#247 Brief uit het kistje
Londen, 7 september 1940
Lieve Adelaide.
Ik schrijf deze brief tijdens den inval van den Duitsch.
Het leven is hier in een ware hel veranderd. Excuus voor mijn woordkeuze, maar dit is waarom ik je zo dringend wensch te schrijven.
Ik hoop en verlang je te zien. Maar als ik voel hoe het hier tekeer gaat, koester ik weinig hoop.
Mijn gedachten gaan terug naar vorig zomer, 12 augustus 1939, de geboorte van onze eerstgeborene Pieter. Wat was jij moedig, lieve meid van me. Temidden van de hitte die nazomer ging jij dapper door. Ik, de grote bangerik, probeerde je bij te staan. Gelukkig mocht ik van de dokter aan jouw zijde zijn. Jij streed en wat heb je mij gelukkig gemaakt met een stamhouder!
We kunnen het niet meer vertellen aan mijn ouders echter, wat zouden ze trots op je geweest zijn, zoveel is zeker.
Diepe dankbaarheid is in mijn hart en geest voor alles wat ik van jou en je ouders heb mogen ontvangen. Ik hoop nog zoveel voor jullie te kunnen betekenen.
Als ik het hier zie met de volledig het zicht belemmerende stofwolken en de adem afsnijdende brandlucht, dan wordt het me weemoedig om het hart.
Niemand die hulp biedt. Ikzelf kan niet weg bij de schoorsteen, het zou de veiligste plek zijn in ons huis.
Ik beloof je dat ik zal overleven, zodat we samen onze zoon zullen zien opgroeien tot een waardig man. Onze trouwe hond ligt aan mijn voeten. Hector jankt af en toe zachtjes, zijn oren liggen plat in zijn nek.
Liefste Adelaide, ik kijk in zijn hondenogen, wat moet ik met hem doen in deze barre tijden?
Vergeef me dat ik zo egoïstisch ben mijn situatie met je te delen.
Iedere inslag gaat gepaard met helse fluittonen, doet de aarde schudden en steeds vallen grote brokstukken links en rechts naast ons.
Kunnen ze dan niets heel laten… . Kan er niemand ingrijpen?
Waar zijn de hoge Heren van het beleid?
Oorlog mijn lief, wie heeft dat ooit uitgevonden. Het zal terug te voeren zijn op het aardse paradijs.
Adelaide begrijp me goed, nooit of te nimmer zal ik jou vergelijken met Eva.
Als we elkaar niet meer mogen ontmoeten: wees moedig, zoals ik je ken. Vertel onze zoon van deze wrede oorlog en leer hem nooit een conflict met geweld op te lossen.
Als hij naar jouw aardt zal hij beminnelijk, opgetogen en vreedzaam zijn. Laat hem de best mogelijke opleiding volgen, zodat hij kan bereiken hetgeen hij wenscht.
Laat hem vooral naar jou omkijken mijn lief.
Mijn liefste voor eeuwig de jouwe,
Thomas.
Mooi Marie! Was het woord
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Of hoe een brief een
Lid sinds
6 jaarRol
@Marie: mooie brief. En weer
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Dag lieve mw.Marie, Wat een
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Fief schreef: Mooi Marie! Was
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Bruno Lowagie schreef: Of hoe
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
N.D.D. schreef: @Marie: mooie
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Coach Marijcke Cauwe
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Hallo Marie, Je hebt een hele
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Hallo mw.Marie, ... je maakt
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
IngeborgNL schreef: Hallo
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Riny schreef: Hallo
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Hoi Mw.Marie, Het zou zomaar
Lid sinds
7 jaarRol
Anke Kessels schreef: Hoi
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
mw.Marie schreef: Anke
Lid sinds
7 jaarRol