#243 - De tijdreis

Wekelijkse opdracht # 243 – De tijdreis Marjet neuriet zachtjes voor zich heen en denkt aan gisteren toen zij de ansicht van de vrolijke drinker van Frans Hals terugvond tussen haar schoolspullen. Alleen zijn voornaam al: Frans. Een vrolijke Frans zijn, heeft een speciale betekenis in de Nederlandse taal gekregen. In de Gouden Eeuw, lieten leden van de elite zich vereeuwigen door een schilder. Belangrijke evenementen werden vastgelegd via de schilderskwast. Gelukkig ook wel het dagelijks leven, denk aan Jan Steen en Rembrandt en aan natuurschilders, zoals Jacob van Ruisdael en Albert Cuyp. Wat zou het leuk zijn om deelgenoot te kunnen zijn van een Sinterklaasfeest van Jan Steen. Het heeft vast gekrakeel gegeven onder de schutters toen Frans Hals zijn uiteindelijke werk tentoonstelde. Zouden zij tevreden geweest zijn met hun konterfeitsels en hoe zou het in zo’n kroeg geroken hebben waar Jan Steen zijn Malle Babbe schilderde? Er werd toen heel veel bier gedronken … Tik, tik tegen de ruit, ze kijkt op en ziet het lachende gezicht van Jelle, haar zoon. Ze gaat naar de keuken om koffie te zetten, twee stuks en draait zich meteen om naar Jelle: ‘wat leuk jou op dit tijdstip hier te zien, is er iets gebeurd?’ ‘Ja zeker, kom maar eens mee naar de grote tafel in de kamer.’ Dat doet zij met de koffie, en zet de warme koppen op de tafel. Ze glundert naar hem, hij studeert Creatieve Technologie daar is zij apetrots op want wat kunnen hij en zijn medestudenten in deze tijd en in de nabije toekomst wel niet uitvinden? ‘Kom op, je maakt me nieuwsgierig.’ ‘Wel, ik heb een aanmoedigingsprijs gekregen voor mijn inzet naar de ontwikkeling van een terug- in- de-tijd machine.’ ‘Wauw, dat is me wat.’ ‘Kijk, leg je handen samen met de mijne over dit apparaatje. Het wordt nu warm, voel je wel en dan neemt het je gedachten en verlangens mee naar waar je maar wilt zijn; het moet natuurlijk wel vroeger zijn.' Ze voelt de warme koffie omhoog kringelen naar haar wangen. Warempel, daar staat de vrolijke drinker levensecht voor haar. De man die haar destijds zo opgewekt vergezeld heeft in die moeilijke tijd. Hij brengt haar nu naar Frans Hals zelf en hij vertelt over Malle Babbe. Ze verkeert tussen de gasten van het Sinterklaasfeest van Jan Steen. Ze geniet met volle teugen, herkent de afgebeelde personen uit de diverse schilderijen en dan wandelt ze rustig het boslandschap van Meindert Hobbema in; totdat alles weer vervaagd. Ach ja: jedes Märchen geht einmahl zu Ende.