#234 Lastig

Oma ‘Nou ja oma, ongeluk ongeluk. Dat is wel een groot woord. Ja, ik was met de auto van een vriendinnetje en wilde even bij mam wat ophalen. Toen ik de oprit wilde inrijden was er ineens een fietser naast me. Zo’n elektrische fiets, weet u. Ik had goed uitgekeken, maar die gaan zo snel. Dus beng. Het was een jong meiske van twaalf op weg naar school. Gelukkig had ze niets en er was ook niks mis met haar fiets. Ze zoefde zo weer weg. Nou ja, kan gebeuren hé oma.’ Date ‘Hey Soof, lieve meid. Nu wat beleefd zeg. E-bike tegen jouw golf. Ik schelden natuurlijk tegen dat schoolkind. Nou zij had gelukkig niets en haar fiets ook niet. Maar ik weet niet lief of er al een beschadiging rechtsvoor zat. Gaan we zometeen samen eventjes naar kijken. En zo niet, dan staat de schuldige voor je. Meid, die wagen van jou rijdt echt wel duivels lekker zeg.’ Politieagent 'Dag agent. Eh verklaring, nou eh. Ik wilde de oprit inrijden en dan kruis je het fietspad. Ik heb, zoals u waarschijnlijk ook gezien heeft, twee maal naar links en een maal naar rechts gekeken. Want die fietsers rijden ook weleens aan de verkeerde kant van de weg. Toen kwam die e-bike er zo snel aan, dat ik hem niet meer kon ontwijken. Mijn uitzicht hier is ook behoorlijk beperkt door die fout geparkeerde bus rechts naast me.’ ‘Nou ja, mijn mobiel viel uit de houder van mijn dashboard omdat hier een bobbel in de weg zit. De gemeente heeft het wandelpad nog steeds niet goed aangepast bij deze oprit. U heeft gelijk. Ik had mijn mobiel heel even vast, omdat ik bang was dat hij anders onder mijn rempedaal terecht zou komen. Je wilt te allen tijde veilig kunnen rijden, toch.’ '230 euro, mevrouw eh en die fout geparkeerde bus dan, neemt u dat niet mee in uw overweging? Beste vriend. ‘Man, man, had ik me daar net weer wat. Rijdt er zo’n schooltutje van twaalf op een e-bike, zo tegen de Golf van Soof aan. Dus ik ben de sjaak. Ik net doen of ik vreselijk geschrokken was en haar direct vragen of ze pijn had en hoe het met haar fiets was. Niks gelukkig, daar kwam ik goed vanaf. Maar toen stopte er een politieagent, een vrouw. Nou je kan het wel raden. Ik moest alles uitleggen en aan het schooltutje vroeg ze alleen maar of het wel ging en of de fiets iets mankeerde. Toen mocht zij meteen door. Tuurlijk joh. Ik, mijn gezicht in de plooi je begrijpt het, zeg dat ik enorm geschrokken ben van die ongelooflijke snelheid van die e-bike. Dat ik me in het vervolg rekenschap zal geven nóg beter op te letten in dit soort situaties. Toen besloot ze daar geen aantekening van te maken. Maar toen had dat mens gezien dat ik tijdens het rijden mijn mobiel in mijn hand had. Fóut. Probeerde ik me eruit te lullen dat hij uit de dashboardhouder was gevallen en dat ik ‘m greep voor de veiligheid,’ Sander trekt een olijk gezicht. ‘Dat ging fout, 230 euries, jawél. Ritje met Soofs auto. Lekker zo allemaal op maandagochtendvroeg hé.’ Therapeut ‘Nou, nu heb ik echt een probleem. Ik reed in de auto van mijn nieuwste date: Sophie. Prachtig Golfje met brede bandjes, móóie sportieve velgjes, rijdt perfect. Ik moest de oprit bij mijn moeder in en daar kruis je een fietspad. Staat er zo’n hufterbus geparkeerd, zodat je geen flikker ziet. En wat denkt u: een e-bike. We raakten elkaar nét. Ze rijden altijd supersnel, je ziet die krengen soms niet aankomen. Maar ze zitten wel tegen jou aan. Ik ben autobestuurder, dus automatisch schuldig. En ja hoor een politie agente erbij. Dan ben je helemaal klaar. Kreeg ik een bon omdat ik mijn mobiel vasthield tijdens het autorijden. Hij duvelde uit mijn houder en ik greep hem nog net. Maar in plaats dat die juf nou wil meedenken, nee hoor een bekeuring, 230 euro nog wel. Nou dat ga ik aanvechten natuurlijk. Kunnen we dat oefenen vandaag, hoe ik dat moet inkleden bij de rechter?’