Profile picture for user RichardOtten
RichardOtten

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#240 Zoete inval

 4 april 2019 - 11:37
Melanie staat fier voor de liftdeur te wachten. Ze voelt zich opgelaten, happy zelfs. Ze bekijkt zichzelf in de reflectie van het raam. Je ziet er goed uit meid. De kleding van haar nieuwe werkgever Visser Chocolade staat haar perfect. In haar handen draagt ze een redelijk grote doos. Ze gluurt er nog eens in. Honderdvijftig luxe bonbons. Ze mag ze persoonlijk afgeven bij het management van DSM, waar vanmiddag een grote bijeenkomst plaatsvindt. De lift stopt op de begane grond. In de lift staan twee mannen, in plaats dat ze uitstappen, blijven ze op hun plek staan. Ze zien er erg bleek uit. Een van hen is zeker al de tachtig gepasseerd. Ze geven niet veel aandacht aan Melanie. Zodra Melanie realiseert dat de twee blijven staan, stapt ze in de grote glazen lift. ‘Goedemorgen.’ zegt ze vriendelijk met haar zoete gummiberen stem. De oudere man probeert wat te zeggen, het enige dat volgt is een kleine inwendige boer. Ongemakkelijk kijkt Melanie in het rond. De jongere man staart intensief naar de doos. Zal ik ze een bonbon aanbieden? Klanten werven is nooit weg. Melanie opent voorzichtig de doos en de ogen van de man worden groter en hij begint hevig te kwijlen. De oudere man schrikt wakker uit zijn staat van ontbinding. ‘Sjakie nee!’ Maar het is al te laat. Sjakie rukt de doos uit Melanie’s handen en begint als een wild beest de bonbons naar binnen te werken. Melanie staat op beide benen te shaken. De oudere man haalt een flinke insuline spuit uit zijn jaszak en stormt op Sjakie af. ‘Ik wil niet nog dertig jaar hier vast zitten!’ Sjakie deinst terug en de oude man vliegt door het glas van de lift en zijn lichaam dendert naar beneden. Intens kijkt Sjakie naar Melanie en begint te kokhalzen en hoest drie mannetjes met groen haar op. Ze beginnen een liedje te zingen om Melanie op te vrolijken. Het is duidelijk dat het Sjakie spijt.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 april 2019 - 13:24
de ogen van de man worden groter en begint hevig te kwijlen.
Beter is: de ogen van de man worden groter en hij begint hevig te kwijlen. Anders lijkt het alsof je bedoelt "de ogen begint te kwijlen." Vanaf dat moment ga je de absurde toer op, wat OK is, maar je verliest me daar. Ik hou van absurditeit, maar het is heel moeilijk om een goed absurd verhaal te schrijven. Mijn persoonlijke favoriet wat absurde verhalen betreft is de film Reality. Die film zit zo knap in elkaar dat je verstand denkt logica te zien in het absurde.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2019 - 9:59
Heerlijk Richard, weer gelachen, ondanks je nare effekt van de naar beneden stortende vader. Ik zie de bonbons in de mond van de zoon verdwijnen :D Graag gelezen en fijne dag.

Geen afbeelding
Bianca de Vrind-Zegers

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2019 - 13:51
Hoi, Moeilijk genre dit. Ik vind het lastig om in zo'n kort verhaal te moeten schakelen van relatief lang realistisch naar absurd, hoewel ik absurd zeker de moeite waard vind. Het absurde is daardoor te snel geschreven en duurt te kort om er in te kunnen komen, voor mij persoonlijk dan Bij de insulinespuit geloof ik het al niet meer, want hoe weet Melanie dat het een insulinespuit is? Toch graag gelezen, zeker tot en met de aanval.op de bonbons.

Profile picture for user Bruno Lowagie
Bruno Lowagie

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2019 - 14:08
Het absurde is daardoor te snel geschreven en duurt te kort om er in te kunnen komen, voor mij persoonlijk dan Bij de insulinespuit geloof ik het al niet meer, want hoe weet Melanie dat het een insulinespuit is?
Ik had hetzelfde probleem. Ook moet het wel een heel kaduke lift geweest zijn om zo door het glas naar beneden te storten. Een wormgat had ik nog geloofwaardiger (en leuker) gevonden: een wormgat met een zoete tand dat zich opent wanneer er voldoende suiker in de buurt is.

Profile picture for user mjjbogert
mjjbogert

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 5 april 2019 - 15:36
Is opgelaten juist niet een beetje ongemakkelijk? benauwd achtig, ver van happy. Je tekst loopt lekker, het kwijlen vond ik er net overheen. Hij had misschien wel een kwijlspoor achter kunnen laten in deze absurdistische twist. Vind het wel vet. Goed bedacht, lekker weird. Hou ik wel van.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Katja de Vries

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 7 april 2019 - 14:49
Zoals gebruikelijk weer een bijzonder geestig stukje. Ik merk wel dat je pas echt goed op gang komt als je door het inleidende deel heen bent, dat nodig is om te beginnen met waar het je echt om te doen is. Vanaf dat moment gaat het je ook qua taal meteen veel beter af. Een paar kleine dingen die in het inleidende deel nog iets beter kunnen: ‘happy’ is geen vergrotende trap van ‘opgelaten’. Ik denk daarom dat je eerder ‘opgetogen’ bedoelt (‘opgelaten’ betekent immers ‘ongemakkelijk’). ‘…waar vanmiddag een grote bijeenkomst plaatsvindt.. -> Als het perspectief bij Melanie ligt, vraag ik me af hoe zij van die bijeenkomst afweet (de tekst komt dus op me over alsof het perspectief bij Melanie ligt, maar nu ik hem er nog eens specifiek op nalees, zou er misschien toch ook sprake kunnen zijn van een alwetende verteller, ook gezien de insulinespuit (met zonder spatie midden in het woord)). ‘in plaats dat ze uitstappen’ is een nogal spreektalige uitdrukking, op (of wellicht zelfs over) het randje van incorrect. Ik zou het simpel houden en zeggen: ‘…die niet uitstappen maar…’ of ‘die in plaats van uit te stappen…' ‘ Zodra Melanie realiseert dat de twee blijven staan…’ –> hier ontbreekt het woordje 'zich' na 'Melanie'. ‘De oudere man schrikt wakker uit zijn staat van ontbinding.’ -> Hilarische zin! Die opgehoeste mannetjes met groen haar zullen wel een mysterie voor me blijven...