerikaanse truck. Het was erg gevaarlijk om ermee te rijden in het bergachtigtige gebied, de remmen waren namelijk stuk. Later is hij met een groepje te voet verder gegaan. En kon hij af en toe met een bus of auto meereizen. Hij kwam als een verwilderd man thuis. Laten we hopen dat de oorlogen ooit verdwijnen! Dank voor je positieve reactie, nog een fijne zondag :thumbsup:

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 mei 2019 - 14:09
Graag gelezen, Anke. Een brief die nooit is afgeraakt en nooit ter bestemming is gekomen? Intriest verhaal met tegelijk veel schoonheid in. :thumbsup:
Hoi N.DD, De brief eindigt abrupt omdat ik het inderdaad wilde laten lijken dat hij nooit op zijn bestemming zou aankomen. Ik had het verhaal van mijn opa uit de oorlogstijd in mijn achterhoofd. Ik heb er ook citaten uitgehaald. Hij schreef een dagboek tijdens zijn periode in het concentratiekamp. Een tijdje na de oorlog kwam mijn familie erachter dat hij een dagboek had geschreven. De verhalen zijn eigenlijk pas later ontdekt. Dank voor je fijne reactie!

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2019 - 15:07
Hallo Anke, … wat heb je dat mooi beschreven. Ik zag ook foto's uit die tijd voor me. Wat me vertederde was die Duitse vrouw. Ik moest denken aan mijn moeder: zij zei altijd wanneer het over soldaten ging, vriend of vijand maakte niet uit - : 'ach, die jongens toch, ze zijn nog zo jong en ze hebben ook een moeder.' Dank voor je verhaal.

Geen afbeelding
IngeborgNL

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2019 - 18:09
Hallo Anke, Een hele intense brief. Enerzijds is het heel triest hoe je de brief 'afhaakt', maar vanuit creatief oogpunt vind ik het heel mooi. Ik heb het met een van de andere schrijvers gehad over het gebruik van Oud-Hollandse woorden, zoals mensch. Dat is het enige waar ik in je brief een beetje over struikel. Je doet er goed aan om dat consequent door te voeren (en dat is best ingewikkeld) of helemaal niet. Op deze manier leidt het af van de kern van je verhaal zonder dat het wat toevoegt. Ik zou het niet doen in elk geval. Je brief heeft het zeker niet nodig. Maar verder heb je een prachtige indringende brief geschreven die door de beschrijvingen en het open einde toch een wrang gevoel achterlaten. Mooi gedaan! Groeten, Ingeborg

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2019 - 19:59
Hallo Anke, … wat heb je dat mooi beschreven. Ik zag ook foto's uit die tijd voor me. Wat me vertederde was die Duitse vrouw. Ik moest denken aan mijn moeder: zij zei altijd wanneer het over soldaten ging, vriend of vijand maakte niet uit - : 'ach, die jongens toch, ze zijn nog zo jong en ze hebben ook een moeder.' Dank voor je verhaal.
Hoi Riny, Dank je voor je compliment, fijn om te lezen ;) De Duitse vrouw heeft waarschijnlijk het leven van mijn opa gered. Zonder haar hulp had hij het denk ik niet overleefd. Je moeder had wel gelijk, de oorlog maakt aan beide kanten slachtoffers.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2019 - 20:14
Hallo Anke, Een hele intense brief. Enerzijds is het heel triest hoe je de brief 'afhaakt', maar vanuit creatief oogpunt vind ik het heel mooi. Ik heb het met een van de andere schrijvers gehad over het gebruik van Oud-Hollandse woorden, zoals mensch. Dat is het enige waar ik in je brief een beetje over struikel. Je doet er goed aan om dat consequent door te voeren (en dat is best ingewikkeld) of helemaal niet. Op deze manier leidt het af van de kern van je verhaal zonder dat het wat toevoegt. Ik zou het niet doen in elk geval. Je brief heeft het zeker niet nodig. Maar verder heb je een prachtige indringende brief geschreven die door de beschrijvingen en het open einde toch een wrang gevoel achterlaten. Mooi gedaan! Groeten, Ingeborg
Hoi Ingeborg, Dank voor je positieve reactie, dat doet mij goed. Ik begrijp wat je bedoelt, het Oud-Hollands verstoort het verhaal. Ik heb getwijfeld om het zo te verwerken. Omdat mijn opa op die manier schreef, en ik zijn verhaal als leidraad heb gebruikt, heb ik de woorden ook zo overgenomen. Misschien ga ik het aanpassen, ik ga er over nadenken. Dank je voor je feedback!

Profile picture for user Fief
Fief

Lid sinds

5 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 mei 2019 - 23:06
Mooi verhaal Anke. Nee dat zeg ik verkeerd. Het is natuurlijk een triest verhaal, maar mooi geschreven. Het had een brief van mijn vader kunnen zijn geweest. Het dagboek van je opa zou zomaar een inspiratiebron voor een boek kunnen zijn. groetjes, Fief

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 mei 2019 - 12:03
Mooi verhaal Anke. Nee dat zeg ik verkeerd. Het is natuurlijk een triest verhaal, maar mooi geschreven. Het had een brief van mijn vader kunnen zijn geweest. Het dagboek van je opa zou zomaar een inspiratiebron voor een boek kunnen zijn. groetjes, Fief
Hoi Fief, Dank voor je reactie. 'Het had een brief van mijn vader kunnen zijn', beschouw ik als een compliment. Jammergenoeg is veel tekst uit het dagboek (voor mij) onleesbaar. Maar wie weet komt het ooit uit in boekvorm...

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 28 mei 2019 - 21:13
Indringend. En dat het zo binnenkomt is een compliment aan je schrijfstijl. Ik ben het wel eens met Ingeborg over de spelling. Ik denk dat je wel de archaïsche woorden kunt gebruiken, maar de hedendaagse spelling moet toepassen, anders gaat de lezer (ieder geval ik) denken: Is heersen niet heerschen en verenigen niet vereenigen? Ik schrijf het wat zwart/ wit, maar je zult me snappen. De kracht zit al in woorden als: dikwijls, doch, zaligheid, goede God (misschien goede ook met een hoofdletter). Wat mij betreft dus geen 'mensch' of 'zoo', maar vooral die allesverklarende oude woorden en zinsconstructies.

Profile picture for user Anke Kessels
Anke Kessels

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 mei 2019 - 12:09
Indringend. En dat het zo binnenkomt is een compliment aan je schrijfstijl. Ik ben het wel eens met Ingeborg over de spelling. Ik denk dat je wel de archaïsche woorden kunt gebruiken, maar de hedendaagse spelling moet toepassen, anders gaat de lezer (ieder geval ik) denken: Is heersen niet heerschen en verenigen niet vereenigen? Ik schrijf het wat zwart/ wit, maar je zult me snappen. De kracht zit al in woorden als: dikwijls, doch, zaligheid, goede God (misschien goede ook met een hoofdletter). Wat mij betreft dus geen 'mensch' of 'zoo', maar vooral die allesverklarende oude woorden en zinsconstructies.
Hoi Hadeke, Ik begrijp wat je bedoelt, ik ga de Oud-Hollandse woorden aanpassen. Om de hele brief op die manier te schrijven vond ik erg lastig, mede daarom heb ik voor een paar woorden gekozen. Maar ik ga het veranderen. Dank voor je advies en je compliment!