Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#243 Raadselachtig

Als ik mijn ingelijste schilderij met de afbeelding van de imaginaire sfinx afstof, word ik aan mijn hand dwars door het glas meegezogen naar een tijd waarover ik heb gelezen, zonder daar een echte voorstelling van te hebben kunnen maken. Ik bevind me voor een tribunaal en de eerste vraag luidt: ‘Wat bracht u tot dit antwoord?’ ‘Oei, edelachtbare. Deze vraag is niet voor de poes.’ De rechter reageert stoïcijns, hij verandert in een niet van zijn plaats te krijgen stenen beeld. Een leeuw met een borst als een vrouw. Vervolgens brult deze als een rots van klei: ‘Waarom doodde u uw vader?’ ‘Ik heb mijn vader nooit gekend, mijn waarde, me nooit aan de borst mogen koesteren van mijn moeder. Ik ben een zogenaamde vondeling.’ ‘Oedipus, ik ken uw afkomst. Als sfinx van Thebe is het mijn taak een raadsel aan u op te geven. Indien door u geraden, dan bent u vrij. Klaar?’ Welzeker, edelachtbare.’ ‘Welnu, hier volgt het raadsel: “In de morgen loopt het op vier voeten, 's middags op twee en 's avonds op drie." Ik geef u de tijd tot zonsondergang.’ Ik probeer een menselijk antwoord te geven, ik krijg het helaas niet over mijn lippen. Het uitgestreken uiterlijk van de stenen leeuw verandert in een bijna glimlachende Mona Lisa. Ik glijd gladjes door de eeuwen heen. Tijd lijkt kunst te worden en het is de kunst om de tijd te tekenen. Als ik klaar ben met poetsen, bedenk ik dat ik het raadsel van de sfinx machtig ben. Door de jaren wijzer geworden.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina wat fijn je weer te lezen. Wat een geweldige tekst, voor mij ben je de vrouwelijke Nederlandse Stephen Fry. Je diepere laag van leren door het leven in je laatste zin spreekt mij zeer aan. Ik heb genoten van je tekst, de 'schrijfrust' hier op deze site heeft je nog beter gemaakt :thumbsup: :thumbsup: Fijne dag.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Levina, … wat een leuke tekst! Ja, wijs geworden door de jaren. :nod: :thumbsup: Fijn je weer terug te zien.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goeie tekst, met een mooie laag! Een paar kleine dingetjes: [quote: Levina Levja]Als ik mijn schilderij met de afbeelding van de imaginaire sfinx afstof, word ik aan mijn hand dwars door het glas[/quote] Hier struikel ik over. Misschien zie ik iets over het hoofd, maar hoe moet ik het voor me zien als iemand door het glas van een schilderij wordt getrokken? Wordt er niet op doeken geschilderd? [quote: Levina Levja]De rechter reageert als een sfinx, hij verandert in een niet van zijn plaats te krijgen stenen beeld.[/quote] Met deze zin had ik ook een beetje moeite. Het is duidelijk dat deze man de sfinx is, daarvoor hoef je niet te zeggen dat hij reageert als een sfinx. Ik zou me ook geen voorstelling kunnen maken van iemand die 'reageert als een sfinx'. Hoe reageer je als sfinx? Bedoel je dan dat hij al veranderd is? Dan zou de zin die erna komt overbodig zijn... [quote: Levina Levja]echter ik krijg de woorden niet over mijn lippen.[/quote] Deze zin voelt wat krom: 'echter krijg ik de woorden...' Graag gelezen!

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Levina, Wat leuk dat je weer terug bent ;) Ik heb genoten van je mooie verhaal!
Ha Anke, je hartelijke woorden doen me goed.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goeie tekst, met een mooie laag! Een paar kleine dingetjes: [quote: Levina Levja]Als ik mijn schilderij met de afbeelding van de imaginaire sfinx afstof, word ik aan mijn hand dwars door het glas
Hier struikel ik over. Misschien zie ik iets over het hoofd, maar hoe moet ik het voor me zien als iemand door het glas van een schilderij wordt getrokken? Wordt er niet op doeken geschilderd? [quote: Levina Levja]De rechter reageert als een sfinx, hij verandert in een niet van zijn plaats te krijgen stenen beeld.[/quote] Met deze zin had ik ook een beetje moeite. Het is duidelijk dat deze man de sfinx is, daarvoor hoef je niet te zeggen dat hij reageert als een sfinx. Ik zou me ook geen voorstelling kunnen maken van iemand die 'reageert als een sfinx'. Hoe reageer je als sfinx? Bedoel je dan dat hij al veranderd is? Dan zou de zin die erna komt overbodig zijn... [quote: Levina Levja]echter ik krijg de woorden niet over mijn lippen.[/quote] Deze zin voelt wat krom: 'echter krijg ik de woorden...' Graag gelezen![/quote] Ha Mike, Voor wat betreft je eerste opmerking: Er is een tijd geweest dat ik bij elk verhaal een tekening maakte. Bij dit verhaal kon ik een tekening uit mijn tekentijd, zoals ik die noem, gebruiken. Die heb ik niet ophangen in mijn kamer, niet echt een blikvanger. Wel heb ik onder meer een spectaculaire afbeelding van de sfinx met de piramide op de achtergrond. Die heb ik ingelijst, mooi met een passe-partout en speciaal gereinigd glas en zo hangt deze dus aan mijn wand. Mijn zus schildert en zelfs buitengewoon goed. Geloof me, uit haar verhalen weet ik dat er veel verschillende schildersdoeken zijn. Ook hoe die zonder glas kunnen hangen in musea. Vraag maar eens na wat een techniek daar bij komt kijken. Ik heb simpelweg het huis en het geld er niet voor. Dus ja, glas. Om verkleuring tegen te gaan en ook om af te kunnen stoffen. Schildersdoeken stof je namelijk niet af. Ik vraag me af of ik dit moet verduidelijken. Als slotzin noem ik poetsen, hoewel dit een dubbele betekenis heeft. Misschien dat ik er ingelijste schilderij van moet maken? Voor de lezer die niet op de hoogte is van de schone schilderkunst Voor wat betreft je tweede opmerking: Ik begrijp je reactie op de rechter die als een sfinx reageert. Ik had daar eerst stoïcijns staan. Omdat ik dat later nogmaals gebruik, heb ik deze zin zo geformuleerd. Ik zet het weer terug en gebruik later in het stuk een ander woord. Dus in deze zin maak ik uitgestreken van stoïcijns: Het uitgestreken uiterlijk van de stenen leeuw verandert in een bijna glimlachende Mona Lisa. Voor wat betreft je derde opmerking: Ik krijg het niet over mijn lippen, gebruikte mijn moeder regelmatig. Aangezien het mijn tijdreis door het leven is, wil ik dit graag in het stukje houden. Mijn moeder heeft mij veel geleerd. Om het kromme recht te trekken heb ik het zo aangepast. ‘Ik probeer menselijk te antwoorden, echter ik krijg de woorden niet over mijn lippen.’ wordt: ‘Ik probeer een menselijk antwoord te geven, ik krijg het helaas niet over mijn lippen.’ Dat menselijk wil ik er ook inhouden, omdat de mens het antwoord op het raadsel is. Voor wie dit niet kent de volledige verklaring van het raadsel: met 's ochtends wordt bedoeld: met de eerste levensjaren kruip je (op 4 benen); met 's middags wordt bedoeld: de jaren dat je loopt (2 benen); met 's avonds wordt bedoeld: de jaren dat je met een stok loopt (3 benen). Ik hoop dat het nu duidelijker is, Mike. Dank je voor het lezen en je feedback.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Levina, … je verhaal is, nu door het wat vaker lezen en de reacties die je daarop kreeg, veel duidelijker geworden. Proficiat. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Levina, … je verhaal is, nu door het wat vaker lezen en de reacties die je daarop kreeg, veel duidelijker geworden. Proficiat. :nod: :thumbsup:
Ha Riny, Fijn om te vernemen. Fijne, memorabele dagen gewenst.