Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#242 Doorgeslagen creativiteit

20 april 2019 - 19:53
Schrijven is moeilijk voor mij wanneer mijn hoofd overvleugeld is door een mix van lentekriebels en sidderende verlangens. De ware inspiraties zouden tot stand komen bij een mengeling van lang gekoesterde wraakgevoelens en niet te stuiten afkeer van alles wat ik zogenaamd gepresteerd zou hebben. Wellicht is dit typerend voor de kunstzinnige aard, die tot bloei komt bij de onnavolgbare tegenslagen die ‘nu eenmaal bij het leven horen’. Als ik over haar schrijf, verschijnen de wervelende zinnen sneller op mijn laptop, dan zijzelf ze had kunnen typen als ze in haar 'rappe periode' zat. Met haar monologen die zowel eb als vloed konden zijn, wist ze diepgewortelde verlangens in je los te maken. Als een wandelende Wikipedia bracht ze gevraagd en ongevraagd op allerlei besloten feestjes je informatie over onderwerpen die je niet kunt opgooglen. Met tussenperiodes, want soms prijkte haar naam onafgetekend op de korte gastenlijst. Altijd ‘schitterend door afwezigheid’. Dan was haar hoofd overgenomen door demonen, die ze zelf omschreef als ‘spinnen’, het beestje waarvoor ze haar gehele leven een koortsachtige fobie kende. Zittend in het voor één persoon veel te grote landhuis kwam de duivel in hoogst eigen persoon in haar hoofd tot stand. Wanneer ik het gedenkteken vlakbij de holle boom (waarvan zij overtuigd was dat hij kon praten) nader, lijkt ze voor me te staan. Haar roze haren, de kleur die ze verkoos de dag nadat ze zo officieel als ‘manisch-depressief’ door de hooggeleerde geestesdoktoren werd bestempeld, krullen speels langs haar gezicht. Haar lippen lijken zich te willen openen om een lange lijst van niet gemeende cliché-achtige verontschuldigingen te willen opsommen. Zonder er hier ook maar één van uitgesproken te hebben verdwijnt haar geestesverschijning, het lost op in een tempo vergelijkbaar met het leven van de krachtige vrouw die het symboliseert . Mijn hersens willen de inktzwarte geschiedenis waarmee ze, zoals ze het zelf zou noemen, ‘het spook’ is geworden, niet herproduceren. Schrijven over haar verdient geen aaneenschakeling van meelijwekkende teksten over de tekortkomingen van het menselijk brein.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 april 2019 - 22:27
Wat een opmerkelijke overpeinzing Virtuoso met prachtige zinnen als: Met haar monologen die zowel eb als vloed konden zijn, Hoe mooi zet je deze geestesziekte neer met grote kracht en diepe dalen. Ik ben er van onder de indruk: mooi :thumbsup: Kleinigheidje: zoals ze het zelf zou noemen ‘het spook’ is geworden achter noemen een komma vergeten, heb ik het gevoel. Ik wens je vrolijk Pasen.

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 april 2019 - 9:22
Een rijke tekst om te herlezen en over na te denken. Je zegt niet goed te zijn in diepgewortelde reflecties, maar dat is minstens ten dele waar. Een intern monoloog is namelijk best geslaagd als hij niet al te helder is zoals een essay. Een monoloog mag best van de hak op de tak gaan. Je kunt nog experimenteren met emotionele zinnen ertussen die kort zijn of handeling die contrasteren om het naar het hier en nu te brengen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2019 - 23:02
Wat een opmerkelijke overpeinzing Virtuoso met prachtige zinnen als: Met haar monologen die zowel eb als vloed konden zijn, Hoe mooi zet je deze geestesziekte neer met grote kracht en diepe dalen. Ik ben er van onder de indruk: mooi :thumbsup: Kleinigheidje: zoals ze het zelf zou noemen ‘het spook’ is geworden achter noemen een komma vergeten, heb ik het gevoel. Ik wens je vrolijk Pasen.
Dankjewel voor je mooie feedback. Had dat gevoel ook bij nader doorlezen en heb het aangepast.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2019 - 23:06
Dag Virtuoso, Toen ik je stukje las, voelde het alsof je door mijn website hebt gescrold en daar dan een eigen verhaal aan hebt vast gebreid. Jouw stijl hier is bijna even bombastisch als mijn verhaal dat ik instuurde voor de Harland Awards. (Zie: .https://nelededeyne.be/nl/short-story/de-jongelin…) Gelukkig zijn we onze verhalen niet, haha.
Heb een deel van het stukje gelezen, ziet er creatief uit. Denk zelfs wel bombastischer dan mijn stukje. Had zelf de inspiratie uit een boek gehaald van een schrijfster die bekend staat om haar gebruik van taal. Heb het idee dat als dat lukt het prachtig is om te lezen, maar als het wat minder goed werkt het lezer als bijna niet te volgen is. Kwestie van oefenen denk ik.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 april 2019 - 23:09
Een rijke tekst om te herlezen en over na te denken. Je zegt niet goed te zijn in diepgewortelde reflecties, maar dat is minstens ten dele waar. Een intern monoloog is namelijk best geslaagd als hij niet al te helder is zoals een essay. Een monoloog mag best van de hak op de tak gaan. Je kunt nog experimenteren met emotionele zinnen ertussen die kort zijn of handeling die contrasteren om het naar het hier en nu te brengen.
Dank voor de feedback. Zal nog even kijken naar het stukje, vond het zelf lastig om met gebruik van deze schrijfstijl ook plaats en personages goed te benoemen. Zal eens kijken of ik daar wat verduidelijking in kan krijgen.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 april 2019 - 14:05
Allemensen Virtuoso, … je hebt wat aangericht: via het woord 'bombastisch' kwam ik terecht in bombastische muziek en gleed door naar een film van Badman en kwam zo met mijn gedachten weer bij de Griekse goden en hun Helden avonturen! Je hebt een bewonderenswaardig stukje geschreven in een passende stijl. :nod: :thumbsup: Dank hiervoor.