Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#245 #Grans en Hietje

Een lastige! En helaas niet binnen het aantal woorden, maar het sprookje van Hans en Grietje was toch wat groter dan ik dacht en moeilijk in te korten... Grans en Hietje Aan de rand van een buitenwijk in Amsterdam woonde eens een freelance schrijver met zijn vrouw en twee kinderen. Het jongetje heette Grans en het meisje Hietje. Met de verhoging van de btw op levensmiddelen werden zij afhankelijk van de voedselbank. Hierop zei de man tegen zijn vrouw: ‘Er is simpelweg niet genoeg eten. Laten we de kinderen diep Amsterdam Bijlmer inlokken en daar achterlaten.’ De vrouw kon dit niet over haar hart verkrijgen. ‘Wat als ze worden aangevallen door duiven?’ Hierop zei hij: ‘Het is dat of alle vier sterven van de honger.’ De kinderen, die niet konden slapen door hun overmatig telefoongebruik, hoorden alles. Hietje weende hierop bittere tranen, maar Grans bedacht een list. De volgende dag werden Grans en Hietje door hun ouders gewekt. ‘Kom, kinders. We moeten naar de voedselbank.’ Terwijl ze dieper Amsterdam Bijlmer inliepen liet Grans om de zoveel meter een autowasmuntje vallen dat hij de vorige avond stiekem had gepakt van vader. Eenmaal aangekomen zei vader: ‘Jullie moeten nu in de rij gaan staan voor de voedselbank. Dan brengen wij nog even het oud papier weg.’ Helaas was de rij erg lang en moesten ze het doen met een krop bruine sla en een halfje wit brood. Door het spoor van autowasmuntjes vonden ze echter hun huis terug waarop moeder hen verrukt verwelkomde. Helaas was het halfje brood ook snel op en leed het gezin opnieuw honger. ‘We moeten ze nog verder lokken, anders komen ze weer terug,’ pushte Vader. ‘Deze keer nemen drastische maatregelen: we lokken ze naar Almere Centrum.’ De vrouw jammerde klaaglijk: ‘Dit kan je ze niet aandoen. Wat als ze worden aangesproken door mensen van De Wachttoren?’ De man was echter onverbiddelijk. De kinderen, die niet konden slapen na het gamen, hoorden alles. Ook nu bedacht Grans een list. De volgende ochtend gingen ze weer op pad. Grans had Jengablokjes in zijn zak zitten die hij de vorige avond had stiekem had gepakt. Tot hun grote schrik pakten ze echter de Metro. Eenmaal in het centrum van Almere maande vader Grans en Hietje de Metro uit. In de veronderstelling dat hun ouders achter hen liepen, schuifelden ze meegevoerd met andere reizigers het station uit. Buiten ontdekten zij dat vader en moeder er niet waren. ‘Wat doen we nu?’ Hietje weende bittere tranen. Het werd middag en ze zagen een krassende meeuw op een lantaarnpaal zitten. Toen hij de kap van de lantaarnpaal had ondergescheten klapte hij met zijn vleugels en vloog voor hen uit. Grans en Hietje liepen achter het beest aan, terwijl ze onderweg een vrouw met een flyer van De Wachttoren in de hand afwimpelden. De meeuw zette de landing in en ging op een dak verder zitten krijsen en pas toen viel het Grans en Hietje op dat het huisje in alle kleuren van de regenboog geschilderd was. Ze tuurden door het raam naar binnen. ‘Wie gluurt er in mijn huisje?’ klonk een stem. Betrapt deinsden de twee achteruit. De voordeur ging open en een oude heks stak haar hoofd naar buiten. ‘Zijn jullie verdwaald? Kom toch verder,’ maande ze en Grans en Hietje volgden gedwee. Eenmaal binnen veranderde de toon en kwam de heks dreigend naar voren. ‘Ik heb zo’n honger! Ik ga jullie opeten!’ Op dat moment kwam Hietje in actie en haalde haar telefoon uit haar zak. Ze typte wat en zei: ‘Als je het maar laat, anders druk ik op verzenden!' Op haar scherm had ze de tweet: #metoo en het adres getypt. ‘Sorry, niet doen! Ik ben mezelf niet als ik trek heb! Ze pakte vervolgens een chocoladereep met stukjes pinda en veranderde pardoes in een jonge vrouw. Diezelfde middag werden Grans en Hietje door de vrouw thuisgebracht waarna vader en moeder dolblij waren hen te zien. Ze leefden nog relatief lang en gematigd gelukkig.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hahaha, eerst dacht ik dat je de namen naar het West-Vlaams vertaald had. In West-Vlaanderen spreken we de H vaak uit als G, en omgekeerd. Wij spreken dus niet over Hans en Grietje, maar over Gans en Hrietje. (In de Kerk is het ook altijd lachen geblazen als de priester over de Geilige Heest begint de preken.) Ik zie dat je gekozen hebt voor een gematigd gelukkig einde. Daardoor wordt het sprookje wel heel realistisch :D Ik heb goed gelachen met de vele leuke details.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Jascha mooi eigentijdse thema's erin gebracht, de voedselbank, de kinderen naar Almere brengen :D Het maakt je verhaal leuk om te lezen. Persoonlijk word ik altijd een beetje moe van deze ombouw van namen Grans en Hietje, maar dat is echt iets van mij, wellicht vinden anderen het heel leuk. Het stokt voor mij in het lezen. Ik wens deze schrijver met vrouw en kinderen een fijne toekomst toe, gelukkig waren ze dolblij dat de kinderen weer terug waren. Fijne avond.

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Bruno Lowagie en mw.Marie, Haha hoe dan ook doen Hans en Grietje de gemoederen bezighouden, in welke zin dan ook. Omdraaien van namen is flauw maar soms toch leuk

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Jascha: graag gelezen. :thumbsup: Maar inderdaad: het hele sprookje is moeilijk te vatten in de woordenlimiet. Misschien was het niet nodig om het hele verhaal te willen vertellen, want dat kennen we allemaal. Misschien was het beter geweest als je gewoon begon met de derde laatste alinea? "Het werd middag en ze zagen een krassende meeuw op een lantaarnpaal zitten." Een mooie zin om te beginnen, toch?

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Jascha: Misschien was het beter geweest als je gewoon begon met de derde laatste alinea? "Het werd middag en ze zagen een krassende meeuw op een lantaarnpaal zitten." Een mooie zin om te beginnen, toch?
Zeker, maar vind het andere deel ook gewoon leuk om uit te schrijven. :D Dilemma...

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jascha, ... weer lees ik zo'n pracht verzinsel Ik zit met stomheid geslagen achter mijn computer; in dit geval tablet.

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het aantal woorden is niet het belangrijkste. Die limiet is ook bedoeld om het voor mij nog behapbaar te maken. Ik weet niet of het beroep van de vader in dit verhaal iets zegt over je eigen beroep, maar die conclusie dringt zich toch wel een beetje aan me op (waarom trouwens ‘writer’ en niet gewoon ‘schrijver’?). Als dat zo is (en anders eigenlijk ook wel) vind ik wel dat je het aan je stand verplicht bent om je tekst nog even na te lezen als je ermee klaar bent. (Je kunt hem via de daarvoor bestemde knop ook nog heel gemakkelijk aanpassen nadat je hem hebt geplaatst, mocht je dat nog niet weten): de tekst bevat toch wel erg veel onnodige taalfouten. Ik vermeld er één: ‘waarop moeder hen verrukt verwelkomden.’ (hier moet natuurlijk ‘verwelkomde' staan). Er komt ook een aantal iets subtielere fouten in de tekst voor maar nogmaals, Voor een professioneel schrijver kunnen die natuurlijk ook echt niet. Ik noem er drie: - ‘De kinderen die niet konden slapen door hun overmatig telefoongebruik hoorden alles’ –> hier zijn komma’s nodig om er een uitbreidende bijzin van te maken. Zoals het er nu staat moeten er nog ergens wat extra kinderen rondlopen (die wél konden slapen). - ‘…liet Grans om de zoveel meter een carwashmuntje vallen die hij de vorige avond stiekem had gepakt van vader. (‘een muntje die…’ is natuurlijk niet correct. - ‘Toen hij de kap van de lantaarnpaal had ondergescheten klapte het met zijn vleugels’ : ‘het’ moet gewoon weer ‘hij’ zijn. Maar goed, ik heb ook wel wat positiefs te melden hoor. De letteromkering in de namen stoort mij niet. Ik vind het wel goed om op een of andere manier te signaleren dat er iets ‘vreemds’ aan de hand is met het sprookje, en dit vind ik een prima manier. De context is leuk, grappig en behoorlijk consequent doorgevoerd, met onder meer de Bijlmer, Almere - waar heel futuristisch een metro naar toe gaat - en De Wachttoren). De carwashmuntjes vind ik niet helemaal logisch (en opnieuw: waarom niet gewoon een Nederlands woord?), want hoe komt die man daaraan? Die kosten immers ook geld. En met de verhoging van de btw (kleine letters graag) kunnen ze natuurlijk best nog wel eten kopen, alleen niet meer genoeg. Zoals jij het nu hebt staan, kunnen ze daardoor opeens helemaal geen eten meer kopen. De ontknoping vind ik erg geslaagd. Het is zeker een goed afgerond geheel. Het gebruik van de chocoladereep met pinda vind ik super gevonden, heel subtiel en hilarisch (ik snapte de grap pas bij tweede lezing, maar dat betekent niet dat er iets mis mee is – er zijn vast ook alertere lezers!). Ik vind de suggestie van N.D.D. ook wel een hele goede, maar ik kan me ook voorstellen dat je juist lol had in het schrijven van dat eerste stuk (en dat lees je er ook wel aan af, dus zonde om te schrappen).

Lid sinds

14 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Katja, Bedankt voor de uitgebreide feedback! Ik ben er blij mee en heb de nodige aanpassingen gedaan. Ik ben verre van een schrijver en ben eigenlijk pas sinds jaren weer op dit forum gekomen deze maand. Door onder andere deze schrijfopdrachten hoop ik dit soort taalfouten in de toekomst te vermijden. Wanneer ik een stuk eenmaal geschreven heb, merk ik dat ik snel blind wordt voor dergelijke fouten tot iemand mij erop wijst. Dan denk ik: o, natuurlijk. Ik kijk uit naar de volgende opdracht :D