Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#243 ERRARE

# 243 Erare Met een schok en een portie verhullende mist landt de capsule. Vol nieuwsgierige verwachting ontgrendel ik de deur en tuur voorzichtig de nieuwe oude wereld in. De nevel trekt op. Ik hoor een ondergronds gerommel in de buurt, alsof er een kudde buffels voorbij raast. Bij mijn weten hadden de Romeinen geen buffels. Verwondert stap ik uit de cabine. De lucht trilt en is stoffig. Er hangt een vreemde sfeer. Allerlei dieren haasten zich in dezelfde richting alsof een bosbrand hen op de hielen zit. Vreemd, het zijn geen kuddes of groepen dieren. Ze lopen per paar. Ik volg ze onbewust. Ze merken me niet eens of vinden me te onbelangrijk om enige aandacht aan te besteden. Ze worden duidelijk gestuurd door een hoger doel, alsof een interne Sirin hen de weg en onderliggende bedoeling toont. Alle soorten komen langs. Als een magneet word ik meegezogen en aangetrokken. Ik volg nieuwsgierig. Een ongekende euforie maakt zich van me meester en neemt mijn hele zijn over. Ik ben onbestuurbaar. De van nature vijandige dieren gedragen zich wonderlijk als de beste buren en breken met de realiteit. IK weet niet waar ik naartoe loop, zij misschien ook niet. Een krijsende kraai scheert rakelings langs mijn hoofd en verliest een veer terwijl een gestreepte kever zich nog net voor mijn neerkomende voet, uit de voeten maakt. Hoe verder ik ga hoe meer dieren de karavaan vervoegen. Een zwellende kakafonie van verzamelde dierengeluiden doet me opkijken. Voor me ligt tot mijn verbijstering een schip, rechtgehouden door enorme stutbalken, omdat er geen water is. Een kolos van een man staat hoog op een loopplank en roept bevelen naar de bijeen gebrachte dierenwereld diep onder de kiel van het schip. Het is Noach. Ik zit verdorie in de verkeerde tijd.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuk verhaal, met een grappig einde! Eerste een algemeen dingetje, voor de volgende keer: probeer je verhaal op te delen in alinea's, daar is overzichtelijker en fijner om te lezen. [quote: Wilfried]Vol nieuwsgierige verwachting ontgrendel ik de deur en tuur voorzichtig de nieuwe oude wereld in.[/quote] In deze zin zitten twee gevallen van elementen die ik vaak in je tekst terug zie komen. Probeer de woorden 'nieuwsgierige' en 'voorzichtig' eens weg te laten. Show, don't tell. Vertel de lezer niet dat de 'ik' nieuwsgierig en voorzichtig is, maar laat het zien, maak het de lezer niet te makkelijk. In dit geval zit er altijd een vorm van nieuwsgierigheid in verwachting, dus kan het woord helemaal weggelaten worden en ook: hoe ziet 'voorzichtig turen' eruit? 'Vol verwachting ontgrendel ik de deur en gluur door de kier de nieuwe oude wereld in.' [quote: Wilfried]Verwondert stap ik uit de cabine.[/quote] Twee dingen. 1. Verwonderd* 2. Probeer hier ook dit bijvoeglijk naamwoord te veranderen. Dit geldt voor bijna alle bijvoeglijke naamwoorden in je stuk. Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste coach Mike, Bedankt voor je positieve reactie, ik ben er erg blij mee. En ja, je hebt gelijk, ik gebruik teveel bijvoeglijke naamwoorden. Ik ben er me van bewust maar toch ontglipt het me vaak. Totaal terechte feed back. Hiermee kan ik weer verder. Groeten

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leuke opbouw met een inderdaad verassend laatste zin. 'Een krijsende kraai scheert rakelings langs mijn hoofd en verliest een veer terwijl een gestreepte kever zich nog net voor mijn neerkomende voet, uit de voeten maakt.' Ik heb het idee dat deze zin niet helemaal lekker loopt, ook omdat er twee keer kort achter elkaar over voeten wordt gesproken. Bovendien gedraagt de krijsende kraai zich in dit opzicht niet helemaal als de 'beste buur' waar je eerder over sprak.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal. Graag gelezen. Ik zou een vervolg willen zien. Al was het maar om te weten of de zondvloed echt plaats vond, haha... (En misschien vaart de boot wel naar de ingestelde bestemming... Wie weet...)

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Virtuosuo, inderdaad een nogal zware zin die niet zo lekker bekt. Zal er nog eens over nadenken. Doch wat de kraai betreft zie ik daar geen gaten in. Een kraai krast nu eenmaal of ze nu boos is of blijgezind. De leeuw in het aards paradijs zal ook altijd blijven brullen zelfs al doet hij geen vlieg kwaad. Toch bedankt voor je feed back.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste N.D.D., Bedankt voor je feed back. Leuk ! Je brengt me wel op ideeën , stel dat de zondvloed echt plaats vond. De ark dobbert op het water en verdwijnt in de tijd(smachine), vervolgens meert ze aan bij de Romeinen. En dan … ???