Schrijfopdracht # 244 – Onterechte doodstraf What’s in a name? ‘En dan nu het onderwerp van het opstel van deze week nl Onterechte doodstraf. In eerste instantie denk je vast: o, niks aan, dat red ik wel. Jullie weten echter nog niet alles. Let op: “Je gaat in de gevangenis langs bij iemand die ter dood veroordeeld is. Maar hij of zij is veroordeeld voor iets wat jij hebt gedaan. Hoe gaat dit bezoek verlopen? Vertel je wat er is gebeurd, weet die persoon dat jij het hebt gedaan? Voel je je schuldig of voelt het juist goed om er mee weg te komen?” Heleen - lerares Nederlands van deze klas - voelt zich heimelijk plezierig: hoe zullen ze dit eraf brengen? ‘Aan jullie het genoegen dit in 600 woorden duidelijk te maken en dan nu naar huis.’ Er gaat een diepe zucht door de klas, de leerlingen kijken elkaar, al dan niet grinnikend, aan: dat zal me een veldslag worden. Iwan denkt: ik zal je de stuipen op het lijf jagen. Fransien denkt: lekker, mijn fantasie laten gaan. Izaak echter, denkt aan zijn tweelingzusje Isis. Hij maakt zich zorgen, kijkt even haar kant op. Zij heeft nog contact met enkele klasgenoten, dan ziet hij haar haastig weglopen. Hij pakt snel zijn spullen en na een haastige groet verdwijnt ook hij. Onderweg ziet hij haar niet meer. Wanneer hij thuis komt en de keuken binnenstapt ziet hij daar zijn moeder verdwaasd achter het Senseo-apparaat staan en kinkt het geluid van een koffiekopje dat gevuld wordt met het beoogde vocht. ‘Geef mij ook maar één, mam.’ Helga draait zich naar hem toe en vraagt hem meteen wat er op school is gebeurd. ‘Isis kwam als één brok woede en ook verdriet - dat zag ik wel - het huis binnen rennen en ging linea recta door naar haar kamer. ‘Ik denk dat ik het wel weet, we kregen een nogal merkwaardig onderwerp op voor het opstel dat we voor morgen moeten maken. In een adem gaat hij door, weet je, mam: het gaat vast over Isis’ naam, daardoor is ze zo kwaad. Kijk, ik heb het verhaal over het onderwerp opgeschreven. Hij pakt zijn agenda, Helga leest en begrijpt nu veel, zo niet alles. Isis is gisteravond na het zien van het verslag over wat IS allemaal heeft aangericht, zo vreselijk kwaad geworden op die leider, dat ze hem wel wat had kunnen aandoen. Niet veel later komt Isis naar beneden. Zij kijkt heen en weer van Helga naar Izaak en weer terug; beseft dan dat haar moeder al is ingelicht. Helga neemt haar dochter in haar armen. ‘Lieve schat, ik begrijp nu volkomen waarom je zo overstuur bent. Dat komt ook door gisteravond hè, toen we die misdadige IS aan het werk zagen en je bijna door het lint ging van woede. Isis knikt: ‘Ik had hem graag met zijn trawanten op dat moment willen killen. Ik had het idee, dat die kerels aan mij kleefden. Helga’s gezicht vertrekt van pijn en ja, ook van woede. Die wil ze niet toelaten, niet waar de kinderen bij zijn. Terwijl Isis haar tranen wegveegt, zegt ze toch een beetje ongerust: 'Mam, ik wil geen Isis meer heten maar Iris, vind je dat goed, ben je nu niet verdrietig?' ‘Dat vind ik een goed idee, lieve schat. Ik ben daar zelfs blij mee. Daar gaan we werk van maken, vind je ook niet Izaak?' Onnodig te vertellen dat Izaak accoord ging. 'Dan nu aan de koffie om dat te vieren. Ik heb nog oranje tompoezen in de koelkast staan die over zijn van Koningsdag.’